Και τότε η φιλόστοργος μήτηρ τρώει την κατραπακιά της έμπνευσης, και μου λέει δειλά: «Μήπως, λέω μήπως, να δοκίμαζες κανένα σερβιετάκι;»...
Ιστορία μου, αφαγία μου
Η αρχή έγινε γύρω στα έξι, και γι’ αυτήν ευθύνεται η μάνα μου – η οποία, όπως πολλές ελληνίδες μάνες, αφού...
Τετράφυλλα και τρίφυλλα
Κι έρχεται η μαύρη ώρα και στιγμή που χαρτονόμισμα δεν υπάρχει ούτε για δείγμα, και για να πάρεις τσιγάρα να ξεχαρμανιάσεις...
Το βιβλίο της Κατερίνας: μια πρόγευση
Ο γιος μου με βρήκε. Χαράματα Παρασκευής, πέντε μέρες πριν κλείσει τα εικοσιτέσσερα...
Τα πέντε αστέρια της Βηθλεέμ: Place Vendôme
Σωτήριον έτος 2006, στην αλλαγή προς σωτήριον έτος 2007 το Κουτάβι κι εγώ καταφτάνουμε στην υπέρλαμπρη πρωτεύουσα του εξαγώνου για πεντάστερο...
Ίσα χαμούρη γράφε!
Σας γράφω εν είδει απολογίας για το γεγονός ότι εδώ και κάμποσο καιρό έχουμε στερηθεί την παρέα ο ένας τ’ αλλουνού...
Ο Ηράκλειτος και η ομπρελοθήκη
Καλοκαίρι του 1988, λίγο μετά τον θάνατο του παππού μου του Θωμά, βρισκόμαστε στο πατρικό της μαμάς μου στην Παλιά Παραλία...
Κάνε μου λιγάκι μπλουμ!
Εις μνήμην λοιπόν του βαθυσκάφους που ήμουν κάποτε, ας καταδυθώ σε γαλανές αναμνήσεις συνευρέσεων με το υγρό στοιχείο…
Ένα βρακί είχε η κόρη
«Ένα βρακί είχε η κόρη, το ’πλενε και το εφόρει…»
Ιζαμπέλ Ατζαμή
Θ’ αρχίσω μ’ ένα αξίωμα: δεν εγεννήθη άνθρωπος άτρωτος στην αδεξιότητα και τις γκάφες. Απλώς, ορισμένοι εξ ημών, παραείμαστε τρωτοί. Και εξηγούμαι.
Τα δρακουλίνια των Εξαρχείων
Τη στιγμή που έγινα συγγραφέας βρισκόμουν στο Μέτσοβο, και συγκεκριμένα καθιστός σ’ ένα πεζούλι, όπου κάπνιζα, χάζευα το άγαλμα μιας αρκούδας...
Έλαβον: γίδα βραστή (Μέρος δεύτερο)
Στις τέσσερις-τεσσεράμισι αρχίζουν να βαράνε τα κινητά και τα σταθερά και οι βιολιτζήδες ασίκικο σκοπό, και πετιόμαστε απ’ τη θαλπωρή της...
Έλαβον: γίδα βραστή (Μέρος πρώτο)
Για το μικρό Κορτόπουλο, η ημέρα των βουλευτικών εκλογών ήταν μια μεγάλη, συναρπαστική περιπέτεια.
Ο έρωτας παρκάρει στο στομάχι
Οι πρώτες εβδομάδες της γνωριμίας μας, μεταξύ των ποικίλων ηδονών και εμμονών που μας έφερναν ακόμα πιο κοντά σημαδεύτηκαν από μιαν...
Ο ιππότης του φθινοπώρου
Τί ωραία ξανθά μαλλιά που έχετε. Κόκκινα τώρα, όπως τα βλέπω μέσ’ απ’ τα κεριά. Κόκκινη κι η γυαλάδα των ματιών...
Πλαστικέ μου έρωτα
Όπως λοιπόν υπάρχουν άνθρωποι με αλλεργία στις τρίχες γάτας, στη γλουτένη ή στις υψηλές οκτάβες και τις ταυτολογίες της Δέσποινας Μοιραράκη,...
Παθήματα ανατομίας
Όπως όλα τα παιδάκια, όταν ήμουν μικρός και το μέλλον φάνταζε στα αθώα μου μάτια μακρινό και μαγικό σαν όνειρο (διότι...
Το μαγικό κωλόχαρτο
Όταν αντιλήφθηκα το αυτονόητο – ότι αν δεν αγόραζα κωλόχαρτο θα ’πρεπε να αρχίσω να αγοράζω τέσσερις εφημερίδες ημερησίως – δρασκέλισα...
Γεννήθηκα τύφλα
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο βράδυ οι έρμοι οι γονείς μου – δεν είχαν βγει ακόμα και τα κινητά – περίμεναν τον...
Ο e-λίθιος
Η φύση αγαπά την ισορροπία. Όταν χαρίζει σ’ ένα πλάσμα πλουσιοπάροχα τα ελέη της, φροντίζει ν’ αντισταθμίζει τα ταλέντα του με...
Ο άνθρωπος που έτρωγε πολλά
Ο φόβος μ’ έριχνε στο φαΐ και το φαΐ στον φόβο (το οποίο, τώρα που το διαβάζω, έχει ρυθμό δημώδους, όπως,...
Στον βωμό του έρωτα
Στο παρόν επεισόδιο αποφάσισα να βγάλω κι άλλα μου άπλυτα στη φόρα (που είναι ν’ απορείς αν μου έχει μείνει και...
Είμαι ερωτευμένος με τα ράφια σου
Aς ξετυλίξουμε τον μίτο αυτού του παθολογικού υπερκαταναλωτισμού, που ξεκινά, όπως όλες οι πετριές, στα παιδικά χρόνια του γράφοντος…
Το πρόβλημα της κυρίας Σούλας
«Να μωρέ… έλεγα να φωνάξω τα κορίτσια, την Καλλιόπη και την Τέσσα, να παίζαμε οι τέσσερίς μας κανά κουμκανάκι απόψε.»
