Για όσους ζούμε στην ευρωπαϊκή πλευρά του Ατλαντικού, οι κινήσεις των εργαζομένων εταιρειών υψηλής τεχνολογίας, κυρίως όσων απασχολούνται κάτω από δύσκολες συνθήκες στη διανομή και τις αποθήκες, να οργανωθούν σε σωματεία φαντάζουν αυτονόητες. Στην πράξη, συνδικαλισμός και Σίλικον Βάλεϊ (νομίζουμε ότι) δεν πάνε μαζί.

Η Amazon, η εταιρεία του Τζεφ Μπέζος, ενός από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, δεν είναι εξαίρεση. Το προσωπικό της προσπαθεί να συνδικαλιστεί, όμως οι δυσκολίες είναι πολλές. Πρώτη απ’ όλες ο δισταγμός της συμμετοχής…

Ο Κρις Σμολς πριν από δύο χρόνια είχε οργανώσει μια μικρή συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από μια αποθήκη της Amazon στην Νέα Υόρκη. Στόχος του ήταν να εργάζεται η ομάδα του με ασφάλεια, αναφέρει το BBC. Μόλις ξέσπασε η πανδημία άρχισε να βλέπει τους υφισταμένους του να αρρωσταίνουν. «Αντιλήφθηκα ότι κάτι δεν πάει καλά», λέει.

Η Amazon απέλυσε τον Σμολς (έπειτα από τέσσερα χρόνια στην εταιρεία), με τη δικαιολογία της παραβίασης των μέτρων για την πανδημία, αλλά η περίπτωσή του έγινε γνωστή, δείχνοντας ότι στο εσωτερικό του ιντερνετικού γίγαντα είχαν αρχίζει να εμφανίζονται κινήσεις για την ίδρυση σωματείου.

Εν τω μεταξύ, μέσα στην πανδημία, ο κύκλος εργασιών της Amazon μεγάλωσε ακόμη περισσότερο, αλλά η εταιρεία άρχισε να αντιμετωπίζει κατηγορίες για το ότι άφηνε απροστάτευτο το προσωπικό της, το οποίο με τη σειρά του οργάνωνε στάσεις εργασίας. Ο συνδικαλισμός στην Amazon –έστω και ανοργάνωτος ή χωρίς να πετυχαίνει τους στόχους του- ήταν γεγονός.

Ο 33χρονος Σμολς είναι ένας από τους ηγέτες του κινήματος. Αυτό το είχε, με κάποιο τρόπο, προβλέψει η Amazon, η οποία σε εσωτερικό έγγραφο από το 2020 χαρακτήριζε τον Σμολς «όχι πολύ έξυπνο ή εύγλωττο» ενώ υποστήριζε ότι «αν γίνει το “πρόσωπο” του κινήματος για τον συνδικαλισμό» στην εταιρεία, θα το υπονομεύσει με τις πράξεις του.

Ο ίδιος λέει σήμερα ότι η απόλυση ήταν ένα γεγονός που τον άλλαξε από τη μία ημέρα στην άλλη. «Θα κάνω το παν για να τους αναγκάσω να πάρουν πίσω όσα είπαν», προσθέτει.

Μαζί με την ομάδα του έχουν εγκατασταθεί έξω από την αποθήκη της εταιρείας στο Στάτεν Αϊλαντ, στη Νέα Υόρκη, προσπαθώντας να πείσουν το προσωπικό την ώρα που σχολάει για την ανάγκη να οργανώσουν ένα σωματείο ώστε μέσω αυτού να διαπραγματευτούν με την εταιρεία.

Από την περασμένη Παρασκευή, 25 Μαρτίου, άρχισε η ψηφοφορία, ενώ άλλη μία θα οργανωθεί σε λίγες εβδομάδες σε μία μικρότερη αποθήκη. Πέρυσι στην Αλαμπάμα, επίσης σε αποθήκη, το προσωπικό ψήφισε με μεγάλη πλειοψηφία κατά του σωματείου.

Το γενικότερο κλίμα στις ΗΠΑ δεν είναι προς την πλευρά των συνδικαλιζόμενων εργαζομένων. Δεν είναι μόνο οι νόμοι που γενικά ευνοούν την εργοδοσία, γράφει το BBC, αλλά και η συνεχής πτώση στον αριθμό των μελών των σωματείων, παρά τις προβεβλημένες εξαιρέσεις, όπως τα Starbucks ή κάποια Μέσα Ενημέρωσης. Από πολιτεία σε πολιτεία οι τοπικοί νόμοι επίσης αποτελούν εμπόδια.

Το μεγαλύτερο κώλυμα ίσως είναι η ίδια η εταιρεία. Στα λόγια, ο ιδιοκτήτης της Amazon, Τζεφ Μπέζος, δηλώνει ότι θέλει να προσφέρει το καλύτερο δυνατό εργασιακό περιβάλλον όχι απλά στις ΗΠΑ, αλλά και σε «όλη τη Γη»! Αυτός ήταν ο στόχος του, όπως τον κοινοποίησε στους μετόχους όταν δήλωσε ότι αποχωρεί από τη θέση του διευθύνοντα συμβούλου.

Στην πράξη, η Amazon έχει αποκληθεί «αντισυνδικαλιστική». Η εταιρεία τονίζει ότι προσφέρει καλούς μισθούς σε σχέση με τον ανταγωνισμό και άλλα προνόμια, οπότε το σωματείο απλώς θα κάνει τα πράγματα πιο περίπλοκα, ενώ οι κρατήσεις υπέρ του θα μειώνουν τους μισθούς του προσωπικού. Για να μην οργανωθούν σωματεία, η Amazon έχει χρησιμοποιήσει διάφορες μεθόδους, από φυλλάδια μέχρι υποχρεωτικές εκπαιδευτικές συναντήσεις για να πειστεί το προσωπικό ότι το σωματείο δεν είναι χρήσιμο.

Αλλο ένα επιχείρημα: οι εργαζόμενοι πρέπει να ψηφίσουν (η εταιρεία υπονοεί ότι πρέπει να δώσουν αρνητική ψήφο) γιατί, αν δεν το κάνουν, θα βρεθούν όλοι να εκπροσωπούνται από το σωματείο ακόμη και αν δεν ψήφισαν για τη συγκρότησή του.

Εστω και αν η προϊστορία των ψηφοφοριών δεν τους ευνοεί, οι εργαζόμενοι πίσω από τις κινήσεις έχουν υψηλούς στόχους. Ο δεύτερος μεγαλύτερος εργοδότης στις ΗΠΑ πρέπει να πειστεί (αν όχι και να πιεστεί) να φερθεί με αξιοπρέπεια στους εργαζομένους του.

«Πρέπει να γνωρίζουν ότι έχουμε τη δύναμη», υποστηρίζουν και εύχονται από κάπου, όπως τη Νέα Υόρκη, πρέπει να γίνει μια αρχή για τον συνδικαλισμό στην εταιρεία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News