Για ορισμένους ανθρώπους, το να είναι πρωταθλητές δεν είναι επίτευγμα. Είναι τρόπος ζωής. Τι άλλο μπορεί να σκεφτεί κάποιος όταν έχει απέναντί του τον ιστιοπλόο Κώστα Τριγκώνη, ο οποίος έχει κατακτήσει 20 μετάλλια σε Παγκόσμια και Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα στις κατηγορίες 470 και Tornado Catamaran, έχει συμμετάσχει 4 φορές σε Ολυμπιακούς αγώνες, ήταν πρώτος σε παγκόσμια κατάταξη, ενώ είναι ο μόνος Eλληνας ο οποίος έχει συμμετάσχει στο America Cup;

Αλλά, φυσικά, τίποτα δεν είναι τυχαίο και κανείς δε βρίσκεται τυχαία εκεί που βρίσκεται. Για παράδειγμα, ενώ στα μέσα Ιουνίου ο Κώστας κατέκτησε μαζί με τον Ντάνη Πασχαλίδη για 6η συνεχόμενη φορά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στα Tornado στους αγώνες στη λίμνη Μπόντενζεε στη Γερμανία, δε γύρισε αμέσως στη Θεσσαλονίκη. Πήγε στην Ολλανδία, προκειμένου να συμμετάσχει σε αγώνες με Alfa Class. «Eπιασα τιμόνι μετά από 25 χρόνια, ήθελα να μετρηθώ με τον εαυτό μου στα 46 μου χρόνια. Το καταχάρηκα! Τερμάτισα στη θέση 40».

Καθόμαστε και συζητάμε στον Ναυτικό Όμιλο Θεσσαλονίκης, τον όμιλο που στηρίζει τους πρωταθλητές της πόλης. Μου λέει τον πόνο του, ανταλλάσσουμε πληροφορίες για μασέρ και φυσικοθεραπευτές, βελονισμό και θεραπείες. Τα χείλη του έχουν ξεραθεί, τα χέρια του πονάνε και το κεφάλι του γυρίζει με δυσκολία. «Μα καλά, πόσο ακόμα θα τρέχεις;» τον ρωτάω. «Όσο αντέχω. Όσο το σώμα επιτρέπει και όσο η ψυχή αντέχει τον πόνο του σώματος. Ξέρεις, όταν το σώμα διαμαρτύρεται, πονάει και η ψυχή». Αγωνίζεται εδώ και 37 χρόνια, αναμετράται χειμώνα καλοκαίρι με τα στοιχεία της φύσης, με τους άλλους και κυρίως με τον εαυτό του, αυτός είναι ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής. Τσεκάρει τα όριά του, τα μετακινεί, τα επεκτείνει. «Μου φτάνει το ότι ενίοτε αγωνίζομαι σε υψηλό επίπεδο, το κίνητρό μου είναι να τρέξω, όχι να επιτύχω μια διάκριση. Αν με ρωτούσες στα 25 μου, θα σου έλεγα άλλα. Τώρα βλέπω τα πράγματα πιο στωικά, πιο ώριμα. Φυσικά είναι σημαντική μια διάκριση. Αλλά από την άλλη, η συμμετοχή μου και οι δυνάμεις είναι δικές μου, είναι για μένα».

Δίπλα μας είναι ο Αλέξης Ταγαρόπουλος και ο Νίκος Μαύρος, το πλήρωμα της ομάδας της Ελληνικής Αστυνομίας, οι οποίοι κατέκτησαν το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στα Tornado στην Ιταλία, λίγες ημέρες μετά την ολοκλήρωση του Παγκοσμίου στη Γερμανία. Πρόκειται για πολύ μεγάλη επιτυχία και διπλή κατάκτηση για τη Θεσσαλονίκη στην ιστιοπλοΐα. Δεν είναι, όμως, ευχαριστημένοι. «Σίγουρα είναι μια μεγάλη διάκριση. Στόχος της χρονιάς, όμως, ήταν το Παγκόσμιο», λέει ο Αλέξης Ταγαρόπουλος. Ολοι έχουν να λένε για την ατυχία του πληρώματος στο Παγκόσμιο. Ξεκίνησαν με ζημιά στο σκάφος στην πρώτη κούρσα. Κατόρθωσαν, ωστόσο, να πλασαριστούν ψηλά, όμως ήρθε ένας τραυματισμός του Αλέξη να τους κρατήσει πίσω.

Και οι 8 αγώνες του Παγκόσμιου ήταν σημαντικοί και δύσκολοι. Στον 7ο, το πλήρωμα δεν μπορούσε πια παρά να παραδεχτεί την ήττα και να ρίξει τις δυνάμεις του στο Πανευρωπαϊκό. Πήγαν στην Ιταλία και κατόρθωσαν να τερματίσουν πρώτοι δίνοντας 10 αγώνες. Εκεί έδειξαν την υψηλή τους κλάση.

Ο Αλέξης Ταγαρόπουλος είναι 40 ετών κι ο Νίκος Μαύρος 30. «Μια ακόμη επιτυχία, η οποία επιβεβαιώνει τη θέληση για να συνεχίσω το άθλημα μέχρι να φτάσω και να ξεπεράσω την ηλικία των άλλων», λέει ο Νίκος και γελάμε όλοι με το ζήτημα της ηλικίας, κοιτάζοντας τον Κώστα Τριγκώνη. Το πλήρωμα της Ελληνικής Αστυνομίας είχε σταθεί στο βάθρο των Πρωταθλητών Ευρώπης από το 2009 ως το 2013.

Την παρέα συμπληρώνει ο Αντώνης Καραγιάννης, τεχνικός σύμβουλος της Ομάδας Ιστιοπλοΐας της ΕΛΑΣ, εμψυχωτής και συνδετικός κρίκος των πληρωμάτων, που ήταν μαζί τους στους αγώνες. «Ολους μας πείραξε που δεν πήραν το Παγκόσμιο. Ο πραγματικός στόχος ήταν να πάρουμε το 1-2, να βγουν πρώτοι ο Κώστας κι ο Ντάνης και δεύτεροι ο Αλέξης και ο Νίκος». Η συνταγή τους, όπως τη συστήνουν, είναι: γνώση, σύνεση, αγάπη, συνέπεια, συνεργασία.

Η Θεσσαλονίκη έχει παράδοση στην ιστιοπλοΐα. Αλίμονο αν δεν είχε δηλαδή, θαλασσινή πόλη, με παλιούς ομίλους και καλές καιρικές συνθήκες για το άθλημα. Η συγκεκριμένη παρέα, πάντως, θέλησε να προκαλέσει την τύχη της, διά του ανταγωνισμού μεταξύ των πληρωμάτων. «Το 2008, όταν τελείωσαν οι Ολυμπιακοί αγώνες, ο Κώστας και ο Ντάνης έλεγαν ότι έκλεισε ο κύκλος κι αναρωτιόντουσαν τι θα κάνουν μετά», αφηγείται ο Αντώνης. «Οπότε, σκεφτήκαμε ότι άμα προωθήσουμε τον Αλέξη και τον Νίκο, θα αρχίσουμε να κυνηγιόμαστε, να βελτιωνόμαστε όλοι. Έτσι συνεχίσαμε». Οπότε, μέσα από μια παρείστικη διάθεση και συμπεριφορά, κατάφεραν να ανεβάσουν εκ νέου το επίπεδο του αθλήματος.

Ο Τριγκώνης γελάει: «Δε θα του κάτσει», λέει για τον Αλέξη. «Μακάρι να μπορέσει να με σκίσει, αλλά δεν το βλέπω». Πειράζουν διαρκώς ο ένας τον άλλον. «Όλα γίνονται από παρέες. Ο καθένας μόνος του έχει πολύ περιορισμένες δυνατότητες. Δεν καταλαβαίνουμε πόσο άμεσα συνδεδεμένοι είμαστε όλοι. Έχουμε πειστεί για το “μοναχός σου χόρευε κι όσο θέλεις πήδα”, αλλά μόνο συνδέοντας τη δουλειά σου με των άλλων μπορείς να καταφέρεις μεγάλες επιτυχίες», συμφωνούν όλοι.

Ο Κώστας Τριγκώνης είναι αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού και αγωνιστικά στηρίζεται από την εταιρία Red Bull, την οποία αποκαλεί partner. Οι Αλέξης Ταγαρόπουλος και Νίκος Μαύρος, εκτός από την Ελληνική Αστυνομία που τους στηρίζει υλικά και ηθικά, έχουν ως χορηγούς τον Οργανισμό Λιμένος Θεσσαλονίκης και τη Rudy Project – Αφοί Παπακώστα. «Οι υψηλές χορηγίες του παρελθόντος δεν υπάρχουν, πια. Η Πολιτεία δεν μπορεί να μας βοηθήσει. Μπορεί, όμως, να δώσει κίνητρα στις επιχειρήσεις ώστε εκείνες να μας στηρίζουν. Απαιτείται αλλαγή του θεσμικού πλαισίου, και δεν είναι καθόλου δύσκολη. Βούληση υπάρχει;» ρωτά ο Κώστας.

Μου ζητούν να γράψω κάτι. Οτι μένουν και παλεύουν στην πόλη τους, τη Θεσσαλονίκη. «Οσο κι αν μας έχουν παρακινήσει να πάμε στην Αθήνα, απ’ όπου όλα γίνονται πιο εύκολα, η λογική μας είναι «παλεύω στην πόλη μου. Μένουμε Θεσσαλονίκη!»

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News