Αυτό το νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση έχει βέβαια κυρίως πολιτικούς στόχους. Κατάπτυστους αλλά πολιτικούς. Καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει μπροστά του την εκλογική συντριβή προσπαθεί να κόψει το δρόμο στη Νέα Δημοκρατία και ταυτόχρονα να εξασφαλίσει τον δικό του ρόλο στο «γαία πυρί μιχθήτω» πολιτικό σκηνικό, μετά την, κυριολεκτικά, ανατίναξή του που θα προκαλέσει η απλή αναλογική.

Θα προσπαθήσω να είμαι δίκαιος αλλά σας παρακαλώ προσέξτε με γιατί στο τέλος είναι η ουσία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει τίποτα διαφορετικό από αυτό που έκαναν τα κόμματα που είχαν την εξουσία στην Ελλάδα τα τελευταία 200 χρόνια. Το να διαμορφώνεις καιροσκοπικά εκλογικούς νόμους που να σε εξυπηρετούν, έχοντας ως μοναδικό κριτήριο το κομματικό σου συμφέρον ή την κομματική σου επιβίωση, αποτέλεσε τον θλιβερό κανόνα στην ελληνική πολιτική ιστορία. Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα μπορεί να ισχυριστεί ακόμα και ότι «θυμήθηκε» (κάπως αργά είναι η αλήθεια) ένα βασικό αίτημα της μεταπολιτευτικής Αριστεράς. Ας το δεχτούμε κι αυτό – να πάει στο διάβολο.

Όμως. Όμως! Αυτός ο νόμος τώρα, με ένα κατακερματισμένο κομματικό σύστημα που δεν έχει μάθει να συνεργάζεται (και όταν συνεργάζεται γεννά τέρατα), με ένα ισχυρό νεοναζιστικό κόμμα, με μια ξεκάθαρη τάση σε ολόκληρη την Ευρώπη προς τα άκρα (ιδίως την άκρα δεξιά), το πολιτικό περιθώριο, τον λαϊκισμό, τον απομονωτισμό, τη μισαλλοδοξία, τον αυταρχισμό και την παράνοια, δεν αποτελεί τίποτε λιγότερο από μια βόμβα στα θεμέλια της Ελληνικής Δημοκρατίας. Που οπωσδήποτε θα οδηγήσει σε μια ακόμα μεγαλύτερη απαξίωσή της, ίσως και απόρριψής της.

Και κυρίως! Αυτός ο νόμος που θα διαλύσει την ελληνική πολιτική σκηνή και θα μετατρέψει τον σχηματισμό κυβέρνησης σε άθλο, δημιουργώντας άπειρα εμπόδια και ενισχύοντας τον καιροσκοπισμό, το πολιτικό free-riding και τον πιο χυδαίο λαϊκισμό, θα μετατρέψει την Ελλάδα σε ακυβέρνητο καράβι μέσα στη χειρότερη οικονομική θύελλα των τελευταίων 70 ετών που κρατά ήδη επτά χρόνια!

Σ’ αυτήν την άθλια χώρα, ποιος αφελής θα βρεθεί να επενδύσει; Σε μια χώρα που έχει οικονομικά ερημώσει, με 30% ανεργία (60% στους νέους), ποιος θα πετάξει (κυριολεκτικά) τα λεφτά του όταν δεν θα έχουμε πλέον ούτε τη δυνατότητα σχηματισμού σχετικά σταθερών κυβερνήσεων που να κρατούν 1-2 χρόνια; Ποιος ξένος ή έλληνας επιχειρηματίας θα πάρει την αυτοκτονική απόφαση να δημιουργήσει, να προσλάβει, να ανοιχτεί οικονομικά; Ποιος αυτοεξόριστος νέος επιστήμονας θα αποφασίσει να επιστρέψει μέσα σ’ αυτό το κλίμα πολιτικής αβεβαιότητας και ανυπαρξίας επενδύσεων όταν η απόλυτη ακυβερνησία και οι εύθραυστες κυβερνήσεις σε συνεχή ομηρία από το πολιτικό περιθώριο θα του δώσουν το τελικό, θανατηφόρο χτύπημα;

Προσπαθώ τον τελευταίο καιρό, ορισμένες φορές με μεγάλη δυσκολία, να συγκρατήσω την οργή μου ενάντια σ’ αυτήν την αλαζονική κυβέρνηση. Δεν το πετυχαίνω πάντα, αλλά προσπαθώ. Γιατί αυτήν την κυβέρνηση επέλεξαν οι συμπολίτες μας (3 φορές) και προφανώς αυτή μας αξίζει.

Αλλά δεν θα διστάσω να το πω. Αν περάσει τώρα αυτό το εκλογικό σύστημα το αποτέλεσμα θα είναι τόσο καταστροφικό από κάθε άποψη που θα ισοδυναμεί με εθνική προδοσία. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί η κλωτσιά που θα ρίξει τη χώρα στο απόλυτο πολιτικό και οικονομικό χάος.

Όσες και όσοι ψηφίσουν αυτόν τον εκλογικό νόμο, όχι μόνο η κυβέρνηση αλλά και οι πολιτικάντηδες που αναζητούν πολιτικό ρόλο στα συντρίμμια, θα είναι συνεργοί σ’ αυτό το έγκλημα. Και η τιμωρία τους θα είναι η χειρότερη: οι κατάμαυρες σελίδες στην ελληνική ιστορία.

* Ο Αριστείδης Χατζής είναι Αν. Καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου & Θεωρίας Θεσμών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News