Κάθε χώρα έχει τις μικρές ή μεγάλες τραγωδίες που τη στοιχειώνουν, εγκλήματα ή ανεξήγητες καταστάσεις που αντιστέκονται σε κάθε έρευνα, δικαστική, αστυνομική και δημοσιογραφική.

Τι απέγινε η Μαντλίν ΜακΚαν, το κοριτσάκι που εξαφανίστηκε χωρίς ίχνη και χωρίς να υπάρχουν ενδείξεις για το ποιος και πώς την άρπαξε;

Οι Βρετανοί από το 2007 παθιάζονται και απορούν με την ιστορία. Οι ειδήσεις την περασμένη εβδομάδα, για έναν Γερμανό που σχετίζεται με την εξαφάνιση και είναι στη φυλακή για άλλη υπόθεση, κάπως «ξεδίψασαν» το κοινό, που είναι πάντως μουδιασμένο από τους περίπου 40.000 νεκρούς του κορονοϊού στη Βρετανία.

Εστω και με την πανδημία να κυριαρχεί, το ενδιαφέρον των βρετανικών ΜΜΕ ήταν μεγάλο. Το πρόσωπο της μικρής Μαντλίν, που ήταν 3 ετών όταν χάθηκε, εγκαταστάθηκε ξανά στα πρωτοσέλιδα και στα τηλεοπτικά δελτία. Σήμερα θα ήταν 17 ετών. Ή μήπως είναι; Κανένας δεν μπορεί να πει με απόλυτη βεβαιότητα αν ζει.

Είναι πραγματική εθνική εμμονή για τους Βρετανούς η ιστορία της Μαντλίν, γράφει ο Monde, η οποία τροφοδοτείται από το ότι αναφερόμαστε στην εξαφάνιση ενός μικρού παιδιού – δυστυχώς ένα όχι και τόσο σπάνιο γεγονός.

Οι γονείς της μικρής την άφησαν με τα δίδυμα αδελφάκια της (18 μηνών τότε) για να δειπνήσουν με φίλους. Στις 9 το βράδυ ο πατέρας βρήκε τα παιδιά στο δωμάτιο του διαμερίσματος που νοίκιαζαν στην Πράια ντα Λουζ, στην Πορτογαλία, να κοιμούνται. Στις 10 γύρισε η μητέρα και έλειπε η Μαντλίν.

Η έρευνα, για την οποία οι πορτογαλικές Αρχές επικεντρώθηκαν στο ατύχημα, παρά στην απαγωγή, δεν απέδωσε πολλά. Εν τω μεταξύ οι θεωρίες συνωμοσίας έδιναν και έπαιρναν: μήπως οι γονείς οργάνωσαν οι ίδιοι την εξαφάνιση του παιδιού; Αν ναι, γιατί; Επισήμως η έρευνα των Πορτογάλων έκλεισε με τους γονείς απαλλαγμένους από υποψίες. Η Σκότλαντ Γιαρντ πήρε τη σκυτάλη και δεν κατάφερε να βρει κάτι ουσιαστικότερο.

Οι γονείς συνέχισαν τον δικό τους αγώνα και το 2011 κατάφεραν να ανοίξουν εκ νέου την υπόθεση αλλά, παρά το μεγάλο κόστος ως σήμερα, δεν υπάρχει κάποια πρόοδος.

Η εικόνα των ΜακΚαν, του καθημερινού ζευγαριού από την κεντρική Αγγλία, με τα παιδιά τους σε ένα θέρετρο για μεσαίων εισοδημάτων οικογένειες, σίγουρα έκανε πάρα πολλούς να ταυτιστούν μαζί τους και να μη σβήσει η ιστορία από τη συλλογική μνήμη. Η απώλεια ενός παιδιού με τον τρόπο που έγινε –κατά τα φαινόμενα από την αμέλεια των γονιών που άφησαν μόνα τους τρία νήπια– ήταν και αυτή «καύσιμο» για την μετατροπή της υπόθεσης σε εθνική ψύχωση.

Το κοινό, στην πραγματικότητα, τους έμαθε τόσο καλά, ώστε να αρχίσει να κρίνει και τις προθέσεις των γονιών. Τόσο ώστε το ζευγάρι να διαβάζει «κίτρινα» άρθρα για αυτούς και να εξανίσταται γιατί η ζωή τους έγινε μια σαπουνόπερα.

Μια αρθρογράφος των Times σημείωνε ότι η διασταύρωση του απόλυτου φόβου με την εντελώς συνηθισμένη ζωή μπορεί να τσακίσει την ψυχολογία, πόσο μάλλον όταν το θύμα είναι ένα παιδί και υπάρχει ο αρχέγονος φόβος ότι δεν προσέξαμε το παιδί. Αλλοι ανακαλούν τις προσωπικές εμπειρίες τους: το παιδί τους ήταν συνομήλικο με τη Μαντλίν.

Ακόμα και τα ψήγματα νέων πληροφοριών κάθε λίγα χρόνια είναι αρκετά για το βρετανικό κοινό και για να συντηρήσουν το ενδιαφέρον του. Οσο τουλάχιστον μένει αναπάντητη η πρώτη και μεγαλύτερη ερώτηση: τι απέγινε η Μαντλίν;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News