Ελληνα προπονητή στην Εθνική είχαμε να δούμε από την εποχή του Βασίλη Δανιήλ (1999-2001), που πληρωνόταν από την ΕΠΟ σε δραχμές. Μέχρι να έρθει το Ευρώ -σχεδόν ταυτοχρόνως με τον Οτο Ρεχάγκελ- στη μεταπολεμική Ελλάδα είχαν εργαστεί ως ομοσπονδιακοί τεχνικοί μόνον τέσσερις αλλοδαποί. Τόσοι εργάστηκαν και μετά τον Οτο, με την ελπίδα να του μοιάσουν. Ο Φερνάντο Σάντος τον πλησίασε. Πολύ. Με τους υπόλοιπους δεν είδαμε προκοπή, κι έτσι γυρίσαμε στο «παπούτσι από τον τόπο σου…». Φταίνε και τα άθλια οικονομικά της Ομοσπονδίας, που είναι απαγορευτικά για μια ξένη φίρμα.

Αγγελος Αναστασιάδης, λοιπόν. Ενα όνομα, μια (μεγάλη) ιστορία. Από το 1990 έχει δουλέψει σε 12 ελληνικούς συλλόγους, σε κάποιους δυο φορές και στον ΠΑΟΚ τρεις. Επίσης, στην εθνική ομάδα της Κύπρου (2004-2011). Αλλά το επαγγελματικό του όνειρο ήταν, μια μέρα να κυβερνήσει την Εθνική Ελλάδας. Πιστεύει πολύ στις ικανότητες του έλληνα ποδοσφαιριστή, αλλά και δεν τα πάει πολύ καλά με τους ξένους. Η τελευταία του εμπειρία στον πάγκο ήταν τραυματική. Εμεινε στη Λάρισα μόνο για ένα μήνα (οκτώ ματς) και απολύθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2016. Τα δυο τελευταία χρόνια ήταν άνεργος.

Οι κακές γλώσσες λένε ότι στην Εθνική τον έφερε… ο βοριάς. Αυτός που φυσάει στην ΕΠΟ μετά την εκλογή του Βαγγέλη Γραμμένου. Ο Ιβάν Σαββίδης τον έχει σε μεγάλη εκτίμηση. Το ίδιο και οι μισοί έλληνες φίλαθλοι. Ακόμη και ο Βαγγέλης Μαρινάκης του είχε δώσει συγχαρητήρια, έπειτα από ένα «διπλό» του ΠΑΟΚ στο Φάληρο. Οι άλλοι μισοί, όμως, τον θεωρούν «γραφικό» και «παλαιομοδίτη». Ιδιότροπος είναι, σίγουρα. Μια ισχυρή προσωπικότητα, που θέλει τα πράγματα να γίνονται με το δικό του τρόπο και δεν διστάζει να συγκρουστεί για τις ιδέες του.

Θα «πιάσει» στην Εθνική; Είναι εξαιρετικός τεχνικός και, πάντως, πολύ καλύτερος από τον Μίχαελ Σίμπε. Με δυο «αλλά».

Πρώτον, είναι… πολύ ΠΑΟΚ, ρε παιδί μου. Ηταν που ήταν, από την εποχή που αγωνιζόταν στην ομάδα ως αμυντικός χαφ (1973-1981) δίπλα σε μεγάλες μορφές όπως ο Κούδας, ο Σαράφης και ο Τερζανίδης. Γνώρισε και τη Βιβή, και… παράγινε. Η σύζυγός του και τα αδέλφια της είναι από τα ιδρυτικά στελέχη της «Θύρας 4». Ασφαλώς και δεν υπάρχει ασυμβίβαστο – όλοι οι ομοσπονδιακοί τεχνικοί κάποιο σύλλογο υποστηρίζουν. Αλλά, μπορεί να βγάλει την Εθνική από τις αντιμαχίες των μικροσυμφερόντων ένας άνθρωπος που έχει δηλώσει, δημοσίως, ότι δεν θα δούλευε ποτέ στον Ολυμπιακό ή τον Αρη; Και που, όταν προπονούσε τον Ηρακλή, φορούσε τις κάλτσες του ανάποδα για να μη φαίνεται ο δικέφαλος αετός;

Οι παρεμβάσεις των μεγάλων συλλόγων στις κλήσεις των διεθνών άρχισαν αμέσως μετά την αποχώρηση του Σάντος. Η ΑΕΚ απαιτούσε από την ΕΠΟ να επιλέγονται παίκτες της και τότε που έπαιζε στη Β’ Εθνική, ο Ολυμπιακός ήθελε να αγωνίζονται στην Εθνική ποδοσφαιριστές του που δεν εμπιστευόταν ο ίδιος, ο ΠΑΟΚ διαμαρτυρόταν για τον παραγκωνισμό του Στέφανου Αθανασιάδη… Μόνον ο Ρεχάγκελ είχε καταφέρει να κλειδώσει τις συλλογικές αντιπαραθέσεις έξω από τα αποδυτήρια. Τα τελευταία χρόνια, οι ίδιοι οι διεθνείς υποψιάζονται ότι οι επιλογές στην ομάδα γίνονται κατόπιν υποδείξεων τρίτων. Πώς θα λειτουργήσει μέσα σε αυτή την καχυποψία ο «στιγματισμένος» Αγγελος; Ακόμη και ο κατά τεκμήριο αντικειμενικός Σκίμπε αποδοκιμάστηκε, τη Δευτέρα, στο Περιστέρι.

Δεύτερον, ο Αναστασιάδης παραείναι brutal στη συμπεριφορά του προς τους παίκτες του. «Πιο αργά κι από τη μάνα μου πας, ρε πεθαμένε», είχε πει σε ποδοσφαιριστή του ΠΑΣ Γιάννινα που καθυστερούσε να εκτελέσει κόρνερ στην προπόνηση. «Δεν τον είδες; Καταρράκτη έχεις;», ήταν η παρατήρησή του σε έναν άλλον, που δεν έδωσε γρήγορα τη μπάλα σε συμπαίκτη του. Μια φορά, ένας επιθετικός επιχείρησε σουτ από κακή θέση, για να εισπράξει το σχόλιο του Αγγελου: «Για να σκοράρεις από εδώ παλικάρι μου, θα πρέπει όλοι αυτοί οι αμυντικοί που βλέπεις να πάθουν καρδιακή προσβολή ταυτόχρονα». Με τις «ατάκες» του γεμίζεις βιβλίο. Η πιο ιστορική είναι το «Δεν μπορεί το παλικάρι», που είχε πει για τον πορτογάλο άσο του Παναθηναϊκού, Πάουλο Σόουζα. Εμείς τις βρίσκουμε απολαυστικές, όμως στις «ντίβες» της Εθνικής δεν θ’ αρέσουν καθόλου.

Είναι λάτρης της πειθαρχίας. «Οποιος διανοηθεί να διαταράξει την ηρεμία στα αποδυτήρια, θάνατος. Είμαστε όλοι μια γροθιά. Οποιος θελήσει να τη σπάσει, θα πεθάνει. Υπακοή σημαίνει ζωή», είχε τονίσει κατά την παρουσίασή του από τον Παναθηναϊκό, το 2001. Γνωρίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο όσο λίγοι. Είναι παρεμβατικός την ώρα του αγώνα και, κυρίως, μπορεί να εμπνεύσει τους παίκτες που πίσω από το συνοφρυωμένο του ύφος μπορούν να διακρίνουν έναν καλωσυνάτο, ευθύ και δίκαιο άνθρωπο. Ιδίως τους νέους, τους οποίους ποτέ δεν θα αφήσει ανυπεράσπιστους.

Από την πρώτη στιγμή που το όνομά του ακούστηκε για τη θέση, κάποιοι διεθνείς «στράβωσαν». Δεν πειράζει. Ξύδι. Η Ομοσπονδία έκανε τεράστιο λάθος τον περασμένο Νοέμβριο, όταν ρώτησε τους παίκτες αν θα έπρεπε να ανανεώσει το συμβόλαιο του Σκίμπε, ή όχι. Οσοι δεν ήθελαν τον Γερμανό, έβλεπαν τους άλλους, που τον κράτησαν στην ομάδα, «με μισό μάτι». Αλλωστε, ούτε ο Σάντος άρεσε σε όλους. Ο Γκέκας είχε αποχωρήσει, μέχρι που ζήλεψε τις επιτυχίες της Εθνικής και επέστρεψε. Ούτε, καν, ο Ρεχάγκελ. Αυτήκοοι μάρτυρες αναφέρουν ότι κάποιοι διεθνείς (που δεν έπαιζαν) τον κατηγορούσαν στο αεροπλάνο της επιστροφής από τον θρίαμβο της Πορτογαλίας.

Ευτυχώς, η Εθνική δεν είναι σύλλογος. Ο Αναστασιάδης δεν θα έχει το χρόνο να την πάει στο Αγιον Ορος για προσκύνημα (όπως συνήθιζε να κάνει με τις ομάδες του), πράγμα που θα μπορούσε να προκαλέσει αντιδράσεις. Το κομποσκοίνι του και η εικόνα της Παναγίας στον πάγκο, μάλλον δεν θα ενοχλήσουν κανέναν. Αρκεί να μην ακουστεί ότι ο πνευματικός του -αυτός που το 2012 του είχε πει να μην πάει στην ΑΕΚ- τον συμβουλεύει και στις επιλογές του για την Εθνική. Αν και αποδείχτηκε πως (ο πνευματικός) είχε δίκιο, θα χτυπήσει άσχημα.

Στα 65 του (τα έκλεισε τον Μάρτιο) ο Αναστασιάδης έχει την ευκαιρία να διαψεύσει όσους ισχυρίζονται ότι είναι αιχμάλωτος των πεποιθήσεων και των προκαταλήψεών του. Να δικαιώσει εκείνους που τον θεωρούν έναν πολύ καλό -μα παρεξηγημένο- προπονητή, ο οποίος χλευάστηκε επειδή δεν έκρυψε, ποτέ, τα «πιστεύω» του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News