Βγήκε από τα γραφεία της «Arcadia», της εταιρείας του Γιώργου και του Παναγιώτη Αγγελόπουλου, για να ανακοινώσει στους λιγοστούς δημοσιογράφους που περίμεναν στο δρόμο ότι με τους ιδιοκτήτες του Ολυμπιακού «τα βρήκαν». Οτι δεν πάει πουθενά, ότι εδώ θα μείνει – θα συνεχίσει να παίζει στους «ερυθρόλευκους» για άλλα τρία χρόνια. Ισα που πρόλαβε να τελειώσει τη φράση του. Εκανε μεταβολή και έτρεξε να κρυφτεί σε μιά γωνιά, στον προθάλαμο του κτιρίου, όπου ξέσπασε σε λυγμούς.

Αλλη μία φορά τον έχουν δει να κλαίει, πέρυσι τον Μάιο, όταν αφιέρωσε την κατάκτηση του Πρωταθλήματος στον πατέρα του, που μόλις είχε «χάσει». Αυτή τη φορά, όμως, ήταν δάκρυα χαράς. Η αγαπημένη του ομάδα, αυτή που ο Γιώργος θεωρεί δεύτερή του οικογένεια, τον ήθελε κοντά της. Του το είπε, του το έδειξε (με μία μικρή αύξηση των αποδοχών του), κι εκείνος ξέχασε μονομιάς το «χρυσάφι» που του είχαν τάξει δυο από τους τρεις πλουσιότερους συλλόγους της Ευρώπης, προκειμένου να φύγει από το «σπίτι». Συγκινήθηκε, επειδή -στην πραγματικότητα- δεν πήγε για να παζαρέψει το νέο του συμβόλαιο. Πήγε για ν’ ακούσει ότι τον αγαπούν.

Είναι τα δευτερόλεπτα που σου λένε για τον χαρακτήρα του αθλητή, όσα δεν σου ‘χουν πει τα 17 χρόνια της καριέρας του. Είναι το μισό λεπτό που πιστοποιεί την αφοσίωσή του στην ομάδα του, γνησιότερα από κάθε προμελετημένη διαδήλωση οπαδικών αισθημάτων. Είναι οι στιγμές του αθλητισμού που υπερβαίνουν τις νίκες, τους τίτλους και τα τρόπαια. Αθελά του, ο Πρίντεζης συγκλόνισε τους ρομαντικούς φιλάθλους, όποια ομάδα κι αν υποστηρίζουν.

Είναι 32 ετών. Αν αυτό δεν είναι το τελευταίο συμβόλαιο της ζωής του στο μπάσκετ, ασφαλώς δεν θα υπάρξει επόμενο με τόσα χρήματα. Η Φενέρμπαχτσε και η ΤΣΣΚΑ Μόσχας του είχαν προσφέρει ετήσιες αποδοχές που ξεπερνούσαν τα δύο εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Λογικό, επειδή αυτή την εποχή θεωρείται ένα από τα πιο «καυτά» ονόματα στην ευρωπαϊκή αγορά. Κατά πολλούς, ήταν το κορυφαίο «τεσσάρι» της εφετινής Ευρωλίγκας. Στον Ολυμπιακό παίρνει γύρω στο 1,2 εκατ. ευρώ. Οι Αγγελόπουλοι -όπως όλοι στη γειτονιά του μπάσκετ- γνωρίζουν πόσο πολύτιμος παίκτης είναι και, επιπλέον, πόσο μεγάλη αδυναμία του έχουν οι οπαδοί της ομάδας τους. Οποιοσδήποτε στη θέση του θα εκμεταλλευόταν τις προτάσεις των Τούρκων και των Ρώσων, για να τα πάρει χοντρά.

Δεν το έκανε. Δεν διαπραγματεύθηκε, καν. Ακουσε την πρόταση των εργοδοτών του -για μία σχετικά μικρή αύξηση- και συμφώνησε μέσα σε πέντε λεπτά. Στο υπόλοιπο τρίωρο που διήρκεσε η συνάντηση, το θέμα της συζήτησης ήταν το μέλλον του Ολυμπιακού. Με αυτή τη συμφωνία, ο «Air Print» έχασε περίπου ενάμισι εκατομμύριο ευρώ -σε ορίζοντα τριετίας- κι έπειτα… έμπηξε τα κλάματα από τη χαρά του, που του ζήτησαν να μείνει. Τα ίδια είχε κάνει και παλιότερα. Το 2011 είχε επιστρέψει στον Ολυμπιακό από την Ουνικάχα Μάλαγα με λιγότερα χρήματα απ’ όσα έπαιρνε στην Ισπανία. Και στο προηγούμενο συμβόλαιό του, απαρνήθηκε μία πολύ πιο συμφέρουσα πρόταση της Φενέρμπαχτσε, επειδή «γούσταρε» να παίξει στον Ολυμπιακό.

Ηταν το όνειρό του από παιδί. Πήγε στον Ολυμπιακό το 2000, στα 15 του, και εκεί έγινε επαγγελματίας (το 2002). Οι άλλες δυο ομάδες που γνώρισε -η Ολύμπια Λάρισας και η Ουνικάχα Μάλαγα- ήταν εκείνες στις οποίες η δική του τον έστειλε δανεικό. Μετράει, ήδη, 15 σεζόν με την ερυθρόλευκη φανέλα, και το καλοκαίρι του 2020 -καλώς εχόντων των πραγμάτων- θα τις κάνει 18. Με ένα μονοετές συμβόλαιο ακόμα, θα έχει την ευκαιρία να ισοφαρίσει το ρεκόρ του Φραγκίσκου Αλβέρτη (19 χρόνια με τη φανέλα του Παναθηναϊκού). Και με ένα διετές, του Κόμπι Μπράιαντ (20 χρόνια στους Λος Αντζελες Λέικερς).

Η ιστορία του Πρίντεζη -όπως κι εκείνη του Δημήτρη Διαμαντίδη στον Παναθηναϊκό- μοιάζει βγαλμένη από μια άλλη εποχή. Αποδεικνύει πως και σ’ αυτούς τους καιρούς του κυνικού επαγγελματισμού στα σπορ, υπάρχει -ακόμα- χώρος για συναισθήματα και αξίες. Ο Γιώργος είναι τόσο επαγγελματίας, ώστε να κηδεύει τον πατέρα του και -αμέσως μετά- να παίζει τελικό με τον Παναθηναϊκό. Και, ταυτοχρόνως, τόσο ερασιτέχνης, ώστε να ζημιώνεται οικονομικά προκειμένου να μην αποχωριστεί την αγαπημένη του ομάδα. Ο Γιώργος είναι ένας υπέροχος -και σπάνιος- συνδυασμός. Μια ευλογία για τον σύλλογο της καρδιάς του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News