«Είμαι νικήτρια, απλώς δεν κέρδισα τα λεφτά», είπε η Σπυριδούλα Καραμπουτάκη στον τελικό, όταν ανακοινώθηκε ότι ο Μανώλης Σαρρής είναι ο Master Chef αυτού του κύκλου. Καταπληκτική ατάκα, ομολογώ, που σου δίνει μια άλλη οπτική των πραγμάτων, μην πω του σύμπαντος ολόκληρου.

Καταρχάς, μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις παντού: «Κέρδισα το λαχείο, απλώς δεν πήρα τα λεφτά». «Κέρδισα τον γκόμενο, απλώς τα έφτιαξε με άλλη». «Κέρδισα στις εκλογές, απλώς δεν πήρα τη δημαρχία», για να είμαστε και στο κλίμα των ημερών.

Πέρα απ’ την πλάκα, η συγκεκριμένη ατάκα είναι ενδεικτική ενός ατόμου με λίγο πιο ανεπτυγμένο, απ’ όσο πρέπει, εγωισμό, και ολίγον τι τσιμπημένη έπαρση. Αυτή ήταν η Σπυριδούλα, κάπως εγωίστρια, κάπως επηρμένη, κάπως απότομη, γενικώς… κάπως. Και μπορεί να μην κέρδισε την πρωτιά στην κουζίνα, αλλά κέρδισε την πρωτιά στο βαρόμετρο της αντιπάθειας όλης της χώρας. Κατάφερε να γίνει μια απ’ τις πιο μισητές παίκτριες ριάλιτι που έχουν περάσει ποτέ απ’ την ελληνική οθόνη.

Τέτοιο γκελ αντιπάθειας έκανε, που όσο παιζόταν το μαγειρικό ριάλιτι, κατάφερνε να γίνεται κάθε μέρα trend στα κοινωνικά δίκτυα, επειδή απλώς ήθελε να την κράξει ο βαριεστημένος τουιτεράς. Και τώρα, που το ριάλιτι τέλειωσε, αυτό το κορίτσι έχει φορτωθεί κι ένα καταπληκτικό brand name, εκείνο της αντιπαθούκλας σπαστικιάς, που αναρωτιέμαι πόσο θα τη βοηθήσει να προχωρήσει επαγγελματικά έξω απ’ το παιχνίδι. Ποιός θα τη θέλει για συνεργάτη, όταν εκεί έξω υπάρχουν τόσοι πολλοί που δηλώνουν ότι δεν θέλουν να πατήσουν σε μαγαζί που μαγειρεύει;

Ολα κάποτε ξεχνιούνται, φυσικά. Και όπως ο χρόνος ο πανδαμάτωρ γιατρεύει όλες τις πληγές, έτσι θα γιατρέψει και την πληγωμένη φήμη της Σπυριδούλας στη συνείδηση του κόσμου. Κάποτε θα τη θυμόμαστε απλώς σαν κάποια που πέρασε από ένα ριάλιτι. Ή μπορεί να μη τη θυμόμαστε και καθόλου. Μπορεί να έχει ξεθωριάσει εντελώς η αύρα που άφησε η τηλεοπτική φιγούρα της, στη μνήμη μας. Να εύχεται να είναι τόσο τυχερή, που να συμβεί το δεύτερο.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι θα πασχίσει να βγάλει από πάνω της μια στάμπα, που δεν σχετίζεται τόσο με τις μαγειρικές της ικανότητες, όσο με τον χαρακτήρα που εμφάνισε στο γυαλί. Με τα ελαττώματά της, τα οποία δεν είναι σπάνια, ένα κάρο κόσμος τα έχει, απλώς τα περιφέρει στον, περιορισμένης προβολής, μικρόκοσμό του.

Αυτό κάνουν όμως, Σπυριδούλα μου, τα ριάλιτι. Σε εκθέτουν. Είτε μαγειρεύεις, είτε τραγουδάς, είτε λύνεις κύβους του Ρούμπικ, ποσώς ενδιαφέρει. Και το πόσο καλός είσαι σε ό,τι κάνεις, και αυτό περνάει τελικά δεύτερο και καταλήγει να μην ενδιαφέρει τόσο, επίσης. Στο ριάλιτι, είσαι απλώς ένας χαρακτήρας, που θα σκιαγραφηθεί χωρίς προστατευτικά φίλτρα, ενίοτε και με παραμορφωτικά φίλτρα. Είσαι καλός; Στο ριάλιτι θα βγεις άγιος. Είσαι κακός; Εκεί θα φανείς ως απειλή για την ανθρωπότητα. Είσαι Σπυριδούλα; Θα καταλήξεις να γίνεις η αντιπαθητικά του Πανελληνίου, να σε βλέπουν και να φτύνουν τον κόρφο τους.

Προφανώς και είναι άδικο. Αλλά αυτό πρέπει να το ξέρεις, απ’ την ώρα που πατάς το πόδι σου σε μια τέτοια εκπομπή και δέχεσαι τους όρους της. Μπορεί να γίνεις ο άγιός της, ο καλός, ο συμπαθής, ο άξιος, ο θεός. Μπορεί να γίνεις και ο αποδιοπομπαίος τράγος της. Ο μισητός. Ο τίποτας. Εκείνος που τα ελαττώματά του θα μεγεθυνθούν τόσο πολύ, σαν να τα βλέπουμε σε γιγαντοοθόνη στην Τάιμς Σκουέαρ. Και μοιραία, θα γίνουν σάκος του μποξ για όποιον θέλει να εκτονώσει τα νεύρα και να αδειάσει τη χολή του.

ΥΓ. Εγωιστές και επηρμένοι υπάρχουν πολλοί, αλλά σε ριάλιτι, μόνο μία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News