Επιτέλους. Είναι η λέξη που σκέφτεσαι, βλέποντας το σποτ με τον Στέφανο Τσιτσιπά, το οποίο μετράει λίγες ώρες παρουσίας. Ο 22χρονος τενίστας λέει καθώς περπατά στην παραλία:

«Κανένα μας βήμα δεν είναι πραγματικά ανέμελο αυτό το καλοκαίρι, γιατί επιστρέφοντας από τις διακοπές σου, κάθε βήμα δικό σου, δικό μου, κάθε νέου, μας φέρνει πιο κοντά στους γονείς μας και στους παππούδες μας. Οσοι αγαπάμε μπορεί να είναι πιο ευάλωτοι από εμάς στον κορονοϊό. Γι’ αυτό αγκάλιασε τα μέτρα προστασίας και την υπευθυνότητα σε κάθε σου βήμα, για να μπορέσουμε σύντομα να αγκαλιάσουμε όσους αγαπάμε, όπως παλιά».

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς είναι το πρόσωπο που επιλέχθηκε για να αφυπνίσει τους νέους. Θα το καταφέρει; Κάνεις δεν μπορεί να προδικάσει το αποτέλεσμα, αλλά οι πιθανότητες είναι υπέρ του. Οπως κι αν έχει, η επιλογή του προσώπου είναι πετυχημένη. Ο Τσιτσιπάς είναι νέος, πολυ κοντά στις ηλικίες που πρέπει να καταλάβουν την κρισιμότητα της κατάστασης, την οποία ξεθώριασε το καλοκαίρι, η ανεμελιά και το ανώριμο του νεαρού τους πνεύματος. Και η γενικότερη χαλαρότητα που επικράτησε, να τα λέμε όλα.

Μακάρι να είχε βγει κάποιο σποτ και στην έναρξη της περιόδου των διακοπών. Οχι μόνο ένα, πολλά, που το καθένα να απευθύνεται σε άλλη κατηγορία κοινού. Να έβγαινε, για παράδειγμα, η Χαρά Βέρρα και να παρότρυνε τον κόσμο να μη συνωστίζεται στα πανηγύρια, χορεύοντας καλαματιανούς — να του ζητούσε να προσπαθήσει να διασκεδάσει τηρώντας αποστάσεις ασφαλείας. Πού ξέρεις, μπορεί ένα τέτοιο σποτ να συνέβαλε ώστε να μην απαγορευτούν τα πανηγύρια, όπως και έγινε τελικά ύστερα από τις εικόνες συνωστισμού που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας.

Να έβαζε η Πολιτικη Προστασία καμία beauty influencer, με μερικές εκατοντάδες χιλιάδες subscribers στο YouTube, να έκανε make up tutorial: πώς να βαφτείτε με μάσκα και πώς να διατηρήσετε το μακιγιάζ σας κάτω απ’ τη μάσκα.

Να έβγαινε και κάποιος γνωστός dj, ή ποπ καλλιτέχνης, όπως η Τάμπτα, η Φουρέιρα ή ο Σνικ και ο Mad Clip και να έλεγαν στο δικό τους κοινό, μέσω ενός σποτ της Πολιτικής Προστασίας:

«Παίδες, προσοχή, κανένας μάσκα-free, χωρίς αύριο χέρια πλένω, μάγκες μακριά σας μένω, έχω χρυσή καδένα στο λαιμό, στην τσέπη τα φράγκα και αντισηπτικό. Υο!». Κάτι τέτοιο τέλος πάντων, σε ήχο τραπ και με μασήμενα τα μισά λόγια. Ας μην καταλαβαίνεις ακριβώς τι λέει ο στίχος εσύ, θα το καταλάβουν οι πιτσιρικάδες. Αυτό θέλουμε.

Τον Σνικ θα τον ακούσει με ευλάβεια ο δεκαοκτάχρονος, και το πιθανότερο είναι ότι θα τον μιμηθεί. Οπως άκουσε και μιμήθηκε ο εξήντα plus τον Σπύρο Παπαδόπουλο, σε εκείνο το σποτ που μας εισήγαγε στην καραντίνα, την άνοιξη. Η τεράστια απήχηση που είχε το συγκεκριμένο σποτ οφείλεται στην επιλογή του πρωταγωνιστή, ο οποίος κάνει γκελ στη μερίδα του ευάλωτου κοινού. Θέλεις να πείσεις τον παππού και τη γιαγιά να είναι προσεκτικοί, να μην πολυβγαίνουν και ν’ αποχωριστούν παιδιά και εγγόνια; Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να το καταφέρεις από το να βάλεις να τους το πει ένας άνθρωπος με τον οποίο περνάνε το σαββατόβραδό τους, τόσα χρόνια.

Η σημειολογία του προσώπου κάνει τη διαφορά και υπάρχουν πρόσωπα που μπορούν να ακουστούν, ο καθείς στο κοινό του. Είναι απλό, αποτελεσματικό και απορώ γιατί δεν το έκαναν τόσο καιρό. Γιατί δεν γέμισαν τον τόπο με σποτ, να πέφτουμε πάνω τους την ώρα που ετοιμάζουμε βαλίτσες, όταν ανεβαίνουμε στο πλοίο, όταν κάνουμε ηλιοθεραπεία και όταν πάμε στο beach bar να ξεσαλώσουμε. Κάποιο θα μας έκανε κλικ, άλλο σε μένα, άλλο σε σένα. Μια μάσκα θα τη φορούσαμε εκεί που έπρεπε, έστω.

ΥΓ. Ορίστε κι ένα σατιρικό βίντεο του κωμικού Διονύση Ατζαράκη. Απολαυστικό και χρήσιμο.