Τι σας φέρνει στο μυαλό το όνομα του Πάμπλο Πικάσο; Μάλλον τη «ληστεία του αιώνα», που οδήγησε πριν από εννιά χρόνια το «Γυναικείο Κεφάλι» (το πορτρέτο της Ντόρα Μάαρ, μιας από τις πιο σημαντικές μούσες του μεγάλου ζωγράφου) σε μια ρεματιά στην Κερατέα. Και σίγουρα την «πτώση του αιώνα», αφού ο διάσημος πίνακας, τον οποίο δώρισε ο διάσημος ζωγράφος στην Ελλάδα, γλίτωσε μεν από τα χέρια του «φιλότεχνου» ελαιοχρωματιστή, όχι όμως και από τα χέρια των ανθρώπων της ΕΛ.ΑΣ, που τον τοποθέτησαν πρόχειρα σε ένα ράφι για τη συνέντευξη Τύπου μετά την εύρεσή του. Και γλίστρησε και έπεσε και άρχισε το διεθνές τρολάρισμα. Δικαίως, λοιπόν να πάει το μυαλό σας σε όλα αυτά αφού είναι το θέμα των ημερών… Ισως πάλι σας θυμίζει την Γκουερνίκα. Σωστό κι αυτό.

Ωστόσο, μέσα στον καύσωνα του ελληνικού καλοκαιριού εμείς θυμηθήκαμε κάτι πολύ επίκαιρο, που δεν είναι άλλο από το look του Πικάσο, ο οποίος εκτός από κορυφαίος ζωγράφος, με τις στιλιστικές επιλογές του αποδείχτηκε, επίσης, κορυφαίος influencer στο πεδίο της ανδρικής μόδας. Η γκαρνταρόμπα του είναι ιδανική για τα καυτά μεσογειακά καλοκαίρια. Κύριοι, δεν έχετε παρά να τον αντιγράψετε.

Στη συνείδηση του κόσμου έχει μείνει η εικόνα του ζωγράφου με τη μαρινιέρα στην κλασική εκδοχή της. Η μπλούζα των ψαράδων της Βρετάνης, η οποία το 1858 έγινε τελικά κομμάτι της επίσημης στολής των μούτσων του γαλλικού Ναυτικού, ήταν ένα κατ’ εξοχήν ανδρικό ρούχο, που όμως την έκανε μόδα η Κοκό Σανέλ το 1930, και έκτοτε υιοθετήθηκε με τρέλα και από τις γυναίκες.

Η μαρινιέρα, όμως, δεν ήταν το μόνο χαρακτηριστικό της χαλαρής καλοκαιρινής ένδυσης και του σπορτίβικου στιλ, που λάτρεψε κι επέβαλε ο Πικάσο (αλλά και ο Αντι Γουόρχολ και ο Αντονι Χόπκινς και ο Στινγκ και άλλοι πολλοί μετά από αυτόν). Αρκεί μια πιο προσεκτική ματιά στις αναμνηστικές φωτογραφίες του για να δει κανείς το στιλ του.

Ο Πικάσο περνούσε τα καλοκαίρια του στον γαλλικό Νότο, και η μέρα του κυλούσε συνήθως ανάμεσα στην παραλία, το ατελιέ του και τη βίλα του, με κάποιες επισκέψεις ενδιαμέσως στο σπίτι μιας πρώην συζύγου ή κάποιας ερωμένης. Είναι γνωστό ότι απέφευγε τα πουκάμισα, γράφει η Ρέιτσελ Τάζιαν στο GQ. Και όταν φορούσε, προτιμούσε κάποιο πολύχρωμο φαρδύ κοντομάνικο πουκάμισο (αυτά που σήμερα τα λέμε «χαβανέζικα»), οπωσδήποτε ξεκούμπωτο πάνω από σορτς, φαρδιά βερμούδα ή μαγιό με σαγιονάρες ή εσπαντρίγιες.

Δεν ήταν ο τύπος, που λάτρευε να περνάει την ώρα του στο γυμναστήριο. Αλλά ούτε και ντρεπόταν να δείξει το αγύμναστο στομάχι του. Σε μια φωτογραφία ποζάρει στο ατελιέ του με χακί βερμούδα και το άσπρο φανελάκι του κρεμασμένο στη ζώνη του. Τυχαίο; Καθόλου. Είναι μια εμβληματική εικόνα, που προσθέτει πόντους στο μυστήριο του καλλιτέχνη.

Ανετα λοιπόν μπορείτε να αντιγράψετε το στιλ Πικάσο τώρα που σκάει ο τζίτζικας. Από ό,τι φαίνεται η ζέστη ήρθε για να μείνει, κι ας είμαστε ακόμη μόλις στην πρώτη εβδομάδα του Ιουλίου.

Αυθεντικός μοντερνιστής, ο Πικάσο συρρίκνωσε την γκαρνταρόμπα του κρατώντας μόνο τα πιο βασικά κομμάτια της: σορτς, σαγιονάρες και περιστασιακά κάποιο πολύχρωμο πουκάμισο. Μετά από εκτεταμένη έρευνα, η Ρέιτσελ Τάζιαν –που κρατάει για τον εαυτό της τον χαρακτηρισμό μιας από τις κορυφαίες ερασιτέχνες ιστορικούς της μόδας στον κόσμο-, πιστεύει ότι ο Πικάσο σηκωνόταν κάθε πρωί, έριχνε πάνω του αυτό το απλό σύνολο και μετά περνούσε πολλές ώρες ζωγραφίζοντας και χαλαρώνοντας. Και άφηνε τα πουκάμισά του (και τα παντελόνια του) να μιλούν αντί γι’ αυτόν.

Υπέγραψε αυτόγραφα για μια ηλικιωμένη κυρία της περιοχής και δύο μάγκες πανκ φορώντας ένα πολύχρωμο πουκάμισο, που θυμίζει πίνακα του Ματίς, φαρδύ τζιν και μαύρα δερμάτινα σκαρπίνια.  Σε μια άλλη φωτογραφία, κάθεται με τα πόδια σταυρωμένα δίπλα σε ένα τραπέζι στο σπίτι του κοντά στις Κάννες, φορώντας κοντό σορτς, δερμάτινα μοκασίνια με πέλματα από σχοινί, και ένα λευκό πουκάμισο μόνο με ένα κουμπί κουμπωμένο στο στήθος. Μάλιστα, αν το παρατηρήσει κανείς πιο προσεκτικά θα δει ότι έχει στο τσεπάκι την υπογραφή του, «Picasso», γραμμένη με το χέρι του. (Γιατί λοιπόν να βάλετε το μονόγραμμά σας στα πουκάμισά σας και να μην τα υπογράψετε; Μια ιδέα ρίχνουμε…)

Το στιλ Πικάσο αντιπροσωπεύει το αποκορύφωμα μιας ενδυματολογικής φόρμας, που παραπέμπει σε αταξίες ενός καυτού καλοκαιριού. Ο ζωγράφος συναντιόταν συχνά με τη Σάρα και τον Τζέραλντ Μέρφι, ένα φανταχτερό ζευγάρι Αμερικανών, και έπινε μαζί τους παγωμένο σέρι και τραγανά μπισκοτάκια, που συνήθιζαν να σερβίρουν στις 11 το πρωί στην παραλία της Αντίμπ. Συνήθως ολοκλήρωνε το πρωινό απεριτίφ του με ένα τσιγάρο. Και μια μέρα, στάθηκε μπροστά στα κύματα και πόζαρε θριαμβευτικά στον φακό χωρίς πουκάμισο, φορώντας, όμως, μια μάσκα ταύρου.

Φυσικά, το κάλυμμα της κεφαλής είναι βασικό στοιχείο του στιλ Πικάσο. Ο διάσημος ζωγράφος είχε μια καταπληκτική συλλογή από μεγάλα ψάθινα καπέλα. Εννοείται ότι αυτός ο μάτσο τύπος δεν φορούσε ποτέ καπελάκια του μπέιζμπολ….

Αλλά δεν είναι μόνο η αισθητική των ρούχων του ζωγράφου που δημιουργεί το στιλ Πικάσο για τα καλοκαίρια. Για πάμε… Μήπως βαριόσαστε και δεν ξέρετε τι να κάνετε στις διακοπές σας; Τα καλοκαίρια στον Νότο της Γαλλίας, λοιπόν, ο Πικάσο ζωγράφιζε παντού και τα πάντα, μερικές φορές για ένα μικρό κοινό. Αρχισε να κάνει κεραμικά, σκιτσάριζε σε πεζοδρόμια, ζωγράφισε μια τοιχογραφία στην πόρτα του γκαράζ του (και ο σπιτονοικοκύρης του τον έβαλε να την ξαναβάψει…), έπιανε κουβέντα με αγνώστους στην παραλία.

Αν, όμως, ο Πικάσο μπορούσε να βάψει την τοιχογραφία του (κατόπιν αιτήματος του ιδιοκτήτη του σπιτιού), γιατί δεν μπορείτε να βάψετε κι εσείς έναν τοίχο; Ολα αυτά είναι δυνατότητες, που έχει ο οποιοσδήποτε, ανεξάρτητα από το αν είναι (που δεν είναι) μια από τις πιο εμβληματικές μορφές του μοντερνισμού στην ιστορία της τέχνης του 20ου αιώνα. Αυτή είναι, άλλωστε, η ομορφιά του στιλ Πικάσο.

Στην τελική, γιατί να μην φοράτε καθημερινά το ίδιο κοντό σορτς, ένα χαβανέζικο πουκάμισο με πλούσια φλοράλ σχέδια και χρώματα (κατά προτίμηση ξεκούμπωτο όπως εκείνος κι ας μην έχετε φέτες κοιλιακούς), εσπαντρίγιες με σκοινί ή σαγιονάρες; Εκείνο βέβαια, ήταν το καλοκαίρι του Πικάσο στη γαλλική Ριβιέρα, εσείς, όμως, μπορείτε να το απολαύσετε στη Ριβιέρα της Αττικής, στα σοκάκια του χωριού, ή στο εξοχικό σπίτι της οικογένειας στο νησί. Και είναι σίγουρο ότι θα νιώσετε σαν… ταύρος, όπως ο ζωγράφος από τη Μάλαγα της Ισπανίας, που γρήγορα στη ζωή του πολιτογραφήθηκε Γάλλος, φέρνοντας νέο αέρα στην τέχνη και στη ζωή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News