Sweet child in time, you’ll see the line / Line that’s drawn between good and bad /See the blind man shooting at the world / Bullets flying, ooh taking toll …

Ακούω Deep Purple και σκέφτομαι ότι αυτό που περιμέναμε από την αρχή του lockdown είναι πλέον επίσημο: Δεν ήρθαν.  Το ραντεβού μας στην Μαλακάσα ακυρώθηκε, το Rockwave Festival αναβάλλεται για του χρόνου, μαζί με τη γιορτή για τα γενέθλιά του: φέτος το φεστιβάλ θα έκλεινε τα 25 χρόνια του. Αλλά δεν θα τα κλείσει.

Δεν πειράζει. Θα τα γιορτάσουμε του χρόνου, με την ελπίδα ότι οι σκούρες μoβ hard rock πενιές, που ντύνουν τα όνειρά μας εδώ και 50 χρόνια, θα μας αποζημιώσουν, όπως μας υποσχέθηκαν, μια καλοκαιρινή βραδιά του 2021 στο Terra Vibe, καλά να είμαστε.

Όμως δεν είναι η μόνη εκδήλωση που χάθηκε φέτος μέσα στη λαίλαπα του κορονοϊού. Κανείς δεν το περίμενε ούτε το φανταζόταν εκτός από τους επιστήμονες που έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου για την πιθανότητα πρόκλησης μιας πανδημίας αλλά ποιος τους άκουγε; Ηρθε λοιπόν ακάλεστη αλλάζοντας σε χρόνο dt τη ζωή και τις συνήθειές μας και τώρα πια κανείς δεν ξέρει πώς ακριβώς θα είναι το μέλλον μας.

Το καλοκαίρι, για παράδειγμα, είναι συνδυασμένο στο μυαλό μας με μπάνια, λιώσιμο σε καυτές αμμουδιές, κοκτέιλ με φόντο μαγεμένα δειλινά, πεζοπορίες σε δροσερές πλαγιές, μικρά και μεγάλα φεστιβάλ σε νησιά, ραχούλες και ποτάμια, πανηγύρια, μουσικές βραδιές, παραστάσεις στην Επίδαυρο, στο κοχύλι του Αργοσαρωνικού (το Μικρό Θέατρο της Επιδαύρου) και στο Ηρώδειο, βόλτες με πασατέμπο στην Αποστόλου Παύλου, θερινά σινεμά. Τι από όλα αυτά θα γίνει φέτος, τι θα μείνει ίδιο και τι θα είναι διαφορετικό;

Το μόνο σίγουρο είναι η ομορφιά του τόπου μας που έβαλε τα καλοκαιρινά του και μας περιμένει. Συνήθως τα καλοκαίρια δεν προγραμματίζαμε διακοπές εκτός συνόρων, ειδικά αυτό το παράδοξο καλοκαίρι, όμως, κάτι τέτοιο αποκλείεται, κι αν είστε κάποιοι τολμηροί πείτε το και σε μένα, που θα μείνω στο χωριό μου, δείξτε μου φωτογραφίες, κάντε περιγραφές να σας ακολουθήσω φανταστικά.

Το δικό μου πρόγραμμα; Κλείνω τα μάτια και ονειρεύομαι τα δέκα πράγματα που θα ήθελα να κάνω φέτος το καλοκαίρι (αν μπορούσα). Ετσι ανάκατα:

Μήλος, στο Σύρμα του Τσακανού στο Κλήμα και στο Μιτάτο του Κωσταδιού στον Χάλακα

Η Μήλος είναι ένα μαγικό νησί, ίσως το πιο μαγικό από όλες τις Κυκλάδες. Δεν την ήξερα μέχρι πριν από τρία χρόνια που την επισκεφθήκαμε και πραγματικά γοητεύτηκα από το παράξενο τοπίο της, τις μοναδικές παραλίες της, η κάθε μία με το δικό της φόντο, τον πολιτισμό της. Και από τότε ονειρεύομαι δειλινά από το «σύρμα του Τσακανού» στο Κλήμα. Σύρματα αποκαλούν στη Μήλο τις θέσεις φύλαξης που έσκαβαν για τις ξύλινες βάρκες τους στα μαλακά ηφαιστειογενή πετρώματα παραθαλάσσιων οικισμών, όπως το Κλήμα, τα Μανδράκια και ο Εμπουριός. Και τους έβαζαν μεγάλες πόρτες και ένα μικρό πορτόνι από το οποίο μπαινόβγαιναν τον χειμώνα όταν χρειαζόταν, και μπαλκονάκια βαμμένα με έντομα χρώματα. Το φθινόπωρο τράβαγαν με σύρματα τη βάρκα μέσα στη σπηλιά, όπου είχαν τα εργαλεία τους για τη συντήρηση των καϊκιών και μια υποτυπώδη κουζίνα. Ο όροφος αν υπήρχε, ήταν η πρόχειρη εξοχική τους κατοικία. Σήμερα κάποια από αυτά είναι τουριστικά καταλύματα. Σε ένα τέτοιο πάνω στο νερό θα ήθελα να μείνω και να αγναντεύω το πορφυρό ηλιοβασίλεμα. Να πάω και στο Μιτάτο του Κωσταδιού του κυρίου Κώστα Ψαθά που ζει στην ερημιά του Χάλακα με τη γυναίκα του, να τον δω να τυροκομεί τις κατσικίσιες μυζήθρες του και να τις γευτώ.

Ευρυτανία, Φαράγγι Πάντα Βρέχει

Είναι το πιο εντυπωσιακό κομμάτι της Ευρυτανίας, άγριο και γοητευτικό με μια υδάτινη κουρτίνα από σταγόνες που αστράφτουν σαν διαμάντια καθώς πέφτουν από ψηλά στον Κρικελιώτη σε μήκος περίπου 100 μέτρων στο μέσο του φαραγγιού. Η διάβαση διαρκεί περίπου 45 λεπτά, ανάμεσα σε βράχια και το νερό σε κάποια σημεία να σε φτάνει μέχρι τη μέση και η καλύτερη περίοδος είναι τον Ιούλιο και τον Αύγουστο που η στάθμη του νερού είναι πεσμένη. Η πρόσβαση δεν είναι εύκολη, χρειάζεται τζιπ και πολύ προσεκτική οδήγηση από το Μεγάλο Χωριό προς την Καλιακούδα και από κει στα Δολιάνα.

Δράμα, Δρόμος του Κρασιού

Με βάση την καπναποθήκη Spierer πάνω στη λίμνη της Δράμας, που μετά από μια εκπληκτική μετατροπή φιλοξενεί πια το Hydrama Grand Hotel, θα κάνω εξορμήσεις στους αμπελώνες, ανάμεσα στα όρη Μενοίκιο, Φαλακρό, Ροδόπη και Παγγαίο.  Η αμπελοϊστορία της Δράμας χάνεται στα βάθη του χρόνου, ξαναγεννήθηκε όμως τις τελευταίες δύο δεκαετίες σαν βασίλειο των κοσμοπολίτικων διεθνών ποικιλιών με μερικά από τα πιο σπουδαία οινοποιεία της χώρας. Θα δοκιμάσω κρασιά από τις διάσημες Cabernet, Merlot, Sauvignon, Chardonnay, αλλά και Semillon, Syrah, Cabernet Franc, Grenache Rouge, Ugni Blanc και άλλες λιγότερο γνωστές ποικιλίες και πριν φύγω θα φορτώσω το αυτοκίνητό μου με μερικά από τα καλύτερα ελληνικά κρασιά.

Σαμοθράκη, βουτιές στις βάθρες και στα ιαματικά λουτρά

Τα θαλασσινό νερό της Σαμοθράκης είναι μοναδικό, κυλάει βαρύ και μεταλλικό πάνω στην επιδερμίδα σου αλλά η απόλαυση δεν βρίσκεται μόνο στις παραλίες του νησιού. Από τα Θέρμα στον βορρά κοντά στην Παλαιόπολη, θα πάρουμε το μονοπάτι για τη Γριά Βάθρα και το ρέμα του Φονιά, μέσα στην άγρια βλάστηση των πλαγιών του όρους Σάος. Πριν πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής θα δροσιστούμε στις βάθρες, τις φυσικές πισίνες που σχηματίζουν οι καταρράκτες και από κει θα κατέβουμε στα, γνωστά από τους βυζαντινούς χρόνους, θερμά ιαματικά λουτρά.

Κρήτη, ο «Ντουνιάς» στη Δρακώνα Κεραμειών Χανίων

Το κρητικό φαγητό είναι ίσως το καλύτερο κομμάτι της ελληνικής γαστρονομίας και το φαγητό που προσφέρει ο Τριλυράκης στην ταβέρνα του «Ντουνιάς» στην ορεινή Δρακώνα Κεραμειών του νομού Χανίων μάλλον ότι πιο slow food, gourmet και εκλεκτό έχει να επιδείξει η χώρα μας κι ας μην είναι το μέρος καταχωρισμένο σε καταλόγους βραβευμένων εστιατορίων ούτε στις τουριστικές προτάσεις του νησιού. Στην κουζίνα το ηλεκτρικό δεν χρησιμοποιείται παρά μόνο για το ψυγείο, το ψωμί (από δικό του μιγάδι, μείγμα από δίστιχο κριθάρι και δίκοκκο στάρι, που καλλιεργεί ο ίδιος στο χωράφι του) ψήνεται στον ξυλόφουρνο, και τα φαγητά σε πήλινες γάστρες στις δύο στόφες που καίνε ξύλα, οι πατάτες τηγανίζονται επίσης στη φωτιά σε ένα μαγκάλι στην αυλή. Τα υλικά έρχονται κυριολεκτικά από μηδέν απόσταση: τα ζαρζαβατικά από το μποστάνι της οικογένειας, το κρέας από ζώα που βόσκουν ελεύθερα στα γύρω βουνά, τα τυριά τα φτιάχνουν ο Στέλιος και η γυναίκα του Ευμορφίλη.

Μεσαιωνική Πελοπόννησος

Την Πελοπόννησο μπορείς να τη δεις κάτω από το πρίσμα πολλών διαφορετικών φακών. Να κάνεις για παράδειγμα οινικά ταξίδια στη Νεμέα, διαδρομές σε ορεινά χωριά, να επισκεφτείς αρχαιολογικούς χώρους, να αφεθείς για χαλάρωση σε μυθικές παραλίες. Όμως ο φακός του Μεσαίωνα αποκαλύπτει αναμφίβολα μερικά από τα πιο γοητευτικά κομμάτια της. Ενα από τα ωραιότερα ταξίδια τα ζωής μου είχε τίτλο «Μεσαιωνική Πελοπόννησος», αλλά δεν θα ξεχάσω κιόλας το βάρος της «προϊστορικής» βιντεοκάμερας που κουβαλούσα, έναν καυτό Αύγουστο στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Ονειρεύομαι λοιπόν να την επισκεφτώ και πάλι, αεράτη αυτή τη φορά, με το πανάλαφρο smartphone στην τσέπη, ξεκινώντας από το μεσαιωνικό μεγαλείο της Ακροναυπλίας, συνεχίζοντας στο πριγκιπάτο της Αχαΐας, και από κει στην Kορώνη και την Μεθώνη πριν καταλήξω στον Μυστρά και στη Μονεμβασιά. Θα μεθύσω εδώ με Μαλβαζία, τον μυθικό οίνο που εμπορεύονταν Ενετοί και Βενουάτες, και αναβιώνει εξαιρετικά τα τελευταία χρόνια στο οινοποιείο του Monemvasia Winery ο Γιώργος Τσιμπίδης.

Σούνιο, μια νύχτα με πανσέληνο στον ναό του Ποσειδώνα

Λίγα είναι τα μέρη στην Αθήνα από όπου μπορείς να θαυμάσεις τις φαντασμαγορικές πανσελήνους του καλοκαιριού. Στις 5 Ιουλίου είναι η  επόμενη, θα ακολουθήσουν οι πανσέληνοι του Αυγούστου (03/08)  και του Σεπτεμβρίου (02/09) ενώ ο Οκτώβριος θα μας χαρίσει δύο υπέροχα φεγγάρια στις 2 και 31 του μήνα, το δεύτερο μάλιστα θα είναι «Blue Moon». Και τα χρώματα που βάφουν τον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο από την ώρα του δειλινού μέχρι τα χαράματα είναι πραγματικά μοναδικό δώρο για τους επισκέπτες

«Σπονδή», δείπνο στην αθηναϊκή αυλή των δύο αστεριών Michelin

Αν οικονομικά δεν αντέχεις (δεν αντέχω εγώ πια το ομολογώ) τις τακτικές επισκέψεις σε high end εστιατόρια, τότε η επιλογή είναι μία. Στην αισθαντική αυλή της πολυβραβευμένης «Σπονδής», το δείπνο είναι μια πραγματική τελετουργία, που αξίζει και με το παραπάνω τα λεφτά της. Ορόσημο της Αθήνας από το 1996, το πολυβραβευμένο εστιατόριο του φαρμακοποιού – restaurateur Απόστολου Τραστέλη στο Παγκράτι, με τον σεφ Αγγελο Λάντο επικεφαλής της κουζίνας, σε ταξιδεύει στην κλασική και τη μοντέρνα γαλλική κουζίνα με την ποιότητα που απαιτούν τα δύο αστέρια Michelin, τα οποία διατηρεί σταθερά.

Νάξος, στις ερημικές παραλίες της ακόμα και τον Αύγουστο

Αρκεί να πας μια φορά στη Νάξο, στον Μυστρά των Κυκλάδων, όπως αποκαλούν το νησί με τα πολλά κρυμμένα μυστικά, για να σε κακομάθει. Γιατί έχει να σου προσφέρει ένα ολόχρυσο ηλιοβασίλεμα από την Πορτάρα, βόλτες στα σοκάκια του Κάστρου, ταξίδια στο παρελθόν στη Μουτσούνα, το λιμάνι της σμύριδας, ρεμβασμούς και ατμοσφαιικά κονσέρτα στον Πύργο του Μπαζαίου, πειραγμένη κουζίνα στο «Barozzi», λικέρ κίτρο του Προμπονά, εκπληκτικά τυριά, γαλακτομπούρεκο στο Χαλκί, ρόστο απεραθίτικο στην ταβέρνα του «Αμοργινού» στην Απείρανθο, τη φιλοξενία και τις μοναδικές γεύσεις της «Αξιώτισσας», τα εκπληκτικά γλυκά του «Ακταίου». Όμως η Νάξος είναι το καλοκαίρι και πάνω από όλα έχω τις απέραντες παραλίες της, ακόμη και στην κοσμοσυρροή του Αυγούστου θα βρεις τη δική σου την ερημική, θα σε μαγέψει και θα της παραδοθείς.

Σύρος, αριστοκρατία φθινοπωρινή

Χωρίς δεύτερη κουβέντα, το φθινόπωρο ανήκει στη Σύρο. Γιατί κανένα άλλο νησί δεν έχει τη δική της νεοκλασική γοητεία. Οι βόλτες στα Βαπόρια, την πιο αριστοκρατική συνοικία των Κυκλάδων, με τα περίφημα καπετανόσπιτα, μια συναυλία στο υπέροχο θέατρο «Απόλλων», μια στάση στου Κορρέ για τις πιο φρέσκες χαλβαδόπιτες που μπορείς να ονειρευτείς, και άλλη μια στο παντοπωλείο του Πρέκα με ό,τι πιο εκλεκτό κυκλαδίτικο στα ράφια του, μια βόλτα στην Ανω Σύρο, (όπου η τεράστια ταξική αντίθεση με την Ερμούπολη θα σε εκπλήξει) αρκούν για να γεμίσουν με τη γλύκα τους ένα Σαββατοκύριακο του φθινοπώρου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News