Εξοικειώθηκε με τη σκηνοθεσία γυρίζοντας κάποια από τα επεισόδια της σειράς χάρη στην οποία κατέστη διάσημη σε όλον τον κόσμο, το περίφημο, πλέον, «House of Cards», σίριαλ στο οποίο υποδύθηκε την αδίστακτη Κλερ Αντεργουντ, πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών στον τελευταίο κύκλο.

Στη συνέχεια, ωστόσο, η Ρόμπιν Ράιτ αποφάσισε να αφοσιωθεί στη σκηνοθεσία και η πρώτη της ταινία ονόματι «Land» προβλήθηκε την περασμένη Κυριακή (εκτός του διαγωνιστικού προγράμματος) στο Sundance Film Festival.

Η βραβευμένη αμερικανίδα ηθοποιός πρωταγωνιστεί επίσης στην πρώτη της σκηνοθετική απόπειρα στον κινηματογράφο, ερμηνεύοντας την «Εντι», μία γυναίκα η οποία αφότου έχασε τον γιο της και τον σύζυγό της, αδυνατώντας να συνεχίσει να ζει φυσιολογικά, αποφάσισε να εγκαταλείψει τα πάντα και καταφύγει σε μία καλύβα σε ένα βουνό του Ουαϊόμινγκ.

Δυσκολεύεται, ωστόσο, ιδιαίτερα να προσαρμοστεί και φτάνει στα πρόθυρα του θανάτου, αλλά θα παραμείνει στη ζωή και θα καταφέρει και να βρει τον εαυτό της χάρη στον «Μιγκέλ», έναν ντόπιο μεξικανό κυνηγό.

«Πήρα στα χέρια μου το project σε μία περίοδο κατά την οποία σημειώνονταν διαρκώς, εδώ στην Αμερική, τυχαίες ανταλλαγές πυροβολισμών. Είχε ενδιαφέρον η έννοια της απώλειας ενός μέλους της οικογένειας, μίας απώλειας αναπάντεχης, απρόβλεπτης και ασυνάρτητης. Θεώρησα πως ήταν μία τέλεια ιστορία για να παρουσιαστεί η προσωπική εμπειρία της απώλειας της πίστης, πέρα από την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Ενα τραγικό συμβάν αλλάζει πάντα την αυτοαντίληψη», εξήγησε η Ρόμπιν Ράιτ, συνομιλώντας με την Σίλβια Μπίτσιο της La Repubblica.

Η «Εντι» αρχικά βρίσκει διέξοδο στη φυγή καθώς «αισθάνεται πως μόνον έτσι μπορεί να σωθεί». Ωστόσο κατά την πορεία καταφέρνει να ξαναβρεί την πίστη στον εαυτό της και στη ζωή. Σημαντικό ρόλο στο να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της διαδραματίζει και η γη, «Land» στα αγγλικά, εξού και ο τίτλος της ταινίας. «Η γη στην οποία ζούμε κι είναι επίσης η οικογένειά μας, πρωταγωνιστεί σε αυτό το έργο. Πρέπει ο καθένας να σέβεται τη φύση, να επικοινωνεί μαζί της και με τα στοιχεία της, ωσάν να ήταν τα διάφορα μέλη της οικογένειάς του, τα παιδιά του, τα ξαδέλφια του, οι θείοι του», υπογράμμισε.

Οσον αφορά τη σκηνοθεσία, η Ράιτ έμαθε πως πρόκειται για μία τέχνη που «απαιτεί τεράστια υπομονή. Συνειδητοποίησα επίσης πόσο ωφέλιμη είναι για την τέχνη και την αφήγηση η ηρεμία. Το ότι βρέθηκα στην κορυφή αυτών των βουνών, με βοήθησε πολύ να βρω αυτήν τη γαλήνη. Ηταν μία εξαιρετική θεραπεία. Υπέφερα από το κρύο και τη ζέστη αλλά ξετρελάθηκα», παραδέχτηκε η Ράιτ.

«Καταθλιπτική ασχήμια…»

Ωστόσο μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων που πραγματοποιήθηκαν στην Αλμπέρτα του Καναδά, επέστρεψε στο σπίτι της στο Λος Αντζελες και η πρώτη εντύπωσή της ήταν κάθε άλλο παρά θετική. «Στα βουνά δεν είχε σήμα, ευτυχώς, και ήταν ευλογία που δεν ήμασταν υποχρεωμένοι καθημερινά να διαβάζουμε τις ειδήσεις. Θα ήθελα να επιστρέψω εκεί πάνω. Είναι καταθλιπτική η κακία και η ασχήμια της τετραετίας Τραμπ. Ισως για αυτό ήθελα να κάνω μια ταινία για την καλοσύνη, για το ότι είναι πιο εύκολο να είμαστε καλοί παρά κακοί. Επιπρόσθετα το τελευταίο διάστημα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατέστησαν νοσηρά. Βοήθησαν πολύ αλλά προξένησαν και ζημιές. Αισθάνονται όλοι πως είναι δικαστές και λογοκριτές. Θέλω να καταφύγω στη φύση, κυρίως στη θάλασσα, γιατί εγώ είμαι άνθρωπος της παραλίας. Μεγάλωσα στη νότια Καλιφόρνια, την έχω μέσα μου τη θάλασσα», σημείωσε.

Ερωτηθείσα για την ηλικία της, η 54χρονη Ράιτ, όντας μητέρα δύο παιδιών (από την πολυετή σχέση και τον γάμο της με τον Σον Πεν) ηλικίας 29 και 27 ετών αλλά και σύζυγος του 34χρονου επικεφαλής δημοσίων σχέσεων του οίκου Saint Laurent Κλεμάν Ζιροντέ, αρκέστηκε να αναφέρει πως «αισθάνθηκα μία αλλαγή μέσα μου όταν έγινα σαράντα χρονών και σταμάτησα σταδιακά να ανησυχώ για όλες τις ανοησίες που λέγονται και να φοβάμαι μην με κακολογήσουν πίσω από την πλάτη μου. Αρχισα να σκέφτομαι: “ποιος νοιάζεται, έχεις μία αποστολή μπροστά σου, όποια κι αν είναι αυτή την κάθε στιγμή, και αυτήν πρέπει να σκέφτεσαι”».

Ολοκληρώνοντας τη συνομιλία της με την ιταλίδα δημοσιογράφο η Ρόμπιν Ράιτ αναφέρθηκε στην πανδημία και την αναγκαστική απομόνωση εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων ανά την υφήλιο κατά τη διάρκεια των τελευταίων έντεκα μηνών. «Αυτό που περισσότερο εντυπώθηκε μέσα μου είναι η συνειδητοποίηση της ανάγκης για ανθρώπινη επαφή, για περιπτύξεις. Βρέθηκα στη Γαλλία πρόσφατα και κανένας δεν ανταλλάσσει πια φιλιά στα μάγουλα όπως πάντα, η κοινωνική αποστασιοποίηση είναι ό,τι πιο περίεργο έχω δει ποτέ. Ως άνθρωποι έχουμε ανάγκη από επαφή. Θα αρχίσουμε ποτέ ξανά να αγκαλιαζόμαστε; Θα καταστεί ποτέ ξανά μία φυσιολογική κίνηση μετά από αυτήν την πανδημία; Δεν το γνωρίζω κι αυτές είναι οι σκέψεις που με ταλανίζουν αυτή την περίοδο».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News