Επειτα από σχεδόν τέσσερις εβδομάδες πολέμου στην Ουκρανία, το καθεστώς του Βλαντίμιρ Πούτιν βρίσκεται σε απόγνωση καθώς τίποτα δεν εξελίσσεται όπως είχε σχεδιάσει το Κρεμλίνο. Ο ρώσος πρόεδρος αντιλαμβάνεται, φυσικά, την εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση που καλείται να αντιμετωπίσει και για αυτόν τον λόγο εντείνει τις επιθέσεις κατά της Ουκρανίας, παρότι αυτό ενδέχεται να επιδεινώνει τη στρατηγική του θέση.  

Αυτό σημαίνει ότι εισερχόμαστε τώρα στην πιο επικίνδυνη φάση της κακοσχεδιασμένης πολεμικής εκστρατείας του στην Ουκρανία και οι ΗΠΑ και η υπόλοιπη Δύση πρέπει να διαχειριστούν προσεκτικά αυτήν την κατάσταση. «Αντί να λέμε στη Ρωσία τι δεν θα κάνουμε, πρέπει να την κάνουμε να ανησυχεί για το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε. Δεν θέλει να καταστήσει τον πόλεμό της ακόμη πιο σκληρό παρασύροντάς μας σε αυτόν», υποστηρίζει ο Κερτ Φόλκερ, πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ (2008-2009) και πρώην Ειδικός Αντιπρόσωπος των ΗΠΑ στις Διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία την περίοδο 2017-2019.

«Πρέπει να επιδείξουμε πυγμή για να αποτρέψουμε τον Πούτιν (και τους στρατηγούς από κάτω του) να καταφύγουν σε όπλα μαζικής καταστροφής ή να επιτεθούν σε έδαφος ή δυνάμεις του ΝΑΤΟ, δίνοντας παράλληλα στους Ουκρανούς τα μέσα να πολεμήσουν και να επιβιώσουν μέχρι να καταρρεύσει η επίθεση της Ρωσίας», εξηγεί σε κείμενό του στον ιστότοπο της ανεξάρτητης δεξαμενής σκέψης Center for European Policy Analysis (CEPA) που εδρεύει στην Ουάσιγκτον.  

Ο έμπειρος αμερικανός διπλωμάτης θεωρεί πως το πιο σημαντικό στην παρούσα φάση για την επιβίωση της Ουκρανίας είναι να συνεχίσουν οι Ουκρανοί να αντιστέκονται για αρκετό καιρό, ούτως ώστε να γίνει πλήρως αισθητός στη Ρωσία και στους πολίτες της ο αντίκτυπος των βαρύτατων δυτικών κυρώσεων.

Το ότι ο Πούτιν βρίσκεται σε απόγνωση είναι πλέον προφανές, υποστηρίζει ο Κερτ Φόλκερ, και παραθέτει μια σειρά από γεγονότα που επιβεβαιώνουν το γεγονός. Αντί να βάλλουν κατά των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων και λοιπών στρατιωτικών στόχων, πλέον οι Ρώσοι στοχεύουν εσκεμμένα τις ουκρανικές πόλεις και τον άμαχο πληθυσμό, επιδιώκοντας να κάμψουν το υψηλό αγωνιστικό φρόνημα του ουκρανικού λαού. Συγχρόνως καταστρέφουν βασικές υποδομές με σκοπό να στερήσουν τους Ουκρανούς από θέρμανση, ηλεκτρικό και νερό.

Στο εσωτερικό της Ρωσίας ανώτατα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων αλλά και των μυστικών υπηρεσιών τίθενται σε κατ’ οίκον περιορισμό, με τους διώκτες τους να τους κατηγορούν για αποτυχίες στα πεδία των μαχών αλλά και επιδιώκοντας, ενδεχομένως, να προλάβουν ένα πραξικόπημα. Το Κρεμλίνο έφτασε στο σημείο να ζητήσει στρατιωτική βοήθεια από το Πεκίνο αλλά και να στρατολογεί μισθοφόρους από τη Συρία να συνδράμουν τα ρωσικά στρατεύματα στην Ουκρανία. Οτι αντιμετωπίζουν δυσκολίες οι Ρώσοι επιβεβαιώνεται και από τη μετακίνηση ρωσικών δυνάμεων από άλλες περιοχές, από την Αμπχαζία, για παράδειγμα.

Η Μόσχα απειλεί επίσης κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ που συνδράμουν με οπλικά συστήματα τους Ουκρανούς, υπαινίσσεται ότι θα μπορούσε να φτάσει στο σημείο να χρησιμοποιήσει χημικά, βιολογικά, ακόμη και πυρηνικά όπλα ενώ δεν δίστασε να πλήξει με πυραύλους Κρουζ μεγάλου βεληνεκούς μια ουκρανική βάση κοντά στα σύνορα της Πολωνίας, ρισκάροντας να σκοτώσει αξιωματούχους του ΝΑΤΟ ή να πλήξει κατά λάθος έδαφος χώρας-μέλους της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, αναγκάζοντάς την να απαντήσει στρατιωτικά.  

«Τίποτα από όλα αυτά δεν αποτελεί ενέργεια ενός ηγέτη που πιστεύει στη νίκη. Αντιθέτως, ο Πούτιν παρουσιάζει όλα τα συμπτώματα ενός ανθρώπου που ξέρει ότι το γκαμπί του αποτυγχάνει. Είναι στριμωγμένος ανάμεσα σε μια βαλτωμένη στρατιωτική επιχείρηση, από τη μια πλευρά, και μια οικονομία σε ελεύθερη πτώση, από την άλλη. Το τελευταίο πράγμα που θέλει είναι να επιδεινώσει ακόμη περισσότερο την κατάστασή του, παρασύροντας τις ΗΠΑ ή το ΝΑΤΟ στη μάχη», γράφει ο Κερτ Φόλκερ.  

Λαμβάνοντας αυτό υπόψη ο αμερικανός διπλωμάτης επισημαίνει καταρχάς πως, γνωρίζοντας ότι ο πόλεμος του εξελίσσεται κάθε άλλο παρά όπως θα ήθελε, ο Πούτιν θα κάνει ό,τι μπορεί για να ανακτήσει το πλεονέκτημα (παρότι μέρα με τη μέρα καθίσταται ολοένα πιο δύσκολο) ανεξάρτητα από το κόστος. «Αυτή είναι μια περίοδος ύψιστου κινδύνου. Δεν υπάρχουν όρια, όσον αφορά τα οπλικά συστήματα, τους στόχους, τις τακτικές ή τον ανθρώπινο πόνο, τα οποία δεν θα ξεπεράσει στην Ουκρανία. Μπορεί πράγματι να καταφύγει σε κλιμακούμενες επιθέσεις ή στη χρήση όπλων μαζικής καταστροφής, εάν δεν έχει άλλη επιλογή», προειδοποιεί.

Για αυτόν τον λόγο η Δύση πρέπει να στηρίξει με όλες τις δυνάμεις της την Ουκρανία και να χρησιμοποιήσει την αποτρεπτική της ισχύ κατά της Ρωσίας. Για να ηττηθεί ο Πούτιν πρέπει να συνεχίσουν να αντιστέκονται, ούτως ώστε να επιβιώσουν, οι Ουκρανοί. Οπότε Αμερικανοί και Ευρωπαίοι καλούνται να παράσχουν τα πάντα στην εμπόλεμη χώρα το ταχύτερο δυνατό – ανθρωπιστική βοήθεια, στήριξη του ενεργειακού τομέα, πληροφορίες των δυτικών μυστικών υπηρεσιών, μαχητικά αεροσκάφη (ρωσικά MiG-29 και αμερικανικά A-10), συστήματα αεράμυνας, πυραύλους εδάφους-θαλάσσης και επιπλέον αντιαρματικά συστήματα.

Οσον αφορά την αποτροπή επιβάλλεται να καταστεί ξεκάθαρο, ιδανικά δια στόματος του αμερικανού προέδρου, ότι η απάντηση της Δύσης στη χρήση βιολογικών, χημικών ή πυρηνικών όπλων θα είναι συντριπτική. Εξίσου σημαντικό είναι να διαδοθεί ότι στρατιωτικοί ηγέτες των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων θα μπορούσαν να θεωρηθούν ατομικά υπεύθυνοι για εγκλήματα πολέμου.

Οι επιδόσεις των Ουκρανών είναι εξαιρετικές καθώς αποκρούουν τις ρωσικές χερσαίες δυνάμεις, πλήττουν τις γραμμές ανεφοδιασμού και δεν επιτρέπουν στους Ρώσους να κυριαρχήσουν στους αιθέρες πάνω από την πατρίδα τους. «Εχουν σιδερένια θέληση», υπενθυμίζει ο Κερτ Φόλκερ, τονίζοντας πως «εξίσου ικανή πρέπει να φανεί και η Δύση. Ο Πούτιν θα ήθελε να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο μέσω του εκφοβισμού. Πρέπει να δείξουμε ότι δεν τρομοκρατούμαστε, πως είμαστε, μάλιστα, αποφασισμένοι να διασφαλίσουμε ότι η Ουκρανία θα επιβιώσει, ενώ ο Πούτιν θα οδηγεί τον στρατό και την οικονομία της Ρωσίας στην κατάρρευση», καταλήγει.