Ο Μπαρτ Λάνκαστερ ήταν εξαιρετικός ηθοποιός, ένας από τους κορυφαίους της γενιάς του, αλλά επίσης ένας ευέξαπτος και βίαιος άνθρωπος, που προκαλούσε φόβο και απέχθεια σε πολλούς μεγάλους σκηνοθέτες. Ο Τζον Χιούστον, ο οποίος τον σκηνοθέτησε στο γουέστερν του 1960 «Οι Ασυγχώρητοι» ( «The Unforgiven»), ήταν τόσο θυμωμένος μαζί του που βρήκε την ευκαιρία να τον εκδικηθεί όταν ανακάλυψε ότι ο εχθρός του ήταν συν-χορηγός σε ένα τουρνουά γκολφ διασημοτήτων: νοίκιασε ένα μικρό αεροπλάνο και πέταξε στο γήπεδο χιλιάδες μπαλάκια του πινγκ πονγκ, με βρισιές και προσβολές γραμμένες πάνω τους όπως «ο Μπαρτ Λάνκαστερ τον παίρνει». Οπότε το τουρνουά ακυρώθηκε…

Το 1953, ο ρόλος του στο «Όσο υπάρχουν άνθρωποι» («From Here To Eternity») του Φρεντ Τσίνεμαν, με τον Μοντγκόμερι Κλιφτ, τη Ντέμπορα Κερ και τον Φρανκ Σινάτρα, του χάρισε την πρώτη υποψηφιότητα για Οσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου, το οποίο έχασε από τον Γουίλιαμ Χόλντεν για τον «Καταδότη του θαλάμου 17» («Stalag 17»). Ο Λάνκαστερ έλαβε όμως την αναγνώριση που του άξιζε το 1960 όταν τιμήθηκε με Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου, Χρυσή Σφαίρα και βραβείο των κριτικών Νέας Υόρκης, για το δράμα «Είμαστε Διεφθαρμένοι;» («Elmer Gantry», από το ομώνυμο βιβλίο του Σινκλέρ Λιούις).

Εκείνη την εποχή, ο Λάνκαστερ ήταν ήδη σταρ, ένας γνήσιος ήρωας ταινιών δράσης. Ωστόσο, ο αληθινός του χαρακτήρας ήταν γνωστός μόνο στους κύκλους του Χόλιγουντ, γράφει ο Μάρτιν Τσίλτον στην Telegraph. Ακόμη και ο συγγραφέας Νόρμαν Μέιλερ, που ήταν στενός του φίλος -έπαιζαν τακτικά μπριτζ τη δεκαετία του 1960– παραδέχτηκε ότι ποτέ άλλοτε δεν είχε δει «βλέμμα τόσο παγερό όσο του Λάνκαστερ» ενώ η κοσμικογράφος Χέντα Χόπερ συνήθιζε να τον αναφέρει στην κουτσομπολίστικη στήλη της ως «ο φοβερά ευέξαπτος Μπαρτ».

Ο Μπάρτον Στίβεν Λάνκαστερ γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1913, σε μια φτωχογειτονιά του Ανατολικού Χάρλεμ στη Νέα Υόρκη. Οι γονείς του ήταν προτεστάντες ιρλανδικής καταγωγής. Ο πατέρας του, Τζέιμς Λάνκαστερ, ήταν ταχυδρομικός υπάλληλος, και η μητέρα του Λίζι Ρόμπερτς τον έδειρε άσχημα ​​όταν ήταν μικρό παιδί, γιατί έφερε λάθος ρέστα από ένα μανάβικο.

Οι φήμες λένε ότι στο γυμνάσιο τραυματίστηκε σοβαρά σε έναν καβγά με μαχαίρια, και πέρασε αρκετούς μήνες μέχρι να αναρρώσει και να κλείσει η πληγή του. Ο ίδιος άλλωστε παραδέχτηκε ότι ήταν «αλητόπαιδο» και θα «γινόταν εγκληματίας όταν μεγάλωνε» αν δεν αγαπούσε τον αθλητισμό και το διάβασμα στη δημόσια βιβλιοθήκη, όπου «καταβρόχθιζε» τα βιβλία του Έρνεστ Χέμινγουεϊ και του Σκοτ ​​Φιτζέραλντ.

Στα 14 είχε ήδη ύψος 1,90μ και ήταν θαυμάσιος μπασκετμπολίστας αλλά αρνήθηκε μια υποτροφία στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης για να γίνει ακροβάτης στο τσίρκο Kay Brothers.

«Ήταν μια υπέροχη ζωή», θα έλεγε αργότερα, αν και σπάνια μιλούσε για τον σύντομο γάμο του με μια έφηβη ακροβάτη εκείνη την περίοδο. Ένας τραυματισμός στο χέρι το 1939 τον ανάγκασε τελικά να εγκαταλείψει τη ζωή του τσίρκου. Τα επόμενα χρόνια, εργάστηκε ως οδηγός φορτηγού, πυροσβέστης, συσκευαστής κρέατος και πωλητής στο τμήμα ανδρικών ειδών στο πολυκατάστημα Marshall Field στο Σικάγο, όπου συχνά σόκαρε τους πελάτες με τα ακροβατικά του κόλπα.

Το 1942 κατατάχθηκε στο στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών (που στο μεταξύ είχαν μπει στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο), και από το 1943 μέχρι και το 1945 υπηρέτησε στη Βόρεια Αφρική, την Αυστρία και την Ιταλία. Τότε γνώρισε και την ηθοποιό Νόρμα Αντερσον η οποία, όταν επέστρεψαν στη Νέα Υόρκη, τον βοήθησε να πάρει μέρος σε μια οντισιόν. Η πρώτη του εμφάνιση δεν ήταν επιτυχημένη, τράβηξε, όμως, την προσοχή του παραγωγού Μαρκ Χέλινγκερ, που του έδωσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στους «Δολοφόνους» (1946) πλάι στην Αβα Γκάρνερ.  Ηταν ένα φιλμ νουάρ βασισμένο σε ένα διήγημα του Ερνεστ Χέμινγουεϊ, που αμέσως εκτόξευσε τον 33χρονο νεόκοπο ηθοποιό στη σφαίρα των σταρ.  Λίγους μήνες αργότερα παντρεύτηκε τη Νόρμα Αντερσον.

Από την πρώτη στιγμή, ο Μπαρτ Λάνκαστερ κέρδισε τη φήμη του «δύσκολου» ηθοποιού και αυτή η φήμη θα τον ακολουθούσε και στις 75 ταινίες που ακολούθησαν, σε μια καριέρα σχεδόν 50 χρόνων, που κράτησε σχεδόν μέχρι τον θάνατό του το 1994 σε ηλικία 80 ετών. Σίγουρα κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει το παθιασμένο φιλί στην συμπρωταγωνίστριά του Ντέμπορα Κερ σε μια παραλία της Χαβάης στο «Οσο υπάρχουν άνθρωποι» αλλά ούτε και τις ερμηνείες του σε ώριμη ηλικία στον επικό «Γατόπαρδο» (1963) του Λουκίνο Βισκόντι και στο «Ατλάντικ Σίτι» (1980) του Λουί Μαλ πλάι στη Σούζαν Σαράντον. (Δείτε το trailer του «Γατόπαρδου»)

Το 1952, έπαιξε στο δράμα του Ντάνιελ Μαν «Ξαναγύρισε, μικρή μου Σέμπα», που χάρισε στην συμπρωταγωνίστριά του, Σίρλεϊ Μπουθ Οσκαρ, Α’ γυναικείου ρόλου. Η ταινία αναφέρεται στη ζωή ενός ηλικιωμένου ζευγαριού και ο Λάνκαστερ υποδύεται έναν αλκοολικό μεσήλικα που δεν μπόρεσε να πάρει το πτυχίο του γιατρού και εργάζεται ως χειροπράκτης. Σε μια σκηνή, χάνει την ψυχραιμία του και επιτίθεται στη σύζυγό του με μαχαίρι. Η έκρηξη της οργής του ήταν απόλυτα πειστική, δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι αμέτρητοι παράγοντες του Χόλιγουντ μαρτυρούν πόσο τρομακτικός ήταν ο Λάνκαστερ και στην πραγματική ζωή: «Ο Μπαρτ ήταν πραγματικά τρομακτικός», είχε πει ο βραβευμένος με Οσκαρ συνθέτης Ελμερ Μπέρνσταϊν. «Ήταν επικίνδυνος τύπος. Δύσκολα μπορούσε να συγκρατηθεί. Αντιδρούσε σωματικά. Μπορούσε να σου ρίξει αμέσως γροθιά».

Ο Σίντνεϊ Πόλακ περιέγραψε επίσης τον Λάνκαστερ ως «πολύ φοβιστικό άνθρωπο», ενώ και ο σκηνοθέτης Αλεξάντερ ΜακΚέντρικ τον χαρακτήρισε «τρομακτικό», παραδέχτηκε μάλιστα ότι ένιωθε να απειλείται από τον σταρ. Μερικές φορές  πραγματοποιούσε τις απειλές του. Σύμφωνα με έναν θρύλο του Χόλιγουντ, το 1966 στα γυρίσματα του γουέστερν «Οι επαγγελματίες», ο Λάνκαστερ χτύπησε τόσο άσχημα τον Τζακ Πάλανς ώστε ο συμπρωταγωνιστής του έκανε εμετό.

Το 1971, στα γυρίσματα του γουέστερν «Ο άνθρωπος του νόμου» («Lawman») στο Ντουράνγκο του Κολοράντο, συντελεστές της ταινίας εξέφρασαν παράπονα για τα ξεσπάσματα θυμού του σταρ. Μάλιστα, ο σκηνοθέτης της ταινίας, Μάικλ Γουίνερ, αποκάλυψε το 2009 στο Vice ότι βίωσε την οργή του ηθοποιού όταν τον απείλησε ότι θα τον πετάξει από το βουνό: «Εχασε την ψυχραιμία του δύο φορές και απείλησε ότι θα με σκοτώσει», είπε ο Γουίνερ. «Με άρπαξε από τη λεκάνη, ουρλιάζοντας, και βρίζοντας άσχημα. Αλλά παρέμεινε αγαπητός φίλος και ήταν υπέροχος άνθρωπος, οπότε ποιος νοιάζεται αν προσπάθησε να με σκοτώσει μερικές φορές;»…

Ένα από τα χειρότερα περιστατικά στην καριέρα του Λάνκαστερ συνέβη το 1984 στο Μεξικό, στα γυρίσματα του «Little Treasure», όταν ο 70χρονος ηθοποιός, που εκείνη την περίοδο ανάρρωνε μετά από μια εγχείρηση καρδιάς, πιάστηκε στα χέρια με την συμπρωταγωνίστριά του Μάργκοτ Κίντερ. Τη χτύπησε πρώτος, η Κίντερ (η Λόις Λέιν του «Σούπερμαν») ανταπέδωσε το χτύπημα μαζί με μια άσχημη βρισιά και κατέληξαν μέσα στα αίματα.

Η ομοφοβική προσβολή της ηθοποιού αναφερόταν στην αμφιφυλοφιλία του Μπαρτ Λάνκαστερ, κάτι που ήταν κοινό μυστικό στο Χόλιγουντ. Στα απομνημονεύματά του, «Sympathy for the Devil», ο συγγραφέας Μάικλ Μιούσο γράφει ότι ο Γκορ Βιντάλ έκανε πλάκα σε πάρτι μιμούμενος τον Μίκι Νοξ, φίλο (και προμηθευτή νεαρών) του Μπαρτ Λάνκαστερ: «Εχεις ιδέα πόσο δύσκολο είναι να βρίσκεις τσιμπούκια για τον Μπαρτ Λάνκαστερ κάθε βράδυ της εβδομάδας;»

Παρά τον φαινομενικά επιτυχημένο γάμο του με τη Νόρμα, με την οποία απέκτησε πέντε παιδιά, ο Λάνκαστερ έκανε συνεχώς σχέσεις με μακιγιέζ, βοηθούς παραγωγής και ηθοποιούς. Μεταξύ άλλων, ερωμένες του υπήρξαν και οι Μάρλεν Ντίτριχ, Σέλεϊ Γουίντερς και Ντέμπορα Κερ.

Τελικά, ο γάμος του με τη Νόρμα έληξε το 1966 όταν άρχισε μια παθιασμένη σχέση με την Τζάκι Μπον, κομμώτριά του στους «Επαγγελματίες», που κράτησε αρκετά χρόνια. Λέγεται ότι σε ένα δείπνο με τον Σίντνεϊ Πόλακ και τον Πίτερ Φολκ, η Μπον έσπασε ένα μπουκάλι στο κεφάλι του… Ο Λάνκαστερ έκανε και τρίτο γάμο το 1990 με την Σούζαν Μάρτιν, που κράτησε μέχρι τον θάνατό του το 1994.

Το 2014 ο αείμνηστος Ρότζερ Μουρ σε μια συνέντευξή του θυμήθηκε τη συμβουλή του Τόνι Κέρτις για το πώς να ξεφύγει αν τον πιάσει στα πράσα η σύζυγός του:  «Γλυκέ μου Ρότζερ, ο Μπαρτ Λάνκαστερ μου είπε κάποτε ότι αν ποτέ είσαι στο καμαρίνι σου με μια νεαρή και εμφανιστεί η γυναίκα σου, συνέχισε αυτό που κάνεις και όταν γυρίσεις στο σπίτι να το αρνηθείς και να της πεις: “Υπάρχουν άνθρωποι που μου μοιάζουν!”».

Στη βιογραφία του ηθοποιού, που κυκλοφόρησε το 2000, η Κέιτ Μπιούφορντ αναφέρει ότι μέλη της οικογένειάς του της είπαν πως συχνά ο Λάνκαστερ ένιωθε κατάθλιψη εξαιτίας της αμφιφυλοφιλίας του και ότι οι σχέσεις του με γκέι ήταν πάντα πολύ σύντομες. Το 2017, ο Βινς Ιγκερ, πρώην τραγουδιστής ροκ-εντ-ρολ, αποκάλυψε στη Nottingham Post ότι στα 18 του γνώρισε τον τότε 45χρονο Λάνκαστερ στο Σόχο. Ο σταρ, που θα έφευγε την άλλη μέρα το πρωί για το Λος Αντζελες, του πρότεινε αμέσως έναν ρόλο σε ταινία: «Το μόνο που χρειάζεται είναι να έρθεις μαζί μου στο ξενοδοχείο μου», του είπε και του έπιασε το μπούτι. Και όταν εκείνος του τράβηξε το χέρι, του είπε «δεν έρχεσαι μαζί μου, αγόρι, δεν θα είσαι στην ταινία» (Σιγά που θα τον άφηνε απέξω το #metoo…)

Φυσικά οι πράκτορες του Εντγκαρ Χούβερ παρακολουθούσαν τον Μπαρτ Λάνκαστερ από το 1948, γιατί υποψιαζόντουσαν ότι συμπαθούσε τους κομμουνιστές αλλά και για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. Το 2000, έξι χρόνια μετά τον θάνατό του, ήρθαν στο φως αρχεία από την έρευνα του FBI, αποκαλύπτοντας ότι μυστικοί πράκτορες φωτογράφισαν τον Λάνκαστερ σε υποτιθέμενα όργια διεφθαρμένων, σε ένα από τα οποία συμμετείχαν επίσης ο Ροκ Χάντσον και άλλοι «διαβόητοι ομοφυλόφιλοι του Χόλιγουντ»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News