Η διαμάχη της Αμπερ Χερντ και του Τζόνι Ντεπ μπροστά στα μέλη του Ανώτατου Δικαστηρίου του Λονδίνου αποκάλυψε ισχυρισμούς για τρομακτική ενδοοικογενειακή βία, ναρκωτικά, ακόμη και σκοτεινές ιστορίες αφόδευσης στο συζυγικό κρεβάτι. Και όμως, αν πάει κανείς σχεδόν έναν αιώνα πίσω, θα διαπιστώσει ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ένας γάμος στο Χόλιγουντ έχει συρθεί δημόσια μέσα στη λάσπη.

Ο Τσάρλι Τσάπλιν -τον οποίο κατά σύμπτωση ο Τζόνι Ντεπ μιμήθηκε το 1993 στην ρομαντική κομεντί «Μπένι και Τζουν»- εμφανίστηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο του Λος Άντζελες το 1927 κατά τη διάρκεια του διαζυγίου του, όταν η δεύτερη σύζυγός του, Λίτα Γκρέι, τον κατηγόρησε ότι την απείλησε με όπλο προσπαθώντας να την εξαναγκάσει να κάνει άμβλωση. Μάλιστα, σύμφωνα με την Telegraph, η υπόθεση έγινε τελικά η αφορμή να αποκαλυφθεί η συμπεριφορά του Τσάπλιν σε μια σειρά από ανήλικα κορίτσια.

Ο Τσαρλς Σπένσερ Τσάπλιν γεννήθηκε στο Λονδίνο, στις 16 Απριλίου 1889, και μετανάστευσε στην Αμερική το 1913. Εκπληκτικός ερμηνευτής του vaudeville (σατιρικό θεατρικό είδος), σύντομα ο Τσάπλιν έγινε ανερχόμενος σταρ της εταιρείας Keystone Films, ενώ εξίσου γρήγορα εκτός οθόνης, απέκτησε τη φήμη του άπληστου γυναικά.

Μετά από πέντε χρόνια στις ΗΠΑ, παντρεύτηκε την 16χρονη ηθοποιό Μίλντρεντ Χάρις, φοβούμενος μήπως ξεσπάσει σκάνδαλο, εξαιτίας μιας ψευδοεγκυμοσύνης. Μια πραγματική εγκυμοσύνη της κοπέλας, όμως, τον επόμενο χρόνο κατέληξε σε τραγωδία. Ο Νόρμαν γεννήθηκε με παραμορφωμένο έντερο και πέθανε μετά από 72 ώρες.

Ο Τσάπλιν εγκατέλειψε τη νεαρή γυναίκα του δύο μέρες μετά το θάνατο του βρέφους. Το διαζύγιό τους εκδόθηκε τον Νοέμβριο του 1920, η Μίλντρεντ ανέφερε στην αγωγή της ότι ο Τσάπλιν ήταν «μικρόψυχος, ανυπόμονος και με αντιμετώπισε σαν να ήμουν κρετίνα», και κατέληξαν σε μια εξωδικαστική διευθέτηση σύμφωνα με την οποία η πρώτη σύζυγος του Τσάπλιν έλαβε το ποσόν των 200.000 δολαρίων και ένα μερίδιο της ιδιοκτησίας του πολυεκατομμυριούχου ηθοποιού. Η σχέση τους ήταν απλά μια πρόβα για τον τρόπο με τον οποίο στη συνέχεια ο Τσάπλιν συμπεριφέρθηκε, παντρεύτηκε και κακοποίησε τη δεύτερη σύζυγό του, Λιλίτα Λουίζ ΜακΜάρεϊ, την οποία είδε για πρώτη φορά όταν ήταν μόλις έξι ετών. Και έξι χρόνια αργότερα,  το 1920, την εντόπισε μέσα σε ένα πλήθος παιδιών στα γυρίσματα της ταινίας «Το Χαμίνι».

Από την αρχή η συμπεριφορά του ήταν ξεκάθαρα συμπεριφορά παιδόφιλου. Ο Τσάπλιν βοήθησε την έφηβη Λιλίτα να πάρει μικρούς ρόλους, την έπεισε να αλλάξει το όνομά της σε Λίτα Γκρέι, και το 1924, της έδωσε πρωταγωνιστικό ρόλο στον «Χρυσοθήρα»: «Προσπαθούσε να δημιουργήσει ανθρώπους. Του άρεσε να είναι το πρώτο άτομο στη ζωή ενός κοριτσιού», είπε η Γκρέι στους LA Times το 1989.

Ο Τσάπλιν ήταν αποφασισμένος να την αποπλανήσει και τελικά το έκανε στη σάουνα της βίλας του στο Μπέβερλι Χιλς. Ήταν 35 ετών και εκείνη 15. Εκείνη την εποχή, ο Τσάπλιν αποκάλυψε δημόσια για την αγάπη του για τα «νεαρά κορίτσια», δηλώνοντας ότι υπάρχει «κάτι τόσο παρθένο στην αδυναμία τους, στα λεπτά χέρια και τα πόδια τους»…

Το 1926, όταν το Vanity Fair του ζήτησε να περιγράψει την ιδανική γυναίκα, απάντησε: «Δεν είμαι ακριβώς ερωτευμένος μαζί της, αλλά εκείνη είναι απόλυτα ερωτευμένη μαζί μου». Υπάρχει ακόμη η αξιόπιστη θεωρία ότι η ιστορία του Τσάπλιν και της Λίλιτα ενέπνευσε τον Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ όταν έγραφε τη «Λολίτα» του: ο εκδότης Τζορτζ Γουάιντενφελντ έχει πει ότι ο Ναμπόκοφ γνώριζε τον Τσάπλιν και θαύμαζε τις βωβές ταινίες του.

Η Γκρέι ενθουσιάστηκε με τον Τσάρλι Τσάπλιν και έγινε εύκολο θύμα της χειραγώγησής του. Όταν κατέρρευσε στα γυρίσματα του «Χρυσοθήρα», αποκαλύφθηκε ότι η νεαρή ηθοποιός  ήταν έγκυος. Στα απομνημονεύματά της, «Η ζωή μου με τον  Τσάπλιν» («My Life with Chaplin»), η Γκρέι αποκαλύπτει ότι ένα μέλος της οικογένειας πήρε ένα όπλο και μπήκε στη βίλα του Τσάπλιν για να τον αντιμετωπίσει. Ακολούθησε η προειδοποίηση του θείου της, δικηγόρου Εντουιν ΜακΜάρεϊ, ότι εάν δεν την παντρευόταν, η οικογένεια θα τον κατηγορούσε ευθέως για βιασμό.

Ο Τσάρλι Τσπλιν παντρεύτηκε την Λίτα Γκρέι στις πέντε η ώρα το πρωί της 24ης Νοεμβρίου 1924, στο χωριό Εμπάλμε του Μεξικού, ελπίζοντας ότι ο γάμος τους θα έμενε κρυφός. Κάποιοι δημοσιογράφοι, όμως κατάφεραν να το μάθουν και δεν παρέλειψαν να τον ειρωνευτούν: «Λοιπόν, αγόρια, είναι καλύτερο από τον σωφρονισμό, αλλά δεν θα διαρκέσει»…

Πράγματι ο γάμος δεν κράτησε ούτε μια μέρα. Στο τρένο της επιστροφής από το Μεξικό, αφού απέτυχε να την πείσει να κάνει άμβλωση, η Γκρέι ισχυρίστηκε ότι ο Τσάπλιν την αποκάλεσε «πόρνη», και μετά προσπάθησε να την σπρώξει από το βαγόνι ισχυριζόμενος ότι πήδηξε για να αυτοκτονήσει: «Το όλο πράγμα ήταν γελοίο από την αρχή», είπε η Γκρέι το 1960. Θυμήθηκε ακόμη την απειλή του: «θα σε κάνω να αρρωστήσεις τόσο πολύ που δεν θα θέλεις να ζήσεις μαζί μου». Στη συνέχεια απέκτησαν δύο παιδιά (τον Τσαρλς τζούνιορ το 1925 και τον Σίντνεϊ το 1926), αλλά η Λίτα κουράστηκε από τη σκληρότητα και τις ερωτοτροπίες του συζύγου της, και τον Ιανουάριο του 1927 υπέβαλε αίτηση διαζυγίου.

Ενω τα συζυγικά προβλήματα του Ντεπ και της Χερντ έχουν γίνει αντικείμενο σχολίων σε blogs και στα social media, η αλήθεια για τον βρώμικο και βίαιο χωρισμό του Τσάρλι Τσάπλιν και της Λίτα Γκρέι κρατήθηκε σε μεγάλο βαθμό κρυμμένη. Όταν βγήκε το διαζύγιο στις 2 Αυγούστου 1927, έγινε ένας διακανονισμός ρεκόρ ύψους 625.000 δολαρίων (περίπου 42 εκατ. ευρώ σήμερα), με τον όρο να διαγραφούν όλα τα «κρίσιμα ζητήματα» από την αγωγή της Γκρέι και τη διαβεβαίωση ότι όλα τα σχετικά με την υπόθεση έγγραφα θα έμεναν σφραγισμένα για πάντα σε θησαυροφυλάκιο τράπεζας.

«Με τον τελικό διακανονισμό, η υπόθεση του διαζυγίου των Τσάπλιν εξαφανίστηκε από τις εφημερίδες για πάντα», αποκάλυψε το 1960, ο Τσαρλς Τσάπλιν τζούνιορ στην αυτοβιογραφία του, με τίτλο «Ο πατέρας μου, Τσάρλι Τσάπλιν». Ο Τσάπλιν Τζούνιορ πέθανε δύο χρόνια αργότερα από αλκοολισμό σε ηλικία 42 ετών, πολύ πριν γίνουν δημόσιες αποκαλύψεις, πράγμα που συνέβη τελικά το 2015, όταν τα νομικά έγγραφα των 50 σελίδων βγήκαν σε δημοπρασία στο Parade Antiques στο Πλίμουθ.

Η Γκρέι είχε υποβάλει αίτηση διαζυγίου «εξαιτίας επαναλαμβανόμενων περιστατικών απιστίας, σκληρότητας και οδυνηρής ψυχικής δοκιμασίας». Η συμπεριφορά του Τσάπλιν προκάλεσε πρωτοσέλιδα σε όλο τον κόσμο. Η Γκρέι επιβεβαίωσε ότι ο σταρ προσπάθησε να την εξαναγκάσει να κάνει άμβλωση χρησιμοποιώντας πιστόλι για και ότι καθυστέρησε να αναφέρει τη γέννηση του Τσαρλς Τζούνιορ αρκετούς μήνες ώστε να φανεί ότι το παιδί είχε συλληφθεί αφού είχαν παντρευτεί.

Ισχυρίστηκε επίσης ότι ο Τσάπλιν της διάβαζε άσεμνα βιβλία και την ανάγκαζε να συμμετέχει σε μια «διεστραμμένη, έκφυλη και άσεμνη πράξη». Εκείνη την εποχή, το στοματικό σεξ ήταν ποινικό αδίκημα στην Καλιφόρνια, και η Γκρέι δήλωσε ότι ο Τσάπλιν την ανάγκαζε να το κάνει, φωνάζοντας ότι «όλοι οι παντρεμένοι άνθρωποι κάνουν τέτοια πράγματα… είσαι η γυναίκα μου και πρέπει να κάνεις ό, τι θέλω». Ακόμη, ισχυρίστηκε ότι ο Τσάπλιν, της ζήτησε να συμμετάσχει σε ένα τρίο με άλλη μια  γυναίκα και εγκατέστησε μια συσκευή ακρόασης στην κρεβατοκάμαρά της.

Η απειλή της Γκρέι ότι θα κατονόμαζε πέντε παντρεμένες ηθοποιούς με τις οποίες ο Τσάπλιν είχε ερωτικές σχέσεις κατά τη διάρκεια του γάμου τους ανάγκασε τελικά τον Τσάπλιν να πληρώσει μια τεράστια αποζημίωση. Τα κινηματογραφικά στούντιο δεν ήθελαν τέτοιου είδους αποκαλύψεις και ίσως δεν είναι τυχαίο ότι η βιομηχανία του κινηματογράφου -ευγνωμωνούσα- τίμησε την «ευελιξία και την ιδιοφυΐα» του Τσάπλιν με ένα ειδικό βραβείο της Ακαδημίας το 1929.

Παρόλο πάντως ότι αποχώρησε πλούσια, τα πράγματα δεν πήγαν καλά για την Γκρέι. «Τα τελευταία χρόνια, η μητέρα υπέστη δύο φορές σοβαρή νευρική κατάρρευση ξαναζώντας στη φαντασία της την τρομακτική εμπειρία του γάμου της. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν μπορούσε να αντέξει την κλασική μουσική, και γενικά έφευγε με αγωνία από έναν χώρο αν άκουγε Βάγκνερ, τον αγαπημένο συνθέτη του πατέρα μου», έγραψε ο Τσαρλς Τσάπλιν τζούνιορ. Η Γκρέι έχασε, τελικά, το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας της κάνοντας κακές επενδύσεις. Για ένα διάστημα αναγκάστηκε να δουλέψει ως βοηθός πωλήσεων στο πολυκατάστημα Robinson στο Μπέβερλι Χιλς, παντρεύτηκε άλλες τρεις φορές, και πέθανε από καρκίνο το 1995.

Ο Τσάπλιν καυχήθηκε κάποτε ότι είχε κάνει σεξ με περισσότερες από 2.000 γυναίκες και ένα από τα κόλπα του στα πάρτι ήταν να μιμείται διάσημες κυρίες του Χόλιγουντ σε στιγμές οργασμού. Η Γκρέι τον περιέγραψε ως «ανθρώπινη μηχανή του σεξ» αλλά και έναν άνδρα «γεμάτο ανασφάλειες», εξαιτίας της «υποβαθμισμένης ζωής του» στο Λονδίνο.

Σε αυτή την ανάλυση αναφέρεται ο βιογράφος του Τσάπλιν, Πίτερ Ακρόιντ, ο οποίος έγραψε: «Οι ρίζες της βαθιάς δυσλειτουργικής συμπεριφοράς του στις γυναίκες ξεκίνησαν από την παιδική του ηλικία, γιατί η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν συνήλθε πραγματικά από την εγκατάλειψή του από τη μητέρα του, που τον άφησε όταν ήταν μικρό αγόρι, για σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο».

Η επιθυμία του Τσάπλιν για νεαρά κορίτσια μετά το διαζύγιο ήταν γνωστή στο Χόλιγουντ, όπου άλλωστε δεν υπήρχε έλλειψη διαθέσιμων στάρλετ. Όταν η Πολέτ Γκόνταρντ, μοντέλο παιδικής μόδας συνάντησε για πρώτη φορά τον Τσάπλιν, ήξερε αρκετά ώστε να του πει ότι ήταν 17 ετών -ενώ στην πραγματικότητα ήταν 22.  Τότε ξεκίνησε η ρομαντική τους σχέση που κατέληξε σε έναν μυστικό γάμο στην Κίνα το 1936, και σε έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στο αριστούργημά του «Μοντέρνοι Καιροί».

Ο Τσάπλιν έκανε ό,τι μπορούσε για να κρατήσει τη σχέση τους κρυφή, και όταν τελείωσε, τον Ιούνιο του 1942, έβγαλαν ένα γρήγορο διαζύγιο στο Μεξικό και η Γκόνταρντ έλαβε μια γενναιόδωρη αποζημίωση για να κρατήσει τις λεπτομέρειες της κοινής ζωής τους μυστικές.

Ο 54χρονος Τσάρλι Τσάπλιν παντρεύτηκε ξανά μέσα σε έναν χρόνο, αυτή τη φορά με την έφηβη Ούνα Ο’Νιλ. Είχε προηγηθεί  η σχέση της με τον συγγραφέα  Τζερόμ Ντέιβιντ Σάλιντζερ. Η Ούνα ήταν 17 ετών όταν γνώρισε τον Τσάπλιν και είπε έκθαμβη σε έναν φίλο του «τι μπλε μάτια που έχει!», ενώ στην «Αυτοβιογραφία μου», ο Τσάπλιν χαρακτήρισε τη συνάντησή του μαζί της ως «το πιο ευτυχισμένο γεγονός της ζωής μου».

Από τη δημοσιευμένη αλληλογραφία του Ευγένιου Ο΄Νιλ έχει γίνει επίσης γνωστό ότι ο βραβευμένος με Νόμπελ συγγραφέας του έργου «Το μακρύ ταξίδι της μέρας μέσα στη νύχτα» δεν ενέκρινε καθόλου την απόδραση της τότε 18χρονης κόρης του σε ένα μικρό χωριό κοντά στη Σάντα Μπάρμπαρα για να παντρευτεί τον Τσάπλιν τον Ιούνιο του 1943: «Η σύζυγός του τον είχε κατηγορήσει για καταστροφή νεαρών κοριτσιών με κάθε μορφή διαστροφής… ήταν ένοχος όπως όλοι γνωρίζουν», έγραφε ο Ο’Νιλ σε ένα γράμμα. Μετά από αυτό πατέρας και η κόρη μίλησαν ελάχιστες φορές, και ο θεατρικός συγγραφέας αποκλήρωσε την Ούνα.

Οπότε μπορείτε να φανταστείτε την αντίδραση του Ο’Νιλ μόλις ένα χρόνο αργότερα, όταν άκουσε, ότι ο Τσάπλιν κατηγορήθηκε από το FBI για παραβίαση του νόμου «Mann Act» (για πορνεία και ακολασία) όταν μετέφερε την 23χρονη ηθοποιό Τζόαν Μπάρι εκτός συνόρων για να κάνουν σεξ. Υπήρξε επίσης μια καταγγελία της Μπάρι για πατρότητα, οπότε αν και ο Τσάπλιν αθωώθηκε τελικά, διατάχθηκε να πληρώνει διατροφή μέχρι το 21ο έτος του παιδιού της. Ο πόθος του για τις νέες γυναίκες αναφερόταν πλέον ανοιχτά στις εφημερίδες, και πολλοί λίγοι εξέφρασαν τη συμπάθεια τους όταν Τσάπλιν διαμαρτυρήθηκε ότι ο δικηγόρος της Μπάρι, Τζόζεφ Σκοτ, «προσπάθησε να τον παρουσιάσει σαν τέρας».

Οι εφημερίδες δημοσίευσαν λεπτομέρειες από την αναφορά του Σκοτ, στην οποία χαρακτήριζε τον Τσάπλιν «άρρωστο, ακόλαστο κυνηγόσκυλο», προσθέτοντας ότι «ερωτοτροπεί με την ίδια απάθεια που ο μέσος άνθρωπος παραγγέλνει μπέικον και αυγά για πρωινό. Είναι ένα γέρικο γεράκι με ένστικτα νεαρού ταύρου… και άριστος στην τέχνη της αποπλάνησης».

Η δημοσιότητα άρχισε να βλάπτει την καριέρα του Τσάπλιν. Το 1947, μόλις επτά χρόνια μετά τον αντιφασιστικό θρίαμβο της ταινίας του, «Ο Μεγάλος Δικτάτορας», είδε τη μαύρη κωμωδία του «Ο κύριος Βερντού» κυριολεκτικά να κατακρημνίζεται. Και το 1952, όταν ο Τσάπλιν πήγε στην Αγγλία, για να προωθήσει την επόμενη ταινία του, «Τα Φώτα της Ράμπας», οι αμερικανικές αρχές άρπαξαν την ευκαιρία και του έστειλαν ένα τηλεγράφημα με το οποίο ακυρωνόταν η άδεια εισόδου του στις ΗΠΑ εκτός και εάν μπορούσε να αποδείξει την «ηθική του ακεραιότητα»…

Τον Απρίλιο του 1953, ο Τσάπλιν αντέδρασε, δηλώνοντας ότι «δεν είναι εύκολο να ξεριζώσω τον εαυτό μου και την οικογένειά μου από μια χώρα όπου έχω ζήσει σαράντα χρόνια, χωρίς το συναίσθημα της θλίψης. Αλλά από το τέλος του τελευταίου Παγκοσμίου Πολέμου, έχω γίνει αντικείμενο ψεμάτων και κακής προπαγάνδας από ισχυρές αντιδραστικές ομάδες. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι σχεδόν αδύνατο να συνεχίσω το κινηματογραφικό μου έργο και επομένως εγκαταλείπω την κατοικία μου στις Ηνωμένες Πολιτείες».

Οι εφημερίδες δεν έχασαν την ευκαιρία να γιορτάσουν τον αποκλεισμό του από την Αμερική. Και την πιο αιχμηρή ετυμηγορία  εναντίον του απηύθυνε ο δεξιός Γουέστμπρουκ Πέγκλερ, ο πρώτος δημοσιογράφος που τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ, που έγραψε στην εφημερίδα Chicago Tribune ότι οι ΗΠΑ απαλλάσσονται από έναν «βρώμικο χαρακτήρα που είναι απειλή για τα νεαρά κορίτσια».

Οι Τσάπλιν εγκαταστάθηκαν στην Ελβετία, στο «Manoir de Ban», ένα κτήμα με θέα στη λίμνη της Γενεύης, όπου έζησαν έκτοτε απομονωμένοι, και ο σπουδαίος καλλιτέχνης επέστρεψε στις ΗΠΑ μόνο μια φορά, τον Απρίλιο του 1972, για να παραλάβει ένα τιμητικό Όσκαρ. «Νιώθω σαν να έγινα αντικείμενο πλήρους αναγέννησης, σαν να ξαναγεννήθηκα», δήλωσε ο Τσάπλιν με την Ούνα στο πλευρό του.

Το ζευγάρι απέκτησε οκτώ παιδιά, το τελευταίο από τα οποία γεννήθηκε όταν ο Τσάπλιν ήταν 73 ετών: ο Κρίστοφερ, το 11ο και τελευταίο παιδί του, ήταν 15 ετών όταν ο Τσάπλιν πέθανε την ημέρα των Χριστουγέννων του 1977 σε ηλικία 88 ετών. Η σύζυγός του, Ούνα, έζησε άλλα 14 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων κύλησε στον αλκοολισμό και λέγεται -κυρίως στη βιογραφία της Τζέιν Σκόβελ το 1998- ότι είχε σχέσεις με τους Ράιαν Ο’Νιλ και Ντέιβιντ Μπόουι.

Ο Τσάρλι Τσάπλιν άφησε μια λαμπρή κληρονομιά στον κινηματογράφο καθώς υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών. Μάλιστα το 2012, ο Χάρβεϊ Γουάινσταϊν  έδωσε ένα δείπνο για να τιμήσει την προσφορά του, και τότε δήλωσε ότι ο Τσάπλιν είναι «ένα από τα είδωλά μου, σίγουρα».

Αναμφίβολα ήταν, αλλά τώρα ο Γουάινσταϊν είναι στη φυλακή. Παρατηρώντας τη συμπεριφορά του, και τη φασαρία που γίνεται με αφορμή την υπόθεση Χέρντ και Ντεπ, το πιθανότερο είναι ότι και η καριέρα του Τσάπλιν δεν θα είχε επιζήσει μετά από το συγκλονιστικό διαζύγιό του το 1927 αν είχε πραγματοποιηθεί επί των ημερών μας, εποχή κυριαρχίας του #MeToo.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News