Ποτέ δεν είναι αρκετή για ένα παιδί η γονική προσοχή. Πάντα θέλει και χρειάζεται περισσότερη. Πατεράδες και μανάδες βλέπουν εναλλάξ τα παιδιά τους, όταν έχουν χρόνο. Διότι ο ένας από τους δύο θέλει να βγει και με τους φίλους του. Ομως και αυτός που μένει με το παιδί, δεν έχει καθόλου ποιοτικό χρόνο, αφού είναι κολλημένος στο κινητό ή στο τάμπλετ του.

Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει πρόσφατη μελέτη, που έρχεται να υπενθυμίσει ότι ο χρόνος που περνάμε με τα παιδιά πρέπει να είναι και ποιοτικός και όχι απλώς ποσοτικός. Και μπορεί όλες οι έρευνες μέχρι σήμερα να αναζητούν τους «εφιάλτες» που θα προκαλέσει η νέα τεχνολογία στους ανηλίκους. Ομως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι έφηβοι είναι το «κόλλημα» της μαμάς και του μπαμπά στις οθόνες αφής…

Τέσσερις στους 10 εφήβους εκτιμούν ότι οι γονείς τους παραμένουν κολλημένοι στις οθόνες πολύ συχνά και για μεγάλο χρονικό διάστημα, σύμφωνα με έρευνα που έγινε στις ΗΠΑ. Από τις 1.000 οικογένειες που συμμετείχαν, το 38% των παιδιών πιστεύει ότι η μαμά ή ο μπαμπάς έχουν εθισμό στο κινητό.

Η έρευνα έγινε για λογαριασμό της Common Sense Media, μίας εταιρείας με έδρα το Σαν Φρανσίσκο, η οποία συμβουλεύεται σοβαρές έρευνες και δημιουργεί ταινίες, εφαρμογές και παιχνίδια για σκεπτόμενους γονείς.

Στη νέα μελέτη με τίτλο «Screens and Sleep» («Οθόνες και ύπνος») αναλύθηκαν και οι αρνητικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει η χρήση των έξυπνων κινητών στον ύπνο, ενώ σε άλλα σημεία της, διεξάγονται συμπεράσματα που «θέλουν» όσους παραμένουν πολλές ώρες μπροστά από μικρές ή μεγάλες οθόνες, να είναι λιγότερο χαρούμενοι ή να πάσχουν από άτυπη κατάθλιψη.

«Τα παιδιά δεν βλέπουν απλώς τους γονείς μπροστά από μία οθόνη, αλλά και αισθάνονται έντονα τον αρνητικό αντίκτυπο που έχει το κόλλημά τους. Βιώνουν έντονη εγκατάλειψη. Πιστεύουν ότι οι γονείς τους είναι εθισμένοι» σχολιάζει στους Times ο δρ Μάικλ Ρομπ, υπεύθυνος της μελέτης.

Πράξεις μίμησης

Εκτός του ότι τα παιδιά θέλουν περισσότερη προσοχή από τους γονείς και φθάνουν σε σημείο να βάλουν τις φωνές για να πετάξουν το κινητό από το χέρι (αντιστροφή ρόλου), πολλά από αυτά που τα δυσαρεστεί η συμπεριφορά, τη μιμούνται.

Στρέφονται δηλαδή στο κινητό και στο τάμπλετ για να… πνίξουν τον καημό τους και να ασχολούνται με κάτι, αφού οι γονείς δεν τους δίνουν σημασία. Τι σημαίνει αυτό ψυχαναλυτικά; Οτι ενώ γνωρίζουν ότι αυτό δεν είναι καλό, προσπαθούν να μοιάσουν στους γονείς τους, διότι υποσυνείδητα πιστεύουν ότι αν κάνουν το ίδιο, τότε θα τους μοιάσουν και έτσι θα τους δώσουν περισσότερη σημασία.

«Είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να έχουν όρια. Να γνωρίζουν πόση ώρα και με ποιον τρόπο θα χρησιμοποιήσουν και την τηλεόραση και τις οθόνες αφής. Εκτιμώ ότι έκανα πολύ καλή δουλειά σε αυτόν τον τομέα. Το πρόβλημα τώρα είναι και η κόρη μου και ο γιος μου, που γνωρίζουν τα όρια και μου τα υποδεικνύουν και σε εμένα, όταν βρίσκομαι για αρκετή ώρα πάνω από την οθόνη. Μπορεί να με “τσούζει”, αλλά δεν με πειράζει» λέει η Λιζ Μπάσελαρ από τη Νέα Υόρκη.

Το κακό παράδειγμα γιγαντώνεται στο 32% των εφήβων, οι οποίοι όχι απλώς παραμένουν για ώρες στις οθόνες, αλλά παίρνουν και τα κινητά τους στο κρεβάτι. Αρκετοί από αυτούς ασχολούνται πριν κοιμηθούν, κάποιοι αμέσως μόλις ξυπνήσουν, ενώ υπάρχουν και οι σοβαρές περιπτώσεις που ξυπνούν κατά τη διάρκεια της νύχτας για να δουν τα μηνύματα και τα likes που έχουν πάρει στα social media.

Μιλώντας στην The Washington Post η Λόρεν Χέιλ, καθηγήτρια δημόσιας υγείας στο Πανεπιστήμιο Stony Brook, ανέφερε ότι οι εταιρείες τεχνολογίας θα πρέπει να βρουν δικλίδες ασφαλείας για να διαφυλάξουν τους χρήστες τους, καθώς «ο ύπνος είναι εξαιρετικά σημαντικός για την ψυχική και τη σωματική υγεία».

Σε κάθε περίπτωση, οι σχέσεις παιδιών και γονιών περνούν τις δικές τους «φυσιολογικές» κρίσεις. Και μία ιστορική κοινωνική και συμπεριφορική αλλαγή, όπως είναι αυτή που επιβάλλουν τα έξυπνα κινητά, απαιτεί «εγρήγορση» για όσους θέλουν να λέγονται γονείς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News