Λένε ότι από μία ηλικία και μετά, ο χρόνος αρχίζει να τρέχει πιο γρήγορα από το συνηθισμένο. Δεν μπορεί, θα το έχετε παρατηρήσει όσοι έχετε περάσει τα τριάντα. Φτάνει το Πάσχα και νομίζεις ότι μόλις χθες ήταν Χριστούγεννα. Δεν έχεις χωνέψει το αρνί και φτάνει του Αγίου Πνεύματος. Μέχρι να φύγεις για διακοπές, ήρθε ο Δεκαπενταύγουστος. Και μετά, άντε καλό χειμώνα.

Κάπως έτσι, αισθανόμαστε ότι το Πάσχα έρχεται πιο γρήγορα, καμιά φορά λες και είναι δύο φορές τον χρόνο. Εκ των πραγμάτων, τα πρόσωπα που συνδέονται με το ελληνικό Πάσχα, αποτυπώνονται στη συλλογική μνήμη όπως τα αυτοκόλλητα με τις κορδέλες επάνω στα κόκκινα αυγά.

Συγκεντρώσαμε μερικά από τα πρόσωπα που ταυτίζονται είτε διαχρονικά είτε συμβολικά με την ελληνική Πασχαλιά και τον τρόπο με τον οποίο βιώνουμε το Θείο Δράμα. Στόχος μας είναι, με εξαίρεση μία-δύο καταχωρήσεις, ας πούμε τη διαφήμιση του Jumbo, να σας πουλήσουμε το ίδιο κομμάτι και του χρόνου, με ελαφρώς αλλαγμένη εισαγωγή. Εχουμε και λέμε, λοιπόν.

 

Πέτρος Γαϊτάνος
Εχοντας εξασφαλίσει τη χρήση διαχρονικών σουξέ που δεν επιβαρύνονται με πνευματικά δικαιώματα, ο Πέτρος, έχει ανέβει στο σωστό τρένο που οδηγεί στην αιωνιότητα. Στο απώτερο μέλλον ουδείς θα ανατρέχει στη χρυσαυγίτικη πολιτική προσέγγιση του καλλιτέχνη, ο οποίος, αν μη τι άλλο, εμφανίζεται να θρηνεί για το Μαρτύριο και τον θάνατο ενός Εβραίου. Δύο χιλιάδες χρόνια μετά, ο Γαϊτάνος μπορεί να θεωρείται ως και σύγχρονος του Ιησού. Για το ελληνικό Πάσχα ο Πέτρος Γαϊτάνος είναι ό,τι και ο Αγιος Βασίλης για τα Χριστούγεννα. Δεν υπάρχει Πάσχα χωρίς Γαϊτάνο, όπως δεν ανθίζει η άνοιξη χωρίς χελιδόνι. Αξίζει, επίσης, να προσέξετε τη χρήση κώδικα video clip στην απόδοση του εκκλησιαστικού ύμνου. Ο καλλιτέχνης φωτίζεται λες και τον λούζει θείο Φως, λες και κάποιος εκεί ψηλά κρατά φακό και κατευθύνει τη δέσμη στον Πέτρο. Και ο Σαντικάι; Το θαύμα με τον Χρήστο Σαντικάι δεν ήταν στη φωνή του. Ηταν στο πρόσωπο του. Την πρώτη φορά που εμφανίστηκε στην οθόνη του Alter ήταν σαν να βλέπεις τον Νίκο Ευαγγελάτο σε σμίκρυνση. Το κλείσιμο του Alter του στέρησε  τη δυνατότητα να περάσει και αυτός στις επόμενες γενιές. Και οι κριτές του The Voice του στέρησαν το όνειρο για καριέρα στις πίστες. Ο Θεός μαζί του.

Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ
Πάνε χρόνια από τότε που ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ έπιασε δουλειά στον Antenna. Και φέτος θα κάνει υπερωρίες αφού, για πρώτη χρονιά, το κανάλι δεν μεταδίδει τη σειρά από τη Μεγάλη Δευτέρα, αλλά από τη Μεγάλη Πέμπτη. Πιθανότατα ίσως διακόψει για του χρόνου καθώς τα νεαρά ή αλλόδοξα ακροατήρια μπορεί να έχουν και αγωνία: τελικά τι γίνεται στο τέλος; Σώζεται ο ήρωας; Εννοείται ότι για όλους τους άλλους η παρακολούθηση της σειράς περιέχει προκλήσεις: θυμάσαι όλες τις ατάκες ή έχεις ξεχάσει κάτι που λέει ένας Ρωμαίος στον Γολγοθά; Οσον αφορά τον πρωταγωνιστή, τον Ρόμπερτ Πάουελ, λογικά κάποια στιγμή θα γίνει άγιος της καθολικής εκκλησίας και προστάτης απελπισμένων δημοσιογράφων που κάθε χρόνο αναρτούν το «Δείτε πώς είναι σήμερα ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ»

Ο ήρωας της Βίβλου
Πώς ξεχωρίζεις τον βιβλικό ήρωα; Εύκολο. Φοράει φαρδύ, καλοσιδερωμένο χιτώνα. Επίσης είναι cool, άνετος και δεν  έχει το παραμικρό άγχος ακόμα και αν βλέπει, ας πούμε, τη στάθμη του νερού να ανεβαίνει επικινδύνως, να βρέχει ακρίδες, φωτιά και να μετατρέπεται μία κυρία σε στήλη άλατος. Αυτό έχει εξήγηση. Ως καλός Εβραίος, ο ήρωας της Βίβλου, γνωρίζει ότι διατηρεί μία ειδική σχέση με τον Θεό. Για αυτό και σε πολλές ταινίες τον βλέπουμε να κοιτάζει τον ουρανό και να σκάει ένα χαμόγελο του τύπου «ξέρω πού το πας». Ομοίως, διαθέτει και υπερφυσικές δυνάμεις, κάτι σαν πρόγονος του σούπερ ήρωα. Ο Σαμψών είναι ένας πρώιμος Superman. Κάπως έτσι και το χριστιανικό κοινό παρακολουθεί επικές ταινίες της εβραϊκής θρησκευτικής μυθολογίας αφού μοιράζεται, με τους εβραίους τηλεθεατές, την αγάπη για τους ίδιους ήρωες. Κατά μία εκδοχή, οι ταινίες αυτές υιοθετούν τον κώδικα των western. Από την μία ο εκλεκτός λαός του Θεού και από την άλλη οι ινδιάνοι –Ρωμαίοι, Αιγύπτιοι, Φιλισταίοι.

Ο έκφυλος Ρωμαίος
Κάθε Μεγάλη Εβδομάδα ο ρωμαϊκός πολιτισμός γίνεται ένα με τη βαρβαρότητα. Δεν υπάρχει τίποτα. Ούτε δίκαιο, ούτε αρχές, ούτε η πολιτική θεώρηση της Ρώμης σε έναν άγριο κόσμο. Οι Ρωμαίοι παρουσιάζονται ως έκφυλα, άγρια πλάσματα, αποφασισμένα να ταϊσουν λιοντάρια με τρυφερό χριστιανικό κρέας. Τη Μεγάλη Εβδομάδα καλός Ρωμαίος είναι ο Ρωμαίος που γκρέμισε τα είδωλα, έπεσε στα γόνατα, πίστεψε στον Ιησού και, με την ευκαιρία, παντρεύτηκε τη χριστιανή σκλάβα του, ώστε να της κάνει παρέα στη μασέλα του Lion King. Χειρότεροι των Ρωμαίων είναι μόνο οι Αιγύπτιοι, ακόμα και τα ανθρώπινα υποζύγια που χτίζουν πυραμίδες. Κάτι τραμπούκους σαν τους Φιλισταίους τους έχουμε του χεριού μας και της σφεντόνας μας, όπως έμαθε ο Γολιάθ.

Ο νονός
Είναι, υποτίθεται, το δεύτερο μαρτυρικό πρόσωπο της Μεγάλης Εβδομάδας επειδή πρέπει να τα ακουμπήσει για παπουτσάκια και λαμπάδα. Δυστυχώς, όμως, το δράμα του δεν γίνεται σεβαστό και μετατρέπεται σε πρωταγωνιστή κιτς διαφημιστικών μηνυμάτων. Στην πραγματικότητα σκοπός του είναι να καθοδηγήσει πνευματικά το παιδί στα βήματα του μέσα στη χριστιανοσύνη. Συνεπώς ο καλός νονός κάθεται με το βαφτιστήρι, βλέπει ταινίες της Μεγάλης Εβδομάδας και του εξηγεί πόσο κάθαρμα μπορεί να γίνει ένας Ρωμαίος ή πόσο καθίκια ήταν εκείνοι που έπαιρναν διαρκείας στο Κολοσσαίο.

Κλεάνθης Τσιρώνης
Αν, σε έναν φανταστικό κόσμο, τα ζώα αποφασίσουν να μας εκδικηθούν, ο Κλεάνθης Τσιρώνης θα δικαστεί για γενοκτονία. Πόσα αρνιά και κατσίκια να έχουν περάσει από τα χέρια του; Πόσα κοπάδια; Πόσες χιλιάδες κεφάλια; Μιλάμε για τον άτεγκτο διώκτη του σκοπιανού αρνιού. Είκοσι χρόνια είναι πρόεδρος στους Κρεοπώλες της Βαρβακείου. Είκοσι χρόνια που επαναλαμβάνει ακριβώς τα ίδια –αλλάζει μόνο το νόμισμα, από τις «δραχμούλες» στα «ευρώ του κοσμάκη». Παραδοσιακή μορφή του ελληνικού Πάσχα, εμφανίζεται σε πέντε ζωντανές συνδέσεις τη μέρα να λέει ακριβώς τα ίδια πράγματα. Ο κόσμος δεν έχει λεφτά και πως αν πας τελευταία στιγμή θα πάρεις φθηνό αρνί. Τα τελευταία χρόνια τον ανταγωνίζονται οι «γυναίκες με τα μαύρα». Κάποιοι υποψιάζονται πώς πρόκειται για μύθο που κατασκεύασε ο Τσιρώνης, προκειμένου να αυξήσει την κίνηση στη Βαρβάκειο. Δεν το πιστεύουμε. Λογικά θα πρέπει να έχει πρόβλημα υπέρτασης, καλό είναι να το προσέξει.

Θοδωρής Κολυδάς
Στον Θοδωρή Κολυδά αποδίδονται πλέον ιδιότητες που είχαν και οι βιβλικοί ήρωες. Όχι απλώς γνωρίζει τι καιρό θα κάνει, αλλά δύναται να τον αλλάξει προς το ευνοϊκότερο. Υπάρχουν άνθρωποι που ζητούν από τον Κολυδά καλό καιρό πάνω από το χωριό τους και η υπόλοιπη Ελλάδα να πάει να… κάνει Καθαρά Δευτέρα. Ο Κολυδάς είναι ο πρώτος μετεωρολόγος που βγήκε να διαψεύσει τις μαϊμού προβλέψεις, ζητώντας από τον κόσμο να καταναλώνει μόνο τα γνήσια δελτία καιρού. Και αν θέλετε, είναι εκείνος που έχει το ηθικό ανάστημα, το θάρρος και την τόλμη να βγει και να πει ότι θα βρέχει τη Μεγάλη Εβδομάδα. Ακόμα, όμως, δεν έχει εξηγήσει το μυστήριο με τη βροχή της Μεγάλης Παρασκευής, εκτός και αν είναι η ιδέα μας.

Ο ιεράρχης της Αγάπης
Τις μέρες αυτές που το θείο εξανθρωπίζεται και η ψυχή αγγίζει τους ουρανούς, ο λόγος της αγάπης ενός εμβληματικού ιεράρχη οδηγεί το ποίμνιο στην κατάνυξη. Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, ο ιεράρχης της καταλαγής, ο κήρυκας της αγάπης, ο ποιμένας της συμπόνοιας, είναι το πρόσωπο που ενσαρκώνει τα βαθιά και αληθινά μηνύματα του Πάσχα. Λέει, ο Αγιος, για τους ομοφυλόφιλους: «Ηθικά απονευρωμένους, με ψυχοπαθολογικές εκτροπές και ψυχασθένειες, με μανία ικανοποιήσεως της ψυχοπαθολογικής των εκτροπής, που έκαναν αξία ζωής τον σωλήνα αποβολής των περιττωμάτων.» Και εξηγεί: «Το μέγα δικαστήριο στο Αρχαίο Ισραήλ που έπαψε τον 4ο αιώνα αναστήθηκε στην Ολλανδία και είναι μια μασονική σούπερ στοά. Σήμερα έχει την Λέσχη Μπίλντερμπεργκ της οποία το πραγματικό όνομα είναι Γκαχάλα. Οι εβραίοι μεγαλοτραπεζίτες είναι μέλη της,, ενώ ιδιαίτερη θέση κατέχουν οι «ανθέλληνες εβραίοι». Το Σιωνιστικό Τέρας φταίει για την παγκόσμια κρίση γιατί θέλει να επιβάλει τον Μεσσία του που δεν είναι άλλος από τον Σατανά. Τι ακόμα; Προφανώς σκοπός του είναι να χάσει η Ελλάδα την εθνική της κυριαρχία, η παγκόσμια διακυβέρνηση.» Αγάπη. Μόνο Αγάπη.

 Η νέα Κασσιανή
Η σχέση της Αντζελας Δημητρίου με το θείο είναι παλαιά. Θα ενθυμείστε, προφανώς, το βίντεο με την προσευχή της. Εκεί, που, μέσα σε ένα εκκλησάκι, είναι η Αντζελα, ο Θεός και ο εικονολήπτης. Η σχέση αυτή εξελίχθηκε με το μήνυμα αγάπης και πάθους που μετέφερε φέτος η Αντζελα. Το «Χτύπα, χτύπα σαν άνδρας» που, αν μη τι άλλο, συμβολίζει και τον πιστό χριστιανό που γυρίζει το άλλο μάγουλο, θεωρήθηκε σεξιστικό. Κακώς. Ας είναι, όμως. Η Αντζελα κέρδισε τη θέση της στην αιώνια αφήγηση του θείου Πάθος και της αναστάσιμης ανάτασης. Τι καλύτερο, δηλαδή, διέθεταν η Μαρία Μαγδαληνή και η Κασσιανή; Εντάξει, η Μαγδαληνή είχε μέσο. Η Αντζελα, όμως, θα μπορούσε να είναι μία σύγχρονη περίπτωση Κασσιανής. Αλλωστε έχει τόσα και τόσα σουξέ. Η άλλη μόλις ένα τροπάριο.

 Ο αρχηγός κράτους
Μία φωτογραφία, όλη μας η ιστορία. Ελληνική Δημοκρατία. Ενστολοι, παραδοσιακές φορεσιές, ιερείς, εξαπτέρυγα και το Αγιο Φως που υποδεχόμαστε με τιμές αρχηγού κράτους. Για την Ελληνική Δημοκρατία ο Θεός δίνει κάθε χρόνο το Αγιο Φως στον ορθόδοξο Πατριάρχη Ιεροσολύμων. Ο Κύριος παραμένει συνεπής ακόμα και όταν ο Πατριάρχης αποδεικνύεται επιρρεπής προς τις αμαρτίες που φέρνει ο πλούτος και η απληστία. Καμία σημασία δεν έχουν όλα αυτά. Κάθε Μέγα Σάββατο η ελληνική Πολιτεία φέρνει το Αγιο Φως με δικά της έξοδα. Καλό Πάσχα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News