Είναι δυνατόν ο Ζίγκμουντ Φρόιντ, ο επιλεγόμενος και «πατέρας της ψυχανάλυσης», να είχε σχέση με «σκληρές» ιατρικές πρακτικές, όπως η ακτινοβολία ωοθηκών; Και μάλιστα να τις εφάρμοσε όχι στην πρώτη τυχούσα κυρία που βρέθηκε στον δρόμο του, αλλά σε μία γαλαζοαίματη; Και όμως!

Το γερμανικό περιοδικό Spiegel γράφει επί λέξει ότι η θεραπεία που ο Φρόιντ επέλεξε για την περίπτωση της Αλίκης του Μπάτενμπεργκ, συζύγου του πρίγκιπα Ανδρέα της Ελλάδας και της Δανίας, μητέρας του πρίγκιπα Φιλίππου και πεθεράς της Ελισάβετ Β΄της Αγγλίας, ήταν μία πρακτική η οποία σήμερα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακόμη και «σοβαρή σωματική βλάβη». Οντως, ο διάσημος ψυχαναλυτής συνέστησε την ακτινοβόληση των ωοθηκών της Αλίκης με ακτίνες Χ, με στόχο την αναζωογόνησή της!

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Η Αλίκη στο τέλος της δεκαετίας του ’20 ήταν μία μάλλον αλαφροΐσκιωτη γυναίκα με κρίσεις ταυτότητας τις οποίες επιδείνωσε η ερωτική απογοήτευση (συζυγική αλλά και εξωσυζυγική).

Δυστυχώς, ο αιφνίδιος προσανατολισμός της γυναίκας στην ορθόδοξη χριστιανική πίστη δεν αρκούσε από μόνος του για να τη γλιτώσει από τον νευρικό κλονισμό.

Ετσι μία ωραία πρωία έφθασε για κούρα στο θεραπευτήριο Kurhaus Schloss Tegel του Βερολίνου. Είχε, όπως γράφουν οι Γερμανοί, τα χάλια της στην κυριολεξία: δεν δεχόταν τροφή εν είδει αυτοτιμωρίας, ενώ πίστευε ότι έπαιρνε και αποκλειστικά μηνύματα από τον ίδιο τον Χριστό, αφού είχε περιπέσει στην πλάνη ότι ήταν «η μοναδική νύφη Του»! Η άρρωστη γυναίκα ήταν 45 χρόνων.

Η εμπλοκή του Φρόιντ στην υπόθεση χαρακτηρίζεται από το Spiegel φιάσκο, αφού ό,τι πρότεινε να κάνουν στην Αλίκη δεν συνιστούσε παρά «επιπόλαια θεραπεία, το όφελος της οποίας σε καμία περίπτωση δεν έχει αποδειχθεί». Ηταν μία «αποτρόπαια διαδικασία».

Ο κλινικάρχης και ψυχαναλυτής Ερνστ Ζίμελ διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον Φρόιντ, έτσι, όταν ο ίδιος δεν μπόρεσε να βοηθήσει την Αλίκη, καθώς «ήταν αδύνατον να την υποβάλει στη συνήθη ψυχαναλυτική θεραπεία», συμβουλεύτηκε τον Φρόιντ ο οποίος και τελικά γνωμάτευσε υπέρ της προαναφερθείσης θεραπείας με την ακτινοβόληση των ωοθηκών.

Οι δύο ψυχαναλυτές είχαν πιστέψει ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο θα κατάφερναν να αποκαταστήσουν τη ζωτικότητα της πριγκίπισσας. Δεν πέτυχαν και σπουδαία πράγματα, πέρα από τη στειρότητα.

Η άτυχη Αλίκη έμεινε «χαμένη» επί σειρά ετών προτού ανακτήσει σταδιακώς τον έλεγχο της ζωής της, μας πληροφορεί το γερμανικό Spiegel. Η δεδομένη νευρολογική πάθηση της πριγκίπισσας, σοβαρή κιόλας, δεν ήταν δυνατόν να αντιμετωπιστεί με «θεραπείες» ακτινοβολιών στις ωοθήκες της – μέθοδοι σκληρές, οι οποίες σίγουρα δεν βοήθησαν την επιφανή ασθενή να γιατρευτεί από την ψυχική νόσο της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News