Το Twitter δίνει «λόγο» σε όσους μέχρι πρόσφατα δεν είχαν τη δυνατότητα να μιλήσουν δημόσια, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις τους αφήνει έκθετους. Το Facebook ενώνει τους ανθρώπους και τους «πνίγει» με διαφημίσεις και χειραγωγικές  εμπορικές τακτικές.

Ο μόνος αθώος των Social Media είναι το «κυριλέ» LinkedIn. Και υπάρχουν αρκετοί λόγοι που είναι και μάλλον θα παραμείνει έτσι.

Το site γνωριμιών… δουλειάς, δηλαδή αγγελιών ζήτησης και προσφοράς εργασίας, προστέθηκε το 2003 στον θαυμαστό κόσμο της κοινωνικής δικτύωσης. Αμέσως «κατοχύρωσε» τη θέση του ως επαγγελματικό δίκτυο.

Το 2010 και επηρεασμένο από το Twitter και το Facebook που έδιναν χώρο για δημοσιεύσεις στους χρήστες τους, «άνοιξε» περισσότερο το λογισμικό του και επέτρεψε κι αυτό κάποιες  επαγγελματικές αλληλεπιδράσεις.

Το 2016, μόλις εξαγοράστηκε από τη Microsoft, απόκτησε διπλή ταυτότητα και έγινε το δίκτυο που είναι μέχρι σήμερα. Δηλαδή εξελίχθηκε σε ένα ολόκληρο δίκτυο προσφοράς και ζήτησης εργασίας, αλλά και ένα ειδικό ηλεκτρονικό εργαλείο για επαγγελματίες, που θα μπορούσαν πλέον να μοιραστούν τις γνώμες τους, να εκφράσουν τις απόψεις τους  κ.ά.

Σήμερα, αντιγράφοντας το Facebook, στη ροή του προστέθηκαν όλα τα σχετικά κουμπάκια για like, σχόλια, διαμοιρασμό κ.λπ. Η εταιρεία έχει τώρα περισσότερους από 645 εκατομμύρια χρήστες, ενώ τα κέρδη της πέρυσι έφτασαν τα 5,3 δισεκατομμύρια ευρώ.

Χωρίς κανιβαλισμούς

Αν αναλογιστεί κάποιος το μέγεθός του και τι έγινε στα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα από τους χρήστες τους, θα καταλάβει ότι το LinkedIn είναι το μόνο που δεν «χτυπήθηκε» από την παραπληροφόρηση, την πολυλογία, το κουτσομπολιό και γενικά ό,τι «θεραπεύει» την ανασφάλεια του άλλου. Υπάρχουν βέβαια αρκετοί λόγοι που τη «γλίτωσε».

Οι χρήστες του «πουλάνε» ένα σοβαρό προφίλ. Κι αυτό διότι απευθύνονται στην αγορά εργασίας. Δεν μπορεί να δημοσιεύει η άλλη καθημερινά δέκα φωτογραφίες με το μαγιό για να χαροποιήσει τους φίλους της και να έλξει νέα αρσενικά. Εκεί πρέπει να είσαι και σοβαρός και σοβαροφανής.

«Στο LinkedIn εκφραζόμαστε όπως και στο γραφείο μας και όχι όπως στο μπαρ ή τον δρόμο. Εκεί μας βλέπει ο μελλοντικός μας εργοδότης. Ανθρωποι με τους οποίους θα συνεργαστούμε στο μέλλον. Δεν είναι τυχαίοι ηλεκτρονικοί φίλοι, που το πιο πιθανό είναι ποτέ στη ζωή μας να μην τους συναντήσουμε», εξηγεί στους New York Times το διευθυντικό στέλεχος του LinkedIn Νταν Ροθ.

Είναι συνδρομητικό. Τα περίπου 25 ευρώ τον μήνα που είναι η αξία της συνδρομής του, μπορεί να ακούγονται πολλά, αλλά για τους περισσότερους χρήστες που ο μισθός τους είναι πάνω από 45.000 ευρώ τον χρόνο, δεν είναι τίποτα. Ειδικά αν κάποιος αναλογιστεί ότι από εκεί θα δει μία ανταγωνιστική εταιρεία το προφίλ του, θα ανακαλύψει τα προσόντα του, θα αναζητήσει περισσότερες πληροφορίες από γνωστούς του και τελικά θα βρει μία καλύτερη δουλειά με υψηλότερο μισθό.

«Η μία δουλειά στο γραφείο είναι να κάνεις τη δουλειά σου και η άλλη να έχεις κοινή συμπεριφορά με τον χώρο όπου θα πρέπει να προσαρμοστείς. Υπάρχουν άγραφοι κανόνες και αυτό εφαρμόζεται ενστικτωδώς και στο LinkedIn. Στην συνείδησή μας είναι ένας ψηφιακός χώρος εργασίας», εξηγεί η Αμι Εντμοντσον, καθηγήτρια στο Business School του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ.

Τα προφίλ είναι σε κοινή θέα. Ο λογαριασμός του χρήστη στο Facebook και το Twitter μπορούν να είναι διαβαθμισμένοι ως προς το τι μπορεί να δει ο άλλος. Κάποιοι είναι δημόσιοι, κάποιους τους βλέπουν μόνο φίλοι ή και φίλοι φίλων. Στο LinkedIn όμως μπορεί να τον δει ο καθένας και επιπλέον είναι το μόνο που σου «προδίδει» ποιος είδε το προφίλ σου. Αρα τα πράγματα είναι πολύ λιγότερο «προσωπικά» και ξεκάθαρα.

Δεν έχει φλύαρες διαφημίσεις. Η συνδρομή βέβαια είναι και η αμφίδρομη αιτία για να μην υπάρχουν διαφημίσεις παντός τύπου. Οι εταιρικές καταχωρίσεις στο LinkedIn είναι εξαιρετικά πιο ακριβές σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο μέσω κοινωνικής δικτύωσης.

Στόχος του δεν είναι να ενώσει τους πολίτες όλου του κόσμου στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης. Να ενώσει τους επαγγελματίες θέλει, να δώσει μεγαλύτερες ευκαιρίες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News