«Ενας ντοπαρισμένος πρωταθλητής, που δεν σταμάτησε ποτέ, μέχρι την -αναπόφευκτη- κατάρρευση». Αυτή είναι, πολύ συμπυκνωμένα, η περιγραφή του γερμανού συγγραφέα Νόρμαν Ολερ για τον Αδόλφο Χίτλερ. Το βιβλίο του «Ακραία έκσταση – Τα ναρκωτικά στο Τρίτο Ράιχ», που θα κυκλοφορήσει τις 6 Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Penguin, είναι μια απόπειρα να ξαναγράψει μέρος της ιστορίας της ναζιστικής Γερμανίας δείχνοντας την εξάρτηση του στρατού, των αξιωματούχων αλλά και του ίδιου του Χίτλερ από τη χρήση ναρκωτικών ουσιών.

«Blitzed: Drugs in Nazi Germany» ο τίτλος του και πρόκειται για την αγγλική απόδοση του γερμανικού «Der totale Rausch», που κυκλοφόρησε σχεδόν πριν έναν χρόνο. «Μια τέτοια προσέγγιση δεν θα ήταν προτεραιότητα για τους (κλασικούς) ιστορικούς. Μόνο ένας τρελός τύπος, σαν εμένα, θα μπορούσε να ασχοληθεί αυτό το θέμα».

Η έρευνά του -και κατ’ επέκταση το βιβλίο Blitzed- είναι συγκλονιστική και ταυτόχρονα άκρως πειστική. Ο Ιαν Κέρσο, κορυφαίος ιστορικός μελετητής του Χίτλερ και της ναζιστικής Γερμανίας, το χαρακτηρίζει ως «μια σπουδαία μελέτη».

Σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardian, όπου σχολιάζεται η έρευνα πριν από την καταγραφή αλλά και τα συμπεράσματα από τα κρατικά αρχεία, αρχικός στόχος του Ολερ ήταν να γράψει ένα μυθιστόρημα που θα έθιγε το πώς «τα ναρκωτικά επηρέασαν τον Ναζισμό». Το ενδιαφέρον των ντοκουμέντων, όμως, ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Αρχίζει από την εποχή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, ως το 1933 δηλαδή και την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, όταν η φαρμακευτική βιομηχανία στη Γερμανία άκμαζε και η χώρα ήταν σπουδαίος εξαγωγέας οπιούχων, όπως μορφίνη και κοκαΐνη, και τα ναρκωτικά ήταν διαθέσιμα κυριολεκτικά «σε κάθε γωνία».

Ερευνα της Ενωσης Ιατρών της Γερμανίας έδειξε ότι οι Ναζί ανέπτυξαν τότε ένα διεγερτικό, το «Pervitin», που χορηγείτο στους φαντάρους πρώτης γραμμής και δοκιμάστηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Σαξενχάουζεν.

Υπάρχουν ως και επιστολές στρατιωτών προς τις οικογένειές τους, με τις οποίες ζητούν να τους στείλουν Pervitin, ουσία αντίστοιχη της σημερινής κρυσταλλικής μεθαμφεταμίνης. «Αυξημένη παρατηρητικότητα, ευφορία, αύξηση της αποδοτικότητας» αναφέρουν, μεταξύ άλλων, οι σημειώσεις των γιατρών για τα αποτελέσματα της ουσίας. Το ναρκωτικό, με την κωδική ονομασία D-IX, είχε σκοπό να κρατά ξάγρυπνους τους στρατιώτες ώστε να αντεπεξέρχονται, δίχως δισταγμούς, στις φρικαλεότητες του πολέμου.

Σύμφωνα με την έρευνα του Ολερ, ο στρατός βρισκόταν υπό την επήρεια του Pervitin πριν από την εισβολή του Τρίτου Ράιχ στην Πολωνία το 1939, ενώ ο Χίτλερ είχε ζητήσει την παρασκευή τουλάχιστον 35 εκατομμυρίων χαπιών.

Κατόπιν, το ενδιαφέρον του συγγραφέα επικεντρώνεται στον Φύρερ. «Ο Χίτλερ ήταν ναρκομανής», σημειώνει. Ο προσωπικός του γιατρός, Τέοντορ Μορέλ, κρατούσε αναλυτικά αρχεία των ενέσεων και των φαρμάκων που του χορηγούσε – μεταξύ αυτών και ορμόνες σεξουαλικής διέγερσης, όταν είχε ως σύντροφο την Εύα Μπράουν. Συνηθισμένο του «κοκτέιλ» το Eukodal, ένα παράγωγο μορφίνης, συνδυασμένο με το σπασμολυτικό Eupaverin και ποσότητες κοκαΐνης.

Εκτιμά δε πως η εξάρτησή του ήταν τόσο έντονη, που μετά την επίθεση εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης έχασε την επαφή με την πραγματικότητα, καθώς βρισκόταν διαρκώς σε «τριπ εξουσίας».

Ελπίδα του Ολερ είναι πως το βιβλίο θα διαβαστεί από τη νεότερη γενιά Γερμανών, καθώς κρίνει πως η σημερινή εποχή είναι μια «επικίνδυνη συγκυρία» για τη Γερμανία. Η άνοδος της «Εναλλακτικής για την Γερμανία» (AfD) στη χώρα και οι επιθέσεις προς αλλοδαπούς δείχνουν πως το αντιμεταναστευτικό ρεύμα ολοένα ενισχύεται.

Κατά τον ίδιο, το να γράψει για αυτή την πλευρά της Ιστορίας είναι ένας τρόπος να απογυμνώσει την -ακόμα και σήμερα ισχυρή- ναζιστική προπαγάνδα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News