Με την ακραία συνέπεια που μπορεί να έχουν για κάποιους τα οικονομικά αποτελέσματα της πανδημίας καταπιάστηκαν δύο καθηγητές Οικονομίας και συγγραφείς του βιβλίου «Θάνατοι από απόγνωση»/«Deaths of Despair», το οποίο, παρά ταύτα, έγινε κιόλας μπεστ σέλερ στις ΗΠΑ (αφού οι πλούσιοι είναι αυτοί που και γράφουν και διαβάζουν για τα δράματα των φτωχών).

Η Αν Κέις και ο Ανγκους Ντίτον υπολόγισαν ότι, στην Αμερική τουλάχιστον, ο θάνατος από φτώχεια –διότι για αυτόν και για αυτή μιλάμε εδώ– είναι υπόθεση των «λιγότερο μορφωμένων ανθρώπων» και θα επέλθει «τα επόμενα χρόνια». Η πανδημία θα έχει τεθεί υπό έλεγχον, από υγειονομικής απόψεως δηλαδή, αλλά οι αυτοκτονίες των κατεστραμμένων από την κορονοϊκή ανέχεια Αμερικανών θα συνεχιστούν.

Στο άρθρο τους, που δημοσιεύτηκε στο Ρroject Syndicate και φέρει τον τίτλο «Ζώντας και πεθαίνοντας στην Αμερική το 2021», οι δύο καθηγητές εστιάζουν «στις πληγές τις οποίες ο εμβολιασμός δεν μπορεί να κλείσει». Μαζί με τους αυτόχειρες, μάλλον στην ίδια κατηγορία με αυτούς, το συγγραφικό ζεύγος (ζεύγος και στη ζωή) τοποθετεί τους αυτοκαταστρεφόμενους καθ’ έξιν, δηλαδή τους αλκοολικούς και τους ναρκομανείς, διότι και αυτοί από απελπισία θα πεθάνουν, είτε μεθυσμένοι είτε ναρκωμένοι. Η πανδημία αυτών των ανθρώπων το μέλλον θα επηρεάσει περισσότερο από κάθε άλλου.

Αλλά και χωρίς τα βαρίδια των αβυσσαλέων παθών στην παλάντζα, αν ένας Αμερικανός συγκαταλέγεται στη λίστα της κορονοϊκής ανεργίας, στους καταλόγους με τα ονόματα όσων έκαναν ταπεινές εργασίες και τις έχασαν μέσα στα διάφορα lockdown, και αυτός θα οδηγηθεί στον μαρασμό, αφού δεν πρόκειται να βρει ξανά δουλειά στη ζωή του. Εδώ το δίδυμο Κέις και Ντίτον υπενθυμίζει ότι η γιγάντωση του διαδικτυακού εμπορίου έβαλε οριστικό λουκέτο σε αμέτρητα μικροκαταστήματα που έκαναν τζίρο στις γειτονιές και ξαφνικά σταμάτησαν να βγάζουν το μεροκάματο.

Η σοβαρότερη από τις επισημάνσεις τους είναι ότι η πανδημία του κορονοϊού μείωσε το ΑΕΠ που αντιπροσωπεύει η εργασία, ενώ επιβράβευσε τον αεριτζίδικο καπιταλισμό των κεφαλαιαγορών (αλήθεια που επιβεβαιώνεται από τα χρηματιστηριακά «ράλι» που έτρτεξαν μέσα στο 2020). Η «αλλαγή της δομής της οικονομίας» είναι μία άλλη παρατήρησή τους, αξιομνημόνευτη και αυτή και προς άμεση απόδειξη.

Ο βρετανικός Guardian βασίζεται σε εκτιμήσεις κορυφαίων ψυχιάτρων και επικεντρώνει στο γεγονός ότι «ο κορονοϊός είναι η μεγαλύτερη απειλή για την ψυχική υγεία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο». Εχει, δε, πολύ μέλλον μπροστά του: «Ο αντίκτυπός του θα είναι αισθητός στις κοινωνίες πολλά χρόνια μετά το τέλος της πανδημίας». Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει και ο δρ Αντριαν Τζέιμς, πρόεδρος του Royal College of Psychiatrists, αφού υπογράμμισε ότι «ένας συνδυασμός της νόσου, των κοινωνικών συνεπειών και της οικονομικής επιβάρυνσης έχει ήδη και θα έχει για πολλά χρόνια ακόμη βαθιά επίδραση στην ψυχική υγεία των ανθρώπων».

• Στη Βρετανία υπολογίζεται ότι τα άτομα που χρήζουν ιατρικής φροντίδας ένεκα της πανδημίας είναι περίπου 10 εκατομμύρια ψυχές, και μεταξύ τους 1,5 εκατομμύριο παιδικές.

Μάλιστα τα δεδομένα από το ηλεκτρονικό σύστημα καταγραφής (περιστατικών) του βρετανικού ΕΣΥ αποκαλύπτουν ότι ο αριθμός των ατόμων που τώρα έρχονται σε επαφή με μονάδες ψυχικής υγείας δεν ήταν ποτέ υψηλότερος. Ορισμένοι μιλούν κιόλας για φρακάρισμα του συστήματος από την πολλή πίεση που δέχεται! Σε ό,τι αφορά τα παιδιά, αυτά κινδυνεύουν από άγχος και κατάθλιψη που προκαλούνται ή επιδεινώνονται από την κοινωνική απομόνωση, από την καραντίνα, από τη νοσηλεία ή και τον θάνατο μελών των οικογενειών τους.

Αν όλοι οι παραπάνω είναι σοβαροί λόγοι για να επιχειρηματολογήσει κανείς υπέρ της άρσης των lockdown, ο ίδιος ο κορονοϊός είναι σοβαρότερος για να εξακολουθήσει η επιβολή αυστηρών μέτρων περιορισμού: η νόσος COVID-19 μπορεί να προκαλέσει και προβλήματα ψυχικής υγείας, σε σημαντικό ποσοστό νοσησάντων, θέματα πολύ σοβαρά, όπως είναι οι διαταραχές εξαιτίας του μετατραυματικού στρες. Οπότε…

Στην άλλη άκρη της Γης, στην Κίνα, πατρίδα του κορονοϊού και της πανδημίας του, πλέον υπάρχουν ρεφλέξ απέναντι στα ψυχικά νοσήματα. Οπως μας πληροφορούν οι New York Times, το κράτος φιλοτιμείται να αντιμετωπίσει το φαινόμενο των ψυχικών νοσημάτων έπειτα από αδράνεια δεκαετιών λόγω της δήθεν πολιτικής στάσης του ανόητου συνθήματος ότι η ψυχασθένεια είναι «αστική αρρώστια» που δεν υφίσταται σε σοσιαλιστικό περιβάλλον…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News