Κατά πόσο είναι πραγματικά ερωτικός ο «κινηματογραφικο-λογοτεχνικός ερωτισμός» διερωτάται σε κείμενό της στην La Repubblica η παλαίμαχος ιταλίδα συγγραφέας, δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου Νατάλια Ασπέζι η οποία, παρά τα 91 χρόνια που φέρει στις πλάτες της, εξακολουθεί να αρθρογραφεί στα ιταλικά ΜΜΕ.

Και επισημαίνει εξαρχής ότι το ερώτημα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έως και ενοχλητικό. Κυρίως γιατί ζούμε πλέον στην εποχή του κορονοϊού και των μασκών και των γαντιών και των δολοφονικών σταγονιδίων και των δύο μέτρων απόσταση που πρέπει να μας χωρίζουν και ο ερωτισμός τελεί κατά συνέπεια υπό διωγμό.

Στο πλαίσιο, ωστόσο, της «παραποιημένης πραγματικότητας» του Netflix – σημειώνει η ιταλίδα κριτικός – εξαιτίας της πανδημίας που έπληξε τον πλανήτη και ολόκληρη την ανθρωπότητα, η πολωνική ταινία «365 Ημέρες» στις αρχές του Ιουνίου ανέβηκε μέσα σε λίγες ημέρες στην πρώτη θέση της λίστας τηλεθέασης ταινιών της δημοφιλούς πλατφόρμας σε ολόκληρο τον κόσμο, από την Ελλάδα και την Ιταλία έως τις ΗΠΑ. Και προκάλεσε την ίδια ώρα πανικό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης λόγω μερικών «καυτών» σκηνών σεξ που εμπεριέχει, παρότι πρόκειται για ένα απερίγραπτο, αν όχι απαράδεκτο, ερωτικό δράμα άκρως αμφιβόλου όχι μόνον πλοκής αλλά και αισθητικής.

Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο («365 DNI» στα πολωνικά) της Μπλάνκα Λιπίνσκα, μιας αισθητικού από την Πολωνία η οποία αποφάσισε να στραφεί στη συγγραφή έπειτα από ένα ταξίδι της Σικελία, αντλώντας έμπνευση από τις «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι» της βρετανίδας Ε. Λ. Τζέιμς.

Αναφέροντας πως και ο πλέον «πρωτόγονα φιλήδονος κριτικός» δεν θα μπορούσε να δώσει ούτε ένα αστέρι στην ταινία η Ασπέζι διερωτάται γιατί προκάλεσε σάλο, ειδικά μεταξύ των γυναικών. Οχι για τις ημίγυμνες και προκλητικές εμφανίσεις των πρωταγωνιστών, ούτε για τις ερωτικές περιπτύξεις την εξέλιξη των οποίων καλούνται να φανταστούν και οι τηλεθεατές ανεξαρτήτως φύλου αλλά λόγω της απλοϊκής και άκρως αναμενόμενης πλοκής του, υποστηρίζει η ιταλίδα κριτικός . Αυτή η πλοκή είναι παρόμοια σε γενικές γραμμές με την πλοκή ανάλογων τηλεοπτικών σειρών και ταινιών του παρελθόντος με πρωταγωνιστές έναν άνδρα μυστηριώδη και ζάπλουτο και σκληρό και μια γυναίκα πανέμορφη αλλά λίγο ιδιότροπη, λίγο φευγάτη και λίγο δυστυχισμένη που ερωτεύονται ενώ μισούνται και αδυνατούν να αντισταθούν στις ορμές τους.

Απόλυτος πρωταγωνιστής της πολωνικής ταινίας είναι ο Μάσιμο Τοριτσέλι, ένας πανίσχυρος και αδίστακτος σικελός μαφιόζος. Η πλοκή εκτυλίσσεται στη Σικελία όπου μεταβαίνει η Λάουρα Μπίελ, μια επιτυχημένη μπίζνεσγούμαν από τη Βαρσοβία, μαζί με τον άξεστο και μέθυσο και κάθε άλλο παρά γοητευτικό σύζυγό της ο οποίος δεν την αγγίζει καν και αδιαφορεί για τις ερωτικές της ανάγκες, απατώντας την συγχρόνως.

 

Πρώτη φορά την Λάουρα ο Μάσιμο την είχε δει πριν από πολλά χρόνια τυχαία καθώς μάλιστα δολοφονούσαν τον πατέρα του τα μέλη μιας αντίπαλης μαφιόζικης οικογένειας, και συναντώντας την σήμερα ξανά έπειτα από πέντε χρόνια, αποφασίζει να την απαγάγει και να την κρατήσει αιχμάλωτή του επί 365 ημέρες (εξ ου και ο τίτλος του βιβλίου και της ταινίας) έως ότου να τον ερωτευτεί, προσφέροντάς της ταυτόχρονα μια υπερπολυτελή και συναρπαστική ζωή γεμάτη ερωτισμό, σεξ και πάθος.Η Λάουρα αρχικά θα αποπειραθεί να δραπετεύσει αλλά θα ενδώσει τελικά στις πιέσεις και στη γοητεία του σικελού μαφιόζου, μην σταματώντας, ωστόσο, στιγμή να τον προκαλεί με την συμπεριφορά της.

Τρέχα γύρευε, δηλαδή, και όσον αφορά τις επίμαχες «καυτές» ερωτικές σκηνές, κάποιες από τις οποίες υποτίθεται πως αγγίζουν τα όρια της πορνογραφίας, μόνο στην περίπτωση που το τηλεοπτικό κοινό έχει μεγάλη φαντασία. Τελικό συμπέρασμα: όντως ο κορονοϊός και η καραντίνα επηρέασαν μάλλον αρνητικά όχι μόνον τη λίμπιντο αλλά και το αισθητικό κριτήριο εκατομμυρίων τηλεθεατών σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News