Το φάγαμε (όλο) με την κολλητή μου, που ήρθε ξαφνικά χθες το μεσημέρι στο σπίτι, μισολιπόθυμη από τη ζέστη. Το είχα φτιάξει για το βράδυ αλλά χαλάλι. Συνήλθαμε. Και σιγά το δύσκολο. Θα το ξαναφτιάξω. Είναι το παγωτό που ταιριάζει με τα περισσότερα γλυκά και σάλτσες αλλά η πιο αγαπημένη μας παραλλαγή είναι με καφέ εσπρέσο. Βάζεις μπαλίτσα σε μπολάκι και την περιχύνεις μ’ εσπρεσάκι. Τέλειο. Καυτό και παγωμένο ταυτόχρονα, γλυκό και πικρό, κρεμώδες και υγρό. Η συνταγή είναι πανεύκολη και δεν χρειάζεται παγωτομηχανή. Αυτό είναι το βασικό. Γιατί θυμάμαι τα παγωτά της μαμάς μου στην παγωτομηχανή. Ποτέ δεν τα πετύχαινε. Γεμάτα κρυσταλλάκια βγαίνανε. Εντάξει, δεν λέω, είχαν κι εκείνα τη χάρη τους, αφού τα έφτιαχνε η μαμά.

Δείτε το πλήρες κείμενο εδώ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News