Υπήρξε μια από τις σημαντικότερες γαλλίδες ηθοποιούς μεταπολεμικά, αν όχι η πιο σημαντική. Και όντως, η Ζαν Μορό υπήρξε πιο πολυσύνθετη από τον Μπριζίτ Μπαρντό, «μπορούσε να μετατρέπεται από άσχημη σε πανέμορφη μέσα σε δέκα δευτερόλεπτα και ήταν πάντα ο εαυτός της» όπως εξηγούσε ο μέγας Λουί Μαλ. Αυτή η ιέρεια της Εβδομης Τέχνης, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών. Και αυτό είναι ένα φιλμ της ζωής της
Αιφνιδιάστηκε; Ή μια σκηνοθετημένη αισθησιακή πόζα; Ημίγυμνη στο ξενοδοχείο της στο Λονδίνο το 1956, περιμένοντας την καριέρα της να απογειωθεί
Photo by Monty Fresco Jnr./Topical Press Agency/Hulton Archive/Getty Images/Ideal Images
Με τον Λίνο Βεντούρα το 1954 στο «Touchez pas au grisbi» που στην Ελλάδα παίχτηκε με τίτλο «Ας με κρίνει η κοινωνία». Είναι η εποχή που η Μορό παίζει σε γαλλικά b-movies προετοιμαζόμενη, άθελά της, για το σκοτεινό «Ασανσέρ για Δολοφόνους»
Les Films Corona
Στο περίφημο «Ασανσέρ για Δολοφόνους» («Ascenseur pour l'échafaud», 1958) του Λουί Μαλ, την ταινία που εκτόξευσε την καριέρα και το όνομά της
Nouvelles Éditions de Films (NEF)
Ατόφια ομορφιά, χωρίς μακιγιάζ, χωρίς φανταχτερά ρούχα. Στη «Νύχτα» του Αντονιόνι, ένα τολμηρό για την εποχή του φιλμ για την παρακμή ενός παντρεμένου ζευγαριού
United Artists
Αύγουστος 1962. Φωτογράφοι και δημοσιογράφοι περικυκλώνουν την Μορό, λίγο αφότου έχει γίνει γνωστό ότι θα παντρευτεί τον σχεδιαστή Πιέρ Καρντέν
Photo by Reg Lancaster/Express/Getty Images/Ideal Images
Στο «Ευα» (1962) του Τζόζεφ Λόσι, όπου υποδύεται μια σαγηνευτική γυναίκα -τι άλλο;- που κατακτά έναν συγγραφέα, τον Στάνλεϊ Μπέικερ
Paris Film Productions
Ως Μάτα Χάρι στο φιλμ του Ζαν-Λουί Ρισάρ, «Mata Hari, agent H21», το 1964
Photo by Hulton Archive/Getty Images/Ideal Images
Με τον θρυλικό Μάιλς Ντέιβις που έγραψε τη μουσική για το «Ασανσέρ για Δολοφόνους» και απογείωσε το φιλμ σε άλλα επίπεδα υψηλής τέχνης
Photo by Keystone/Getty Images/Ideal Images
Το 1962, με τον Ανρί Σερέ στο πρωτοποριακό για την εποχή του «Jules et Jim» του Φρανσουά Τριφό
Cinédis
O Φρανσουά Σερέ τής ζωγραφίζει ένα μουστάκι, ο υπέροχος μπλαζέ Οσκαρ Βέρνερ παρακολουθεί. Φυσικά στο «Jules et Jim»
Cinédis
Δεκέμβριος 1964, ένα δείπνο στο Παρίσι. Από αριστερά, η Ινγκριντ Μπέργκμναν, ο Ρεξ Χάρισον, η Ζαν Μορό και ο ρωσικής καταγωγής σεναριογράφος και παραγωγός Ανατόλ ντε Γκρόνουαλντ
Photo by Larry Ellis/Daily Express/Hulton Archive/Getty Images/Ideal Images
Ζαν Μορό και Μπριζίτ Μπαρντό επανεφευρίσκοντας τον εαυτό τους στο γουέστερν «Viva Maria!» (1965)
Metro-Goldwyn-Mayer Studios Inc.
Πίσω από τον Ρόμπερτ ντε Νίρο και μπροστά από τον Ρόμπερτ Μίτσαμ στο «The Last Tycoon» (1976) του Ελία Καζάν
Paramount Pictures
Η Ζαν Μορό ξανασυναντά τον Μαρτσέλο Μαστρογιάννι στο «Μετέωρο Βήμα του Πελαργού» του Θόδωρου Αγγελόπουλου το 1991
ERT
Στο «Ever After: A Cinderella Story» (1998), στο οποίο πρωταγωνιστούσε η Ντριου Μπάριμορ
Getty Images/Ideal Images
Ως πρόεδρος της κριτικής επιτροπής στο 48ο Φεστιβάλ Καννών το 1995, τραγουδά μαζί με τη Βανέσα Παραντί
REUTERS/Stringer/File Photo
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27