Το επεισόδιο – νταηλίκι που εκτυλίχθηκε στη Βουλή με πρωταγωνιστή τον Ηλία Κασιδιάρη, βουλευτή της Χρυσής Αυγής και υπόδικο για την υπόθεση της εγκληματικής οργάνωσης και τον Νίκο Δένδια, κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της ΝΔ, δίνει μια τεράστια ευκαιρία: να ανοίξει τα μάτια της η ελληνική κοινωνία. Να αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο το τέρας και να συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο που διατρέχει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα από την παρουσία του Κασιδιάρη, του Λαγού και των άλλων «παιδιών» στα έδρανα του Κοινοβουλίου.

Ο Νίκος Δένδιας δεν είναι ένα τυχαίο πρόσωπο για τη Χρυσή Αυγή. Είναι ο άνθρωπος που ως υπουργός Δημόσιας Τάξης έστειλε «πακέτο» τις υποθέσεις βίας που την αφορούσαν, στη Δικαιοσύνη. Για πρώτη φορά στα παγκόσμια ιστορικά χρονικά, ένα κοινοβουλευτικό κόμμα προσδέθηκε στο άρμα του κοινού ποινικού δικαίου. Ο Δένδιας συγκέντρωσε αρχικά 32 δικογραφίες που αναφέρονταν στη δράση της οργάνωσης από τον Αύγουστο του 2012 και τις διαβίβασε στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου τον Σεπτέμβριο του 2013. Με επιστολή του στην τότε εισαγγελέα Ευτέρπη Κουτζαμάνη ζητούσε την ένταξη στον αντιτρομοκρατικό νόμο όλων των ποινικών περιστατικών, στα οποία είχε ανάμειξη η Χρυσή Αυγή. Οι φάκελοι που της είχε στείλει, συνιστούσαν -κατά την άποψη ειδικών- διαρκή δράση εγκληματικής οργάνωσης.

Η κίνηση αυτή ενεργοποίησε τον μηχανισμό της Δικαιοσύνης. Μια 33η δικογραφία για επίθεση στο Πέραμα, ήλθε να προστεθεί αργότερα. Και στην ανακριτική διαδικασία άλλες, και μετά κι άλλες και ακόμη περισσότερες, για να ξεπεράσουν συνολικά τις 100 και να στείλουν μέλη και βουλευτές του κόμματος στο εδώλιο.

Η Χρυσή Αυγή δεν συγχωρεί στον Δένδια ότι δυναμίτισε μέσω της θεσμικής ιδιότητας του, σε μια κομβική χρονικά στιγμή, το σύμπαν της ατιμωρησίας στο οποίο ζούσε και βασίλευε. Τόσο ο πολιτικός κόσμος όσο και η ελληνική Δικαιοσύνη σήκωναν επί σειρά ετών τα χέρια ψηλά: πώς ήταν δυνατόν να ελεγχθεί ποινικά, να διωχθεί ένα κοινοβουλευτικό κόμμα; Ήταν κάτι που δεν προέβλεπε η συνταγματική τάξη.

Δεν έχουν περάσει παρά λίγες εβδομάδες από την ημέρα που κάθισε στο βήμα του μάρτυρα κατηγορίας στη δίκη  της Χρυσής Αυγής ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου Νίκος Αλιβιζάτος. Ο άνθρωπος που τόλμησε να πει από το 2012 ότι «πρέπει κανείς να πάρει υπόψη ότι η ομάδα αυτή μοιάζει περισσότερο με εγκληματική οργάνωση του άρθρου 187 του Ποινικού Κώδικα, παρά με πολιτικό κόμμα», παρέχοντας νομικό έρεισμα – πλαίσιο στη μελλοντική δίωξη της.

Ο Δένδιας είναι ένα πρόσωπο με φόρτιση, πολιτική, ποινική, προσωπική γιατί «πάτησε» πάνω σε αυτή τη θέση και αποφάσισε να μην παραμείνει αμήχανος απέναντι στα όσα δραματικά είχαν συμβεί. Ο Κασιδιάρης και κάθε Κασιδιάρης έχει ανοικτούς λογαριασμούς μαζί του. Και το χέρι να τους έτεινε για χαιρετισμό, θα του το δάγκωναν.  Όχι τώρα που τόλμησε να περάσει «ασεβώς» μπροστά από τον αγορητή την ώρα που δημιουργούσε… «Σήκω φύγε από δω ρε, δεν βλέπεις ότι μιλάω;».

Κανείς βουλευτής της Χρυσής Αυγής δεν μπορεί να λησμονήσει ότι φάκελοι με τραυματισμούς, μαχαιρώματα, επιθέσεις και απειλές, έφθασαν στα χέρια δικαστών, με πρωτοβουλία Δένδια.

Στο διαβιβαστικό έγγραφο του, ο τότε υπουργός παρατηρούσε: «Οι αξιόποινες αυτές πράξεις φαίνεται να προσιδιάζουν σε σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και άσκηση οργανωμένης εγκληματικής δραστηριότητας, η οποία εκτρέπεται των ορίων μεμονωμένων περιστατικών, προκαλεί το δημόσιο αίσθημα, υπονομεύει την αυθεντία του κράτους δικαίου, προσβάλλει τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη και την εσωτερική ασφάλεια της χώρας».

Ο ίδιος ο Δένδιας ξύνει την πληγή – Χρυσή Αυγή παραδεχόμενος, σε μετέπειτα συνέντευξη του, την αντίφαση τού να παραμένει το μόρφωμα ως κόμμα αναγνωρισμένο από τον Άρειο Πάγο, ενώ έχει χαρακτηριστεί ως εγκληματική οργάνωση από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου.

Η σκηνή, το μεσημέρι της Δευτέρας, εξετράπη και αυτή των ορίων μεμονωμένων περιστατικών. Όχι μόνο γιατί εκτυλίχθηκε μέσα στο Κοινοβούλιο, αλλά και γιατί έδωσε φτερά στη βία, να πετάξει, να ακουστεί παντού.

Πηγές που είναι σε θέση να γνωρίζουν, μαρτυρούν στο Protagon ότι τα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει, ο Δένδιας έχει δεχθεί και αθόρυβο  bullying, ακόμη κι όταν περνούσε αμέριμνος για να πιεί τον καφέ του στο Εντευκτήριο της Βουλής. Με ψιθύρους, βλέμματα, γκριμάτσες, και παλάμες στο στόμα για να μη  διαβάζονται οι λέξεις.

«Ψόφα!», είναι από τις συνήθεις εκφράσεις στο πέρασμά του δίπλα απο Χρυσαυγίτες.

Η έκρηξη Κασιδιάρη δεν ήταν παρά συσσωρευμένη οργή. Η αυτοδικία ήλθε για να τιμωρήσει -όπως ειπώθηκε στην αίθουσα- τον Δένδια, και τους συν αυτώ, «τον Σαμαρά, τον Βορίδη, τον Αθανασίου».

Πρωτοφανές; Όχι. Αναμενόμενο; Κάτι περισσότερο. Όποιος έχει παρακολουθήσει έστω και μία ώρα τη δίκη της Χρυσής Αυγής, δεν μπορεί παρά να περιμένει διάχυση της βίας που εκδικάζεται: στα σκαλοπάτια του Εφετείου, στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, στην Αμαλίας, ακόμη και στο Κοινοβούλιο…

Υ.Γ.: Εικόνα από το επεισόδιο στη Βουλή δεν υπάρχει, η μετάδοση από το κανάλι της Βουλής σταμάτησε αιφνιδίως. Οι δημοσιογράφοι αποκλείσθηκαν από την αίθουσα με εντολή του αξιωματικού υπηρεσίας στο Κοινοβούλιο. Συμπτωματικά, ούτε η δίκη της Χρυσής Αυγής, έχει ήχο και εικόνα. Κρίμα για την ίδια την Ιστορία.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News