Το Χαϊντεραμπάντ, πρωτεύουσα του κρατιδίου Τελανγκάνα στη νότια κεντρική Ινδία, είναι μία από τις πιο (τηλ)επιτηρούμενες μητροπόλεις στον κόσμο. Είναι πρακτικά αδύνατο να βγει κάποιος από το σπίτι του και να μην εκτεθεί σχεδόν αμέσως σε χιλιάδες κάμερες παρακολούθησης που τροφοδοτούν διαρκώς με στοιχεία προηγμένα συστήματα αναγνώρισης προσώπου.

Μάλιστα οι αστυνομικοί στην πόλη τακτικά σταματούν ανυποψίαστους πολίτες στον δρόμο και τους φωτογραφίζουν (ακόμη και εν μέσω της πανδημίας, αναγκάζοντάς τους να βγάλουν τη μάσκα που φορούν κατά του κορονοϊού) παρότι δεν είναι ύποπτοι αξιόμεμπτων πράξεων, ούτε καταζητούνται. Την ίδια ώρα το ζήτημα της ιδιωτικότητας των πολιτών και της ανάγκης θέσπισης κανόνων για την προστασία τους είναι ουσιαστικό ανύπαρκτο.

Η Διεθνής Αμνηστία σε συνεργασία με τη ινδική ΜΚΟ προάσπισης των ψηφιακών ελευθεριών και δικαιωμάτων Internet Freedom Foundation (IFF) και τη διεθνή οργάνωση Article 19 που προασπίζεται την ελευθερία της έκφρασης και της πληροφόρησης ανά τον κόσμο, προέβησαν στην χαρτογράφηση των καμερών παρακολούθησης που έχουν εγκατασταθεί στην Κάλα Πατάρ και στην Κίσαν Μπαγκ, δύο από τις γειτονιές του Χαϊντεραμπάντ, μιας πόλης με περισσότερους από δέκα εκατομμύρια κατοίκους. Διαπίστωσαν πως μέσω καμερών επιτηρείται και ελέγχεται στην πρώτη περίπτωση το 53,7% και στη δεύτερη το 62,7% της συνολικής έκτασης που καταλαμβάνει η κάθε γειτονιά.

Σύμφωνα με το IFF σήμερα στο κρατίδιο Τελανγκάνα υλοποιούνται περισσότερα ερευνητικά πρότζεκτ με στόχο την ανάπτυξη προηγμένων συστημάτων αναγνώρισης προσώπου από οπουδήποτε αλλού στην Ινδία. Επιπρόσθετα οι τοπικές αρχές άναψαν πρόσφατα το πράσινο φως για την κατασκευή ενός συντονιστικού κέντρου επιτήρησης και ελέγχου με στόχο την ενοποίηση όλων των δικτύων παρακολούθησης μέσω κλειστών κυκλωμάτων τηλεόρασης και τεχνολογιών αναγνώρισης προσώπου. Αυτό σημαίνει πως στην εν λόγω δομή, όταν αρχίσει να λειτουργεί, θα είναι δυνατή η ταυτόχρονη επεξεργασία σε πραγματικό χρόνο στοιχείων που θα συλλέγονται και θα παρέχονται από 600.000 κάμερες, μεταξύ των οποίων δεν περιλαμβάνονται οι κάμερες και τα λοιπά ψηφιακά συστήματα παρακολούθησης που διαθέτουν οι αστυνομικές δυνάμεις.

Πάντως η μαζική παρακολούθηση πολιτών δεν είναι νέο φαινόμενο στην Ινδία του ενός δισεκατομμυρίου και 398 εκατομμυρίων κατοίκων. Πρόσφατα, προηγμένες τεχνολογίες αναγνώρισης προσώπου χρησιμοποιήθηκαν ευρέως όχι μόνο για τον έλεγχο της εφαρμογής των μέτρων κατά του κορονοϊού και της πανδημίας του αλλά και για την ταυτοποίηση των ψηφοφόρων σε τοπικές εκλογικές αναμετρήσεις καθώς επίσης και όλων όσοι συμμετέχουν σε πορείες και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας.

Ωστόσο σε μια περίοδο (όπως αυτή που διανύει η Ινδία υπό την πρωθυπουργία του ινδουιστή εθνικιστή Ναρέντρα Μόντι) κατά την οποία απειλούνται τα δικαιώματα των μουσουλμάνων, των νταλίτ (πρώην Ανέγγιχτοι), των αντιβάσι (αυτόχθονες φυλές), των διεμφυλικών και των παραδοσιακά κατώτατων στρωμάτων της αχανούς ινδικής κοινωνίας, η περαιτέρω εντατικοποίηση της επιτήρησης μέσω της υψηλής τεχνολογίας είναι βέβαιο πως θα έχει άκρως δυσμενή αντίκτυπο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News