Ο Ολυμπιακός διαμαρτύρεται πως τιμωρήθηκε πολύ αυστηρά (τέσσερις αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών και πρόστιμο 150.000 ευρώ) «για ψύλλου πήδημα». Οι αντίπαλοί του φωνάζουν ότι τα «αίσχη» στα αποδυτήρια του «Γεώργιος Καραϊσκάκης», στον πρώτο ημιτελικό Κυπέλλου με την ΑΕΚ, έπρεπε να του στοιχίσουν -6 βαθμούς (και τον τίτλο). Οποια κι αν ήταν η απόφαση της Πειθαρχικής Επιτροπής της ΕΠΟ, θα ήταν σκάνδαλο. Επειδή η απονομή της (αθλητικής) δικαιοσύνης στην Ελλάδα είναι ένα αυθαίρετο που κανένας δεν τόλμησε να γκρεμίσει.

Η ρίζα του κακού βρίσκεται στον ίδιο τον νομοθέτη, δηλαδή τη Γενική Συνέλευση της Ομοσπονδίας που ενέκρινε τον Πειθαρχικό Κώδικα. Το άρθρο 29, βάσει του οποίου τιμωρήθηκε ο Ολυμπιακός, προβλέπει εύρος ποινής που εκτείνεται από τη διεξαγωγή ενός αγώνα χωρίς θεατές, μέχρι τον υποβιβασμό της υπαίτιας ομάδας. Σαν να λέμε -στο Ποινικό Δίκαιο- από ένα μήνα φυλακή μέχρι ισόβια. Για το ίδιο αδίκημα. Το οποίο είναι η «άσκηση βίας σε βάρος αξιωματούχων αγώνα». Το ύψος της ποινής εξαρτάται, προφανώς, από τη βαρύτητα του παραπτώματος. Και ο δικαστής έρχεται να τη μετρήσει με την (εντελώς) υποκειμενική του κρίση.

Στην υπόθεση των επεισοδίων στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», η Πειθαρχική Επιτροπή δεν έκρινε ότι συνέβη κάτι φοβερό, αφού ο παρατηρητής Β’ που δέχθηκε επίθεση «εκτέλεσε κανονικά τα καθήκοντά του, πράγμα που δεν θα μπορούσε να κάνει αν είχε τραυματιστεί». Σε όλα τα πολιτισμένα πρωταθλήματα της Ευρώπης, ο κανονισμός δεν σηκώνει παρερμηνείες: εάν ακουμπήσεις διαιτητή ή παρατηρητή, «την έβαψες». Χωρίς να απαιτείται άλλη απόδειξη πέρα από τη δική του καταγγελία. Ενώ ο δικός μας, γραμμένος στη χονδρική, τα αφήνει όλα στη φαντασία των δικαστών. Που αύριο – μεθαύριο μπορεί να «αθωώσουν» και το καρούμπαλο ή το μαυρισμένο μάτι, επειδή κι έτσι μπορεί κάποιος να συνεχίσει τη δουλειά του. Ο Πειθαρχικός Κώδικας της ΕΠΟ είναι γεμάτος από τέτοια μικρά ή μεγάλα «παράθυρα».

Η α(προ)νοησία του νομοθέτη έχει και παρακάτω: Ορίζει το φύλλο αγώνα και την έκθεση του παρατηρητή ως τη μόνη αλήθεια για όσα συνέβησαν. Δηλαδή, όσα έγραψαν ένας διαιτητής και ένας παρατηρητής που ενδεχομένως κατατρομοκρατήθηκαν, πριν φύγουν μέσα στη μαύρη νύχτα από το γήπεδο. Η έκθεση της Αστυνομίας λαμβάνεται υπ’ όψιν μόνον επικουρικώς, σχετικά με γεγονότα που αναφέρονται από τον διαιτητή ή τον παρατηρητή.

Ο θεσμός των παρατηρητών είναι η δεύτερη μεγάλη «πληγή». Ο παρατηρητής Β’ κατέθεσε ενώπιον του δικαστηρίου ότι, μεταξύ άλλων, μέσα στο πανδαιμόνιο δέχτηκε «δυο τρεις κλωτσιές από αγνώστους που φορούσαν κόκκινες φόρμες». Οι δικαστές δεν τον πίστεψαν, επειδή δεν το αναφέρει η έκθεση του παρατηρητή Α’ (και της Αστυνομίας). Αλλά την ίδια στιγμή, τον παρατηρητή Α’ τον διέγραψε από τους πίνακες η ίδια η Πειθαρχική Επιτροπή, για πλημμελή άσκηση των καθηκόντων του, επειδή αποδείχτηκε ότι απ’ όσα συνέβησαν δεν έγραψε ούτε τα μισά. Τους ισχυρισμούς του παρατηρητή Β’ επιβεβαιώνει πλήρως ο παρατηρητής Γ’. Μόνον που αυτός είναι αρμόδιος για τα ραδιοτηλεοπτικά. Οπότε, η μαρτυρία του δεν πιάνεται. Ακόμα κι αν «φάει ξύλο» ο ίδιος, για να τιμωρηθούν αυτοί που τον έδειραν, θα πρέπει να το αναφέρουν ο παρατηρητής Α’ και ο παρατηρητής Β’.

Ποιοί διορίζονται ως παρατηρητές; Στους σπουδαίους αγώνες, όπως το ματς Ολυμπιακός – ΑΕΚ, οι πρόεδροι των Ενώσεων Ποδοσφαιρικών Σωματείων. Δηλαδή, οι εκλέκτορες του προέδρου της ΕΠΟ – παράγοντες αμφιβόλου φήμης και περιορισμένης υπόληψης, οι περισσότεροι. Στην περίπτωσή μας, ο Ολυμπιακός θα σου πει ότι ο παρατηρητής Β’ (Περικλής Λασκαράκης, πρόεδρος της ΕΠΣ Θεσσαλίας) πήγε να τον «κάψει» επειδή είναι φερέφωνο του άσπονδου εχθρού του, Αχιλλέα Μπέου. Οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού θα σου πουν ότι ο παρατηρητής Α’ (Θεμιστοκλής Βαλσάμης, πρόεδρος της ΕΠΣ Κεφαλλονιάς) προσπάθησε να τον ρίξει στα μαλακά επειδή η Ενωσή του ανήκει στη φίλα προσκείμενη παλιά διοίκηση της ΕΠΟ.

Για τις περιβόητες κάμερες ακούστηκαν και γράφτηκαν τρεις εντελώς διαφορετικές εκδοχές. Σενάριο πρώτο: η «μικτή ζώνη» του «Γ. Καραϊσκάκης» εποπτεύεται από τον πειραϊκό σύλλογο, ο οποίος δεν αποθήκευσε το οπτικό υλικό

Πληγή Νο3, οι κατήγοροι. Οι ποδοσφαιρικοί εισαγγελείς. Ο Ολυμπιακός παραπέμφθηκε με το άρθρο 29, περί βίας εις βάρος αξιωματούχων. Αλλά τον περασμένο Οκτώβριο, για την επίθεσή του στον βοηθό διαιτητή, ο ιδιοκτήτης του Ατρομήτου, Γιώργος Σπανός, δικάστηκε (και καταδικάστηκε) με το άρθρο 28, περί απειλών εις βάρος αξιωματούχων. Το ότι είχε πιάσει τον βοηθό από τον λαιμό, την ώρα που του φώναζε ότι δεν θα ξαναπιάσει σημαιάκι, θεωρήθηκε -προφανώς- οπτικό εφέ της απειλής.

Προ ημερών, η ΑΕΚ κατήγγειλε τον ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, Σεμπά, για βάναυση συμπεριφορά (τιμωρείται με τρεις αγωνιστικές). Ο αναπληρωτής ποδοσφαιρικός εισαγγελέας, όμως, τον κάλεσε να απολογηθεί για απόπειρα βιαιοπραγίας (τιμωρείται με δύο αγωνιστικές). Ο Σεμπά είχε βάλει τρικλοποδιά στον Αραούχο, της ΑΕΚ, όταν εκείνος έτρεξε να πανηγυρίσει το δεύτερο γκολ της ομάδας του στο «Γ. Καραϊσκάκης», και τον είχε ξαπλώσει στο χορτάρι. Αυτό. Τελεία. Τετελεσμένη πράξη. Πες τη βάναυση συμπεριφορά, πες τη βιαιοπραγία – μόνο «απόπειρα» δεν τη λες. Οι δικαστές πέταξαν το κατηγορητήριο στα σκουπίδια και τιμώρησαν τον παίκτη όπως έπρεπε: με τρεις αγωνιστικές.

Πληγή Νο4, τα αντανακλαστικά των αρμοδίων. Ο Πλατανιάς κατήγγειλε δημοσίως τον προπηλακισμό παικτών και μελών του τεχνικού του επιτελείου στο «Γ. Καραϊσκάκης» ανήμερα του αγώνα του με τον Ολυμπιακό: την 1η Απριλίου. Ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Πειραιά διέταξε προκαταρκτική έρευνα στις 4 Απριλίου. Αλλά το έγγραφο με την εισαγγελική παραγγελία «ξεχάστηκε» στα συρτάρια του Τμήματος Αθλητικής Βίας της ΕΛ.ΑΣ. επί 18 ημέρες. Οταν, πια, κινήθηκε η διαδικασία, το οπτικό υλικό από τα αποδυτήρια είχε εξαφανιστεί.

Αυτό κι αν είναι σκάνδαλο! Για τις περιβόητες κάμερες ακούστηκαν και γράφτηκαν τρεις εντελώς διαφορετικές εκδοχές. Σενάριο πρώτο: η «μικτή ζώνη» του «Γ. Καραϊσκάκης» εποπτεύεται από τον πειραϊκό σύλλογο, ο οποίος δεν αποθήκευσε το οπτικό υλικό. Παρανομία καραμπινάτη. Ο νόμος λέει ότι η ευθύνη λειτουργίας των ηλεκτρονικών συστημάτων εποπτείας ανήκει αποκλειστικά στην Ελληνική Αστυνομία. Επειτα, γιατί ο Ολυμπιακός να βιαστεί να σβήσει την εικόνα; Εάν δεν τον ενοχοποιούσε, με αυτή θα μπορούσε να διαψεύσει την καταγγελία του Πλατανιά – και να αποδείξει τη δική του: τον αναίτιο ξυλοδαρμό ποδοσφαιριστών του από αστυνομικούς.

Σενάριο δεύτερο: τον έλεγχο του κυκλώματος τον είχε η Αστυνομία, η οποία διέγραψε αμέσως το οπτικό υλικό. Παρανομία καραμπινάτη. Ο νόμος λέει ότι η ΕΛ.ΑΣ. οφείλει να διατηρεί τις σχετικές καταγραφές, τουλάχιστον για τρεις μήνες. Σενάριο τρίτο: στο σημείο δεν υπήρχε κάμερα. Παρανομία καραμπινάτη. Ο νόμος λέει ότι εποπτευόμενος χώρος είναι και οι διάδρομοι και ο προθάλαμος των αποδυτηρίων. Αραγε, θα μάθουμε ποτέ ποιοί έριξαν μαύρο στην εικόνα των επεισοδίων, και άφησαν τους δικαστές να πελαγώνουν ανάμεσα σε αντιφατικές μαρτυρίες και αναφορές;

Ευτυχώς, που η απόφαση ελήφθη από τακτικούς δικαστές. Εάν ζούσαμε στις μέρες της Πειθαρχικής Επιτροπής με την π.Κ. (προ Κοντονή) σύνθεσή της, δηλαδή με τους διορισμένους από την Ομοσπονδία δικηγόρους και συνταξιούχους δικαστικούς, τώρα θα μετρούσαμε κόκκινες, κίτρινες, πράσινες και ασπρόμαυρες «φωτιές».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News