Ο ηθοποιός που έπαιξε σκάκι με τον Θάνατο στην «Εβδομη Σφραγίδα» του Μπέργκμαν, ο Σουηδός που έγινε ένας αστέρας της αμερικανικής βιομηχανίας του θεάματος για μισό αιώνα –παίζοντας από τον Ιησού Χριστό μέχρι έναν καταδικασμένο ιερέα στον «Εξορκιστή», και από τον λάτρη του ποδοσφαίρου ναζί στη «Μεγάλη απόδραση των 11» μέχρι τον τραυματισμένο γέρο πατέρα ενός θύματος της 11ης Σεπτεμβρίου στο «Extremely Loud and Incredibly Close»–, ένας από τους μεγάλους θρύλους της Εβδομης Τέχνης, ο Μαξ φον Σίντοφ έφυγε από τη ζωή. Ηταν 90 ετών.

Ο Φον Σίντοφ γεννήθηκε ως Καρλ Αντολφ φον Σίντοφ, στο Λουντ της Σουηδίας τον Απρίλιο του 1929 και μεγάλωσε σε μια ευκατάστατη οικογένεια που του επέτρεψε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, να σπουδάσει στη Βασιλική Δραματική Σχολή της χώρας. Το 1955 γνώρισε τον Ιγκμαρ Μπέργκμαν, ο οποίος βρήκε στο παραστατικό, στο εκφραστικό βλέμμα και στη βαθιά φωνή του νεαρού Μαξ τον ήρωα που έψαχνε για την υπαρξιακή «Εβδομη Σφραγίδα» (1957).

Ο ρόλος του στην ταινία και βεβαίως η κλασική σκηνή με τον σκάκι έκαναν τον Φον Σίντοφ παγκοσμίως γνωστό.

Ακολούθησε η καριέρα στο Χόλιγουντ, με την αρχή να γίνεται στη βιβλική υπερπαραγωγή «Η ωραιότερη ιστορία του κόσμου» (1965) στο οποίο υποδύθηκε τον Ιησού Χριστό.

Το «ευρωπαϊκό» παρουσιαστικό τού έδωσε στον Μαξ φον Σίντοφ πολλούς ρόλους: Στο φιλμ εποχής «Χαβάη» (1966) έπαιξε τον ιεραπόστολο, στο κατασκοπικό «The Quiller Memorandum» (1966) έναν γερμανό πράκτορα, στο «The Kremlin Letter» (1970) έναν σοβιετικό αξιωματικό, στον «Εξορκιστή» (1973) έναν ιερέα, στο «Τρεις ημέρες του Κόνδορα» (1975) έναν ψυχρό πληρωμένο δολοφόνο.

Ακόμα και όταν κινδύνευσε να τυποποιηθεί, σε ρόλους γερμανού αξιωματικού όπως στο «Victory» (1980), σε ατυχείς ταινίες επιστημονικής φαντασίας όπως το «Flash Gordon» (1980), ή στον ρόλο του «κακού» εχθρού του Τζέιμς Μποντ στο «Never say never again» (1983), ο Μαξ φον Σίντοφ υπηρέτησε με εξαιρετική συνέπεια την τέχνη του.

Και αυτό συνέχισε να κάνει μέχρι τη δύση της ζωής του. Ενας από τους τελευταίους ρόλους του, στο «Εξαιρετικά δυνατά και απίστευτα κοντά» (2011), μια από τις καλύτερες ταινίες για την 11η Σεπτεμβρίου, ήταν συγκλονιστικός.

Για αυτήν του την ερμηνεία είχε προταθεί για Οσκαρ β’ ανδρικού ρόλου. Ηταν η δεύτερη υποψηφιότητά του μετά από αυτή για Οσκαρ α’ ανδρικού ρόλου στο εξαιρετικό δανέζικο φιλμ «Πελέ ο κατακτητής» (1987).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News