Σε ισχυρό ρυθμιστικό παράγοντα φαίνεται πως θα αναδειχθούν οι Ευρωπαίοι Πράσινοι που, όπως επισημαίνει η Guardian, οδεύουν προς το καλύτερο μέχρι σήμερα εκλογικό τους αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές.

«Εχουμε πολλές πιθανότητες να καθορίσουμε τις νέες πλειοψηφίες. Και θα έχουμε τα αιτήματά μας σε πράσινα ζητήματα, σε κοινωνικά ζητήματα και στο κράτος Δικαίου», λέει ο Μπας Άικχαουτ, ολλανδός ευρωβουλευτής και ένας από τους δύο υποψηφίους του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Με τις βασικές κεντροδεξιές και κεντροαριστερές ομάδες να προβλέπεται ότι θα χάσουν έδρες και την αναμενόμενη άνοδο των λαϊκιστικών κομμάτων, που τάσσονται κατά της ΕΕ, οι ψήφοι των τουλάχιστον 57 ευρωβουλευτών, που αναμένεται ότι θα εκλέξουν οι Πράσινοι, θα είναι καθοριστικές για μια ευρεία φιλοευρωπαϊκή συμμαχία στην νέα ευρωβουλή των 751 εδρών.

«Τα μεγάλα κόμματα αναμένεται ότι θα χάσουν για πρώτη φορά την από κοινού πλειοψηφία τους. Ταυτόχρονα θα γίνει πολύ δυσκολότερο για την Κεντροδεξιά να διεκδικεί ψήφους από τα δεξιά της. Θα χρειαστεί να καταφύγει στους προοδευτικούς», λέει ο ίδιος, στην Guardian.

Η στήριξη προς τα πράσινα κόμματα, ειδικά στη Bόρεια Ευρώπη, έχει αυξηθεί, καθώς προσελκύουν ολοένα και περισσότερους προοδευτικούς ψηφοφόρους, λόγω της θετικής στάσης των κομμάτων απέναντι στην ΕΕ, της ανθρωπιστικής προσέγγισής τους στο μεταναστευτικό και των θέσεών τους σε ζητήματα όπως η κλιματική κρίση και η αειφόρος ανάπτυξη.

Τον περασμένο χρόνο, τα πράσινα κόμματα διπλασίασαν τις ψήφους τους στη Βαυαρία και αναδείχθηκαν σε δεύτερο κόμμα στο συντηρητικό αυτό κρατίδιο της Γερμανίας. Επίσης, στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές στο Βέλγιο, κέρδισαν πολλές περιφέρειες των Βρυξελλών με μερίδιο ψήφων 30% και ενίσχυσαν κατά 50% την παρουσία βουλευτών τους στο Λουξεμβούργο.

Στη Φινλανδία, η Πράσινη Συμμαχία έχει σήμερα 20 βουλευτές έπειτα από το 11,5% που εξασφάλισε στις βουλευτικές εκλογές του Απριλίου, ενώ έναν χρόνο νωρίτερα είχε έρθει δεύτερη στις δημοτικές εκλογές στο Ελσίνκι και πρώτη σε δύο άλλες πόλεις.

Στη Σουηδία και το Λουξεμβούργο, οι Πράσινοι βρίσκονται ήδη στην κυβέρνηση, ενώ μετά τις εκλογές τον ερχόμενο μήνα στη Δανία, αναμένεται να συμμετάσχουν σε μια κεντροαριστερή κυβέρνηση συμμαχίας.

Στο Βέλγιο, είναι σοβαροί διεκδικητές. Από τον περασμένο Μάρτιο, έχουν τον έλεγχο του δημοτικού συμβουλίου του Aμστερνταμ, ενώ συγκυβερνούν σε εννέα από τα 16 γερμανικά κρατίδια.

Σε πολλές χώρες, οι Πράσινοι προηγούνται στην πρόθεση ψήφου των παραδοσιακών κεντροαριστερών κομμάτων: οι Πράσινοι Αριστεροί, οι οποίοι διπλασίασαν τις έδρες τους στην Ολλανδία στις εκλογές του Μαρτίου, φέρεται να εξασφαλίζουν 11% στις ευρωεκλογές και αναμένεται να εκλέξουν τρεις ευρωβουλευτές έναντι δύο ευρωβουλευτών του Εργατικού Κόμματος.

To Κόμμα των Πρασίνων (Die Grünen) είναι το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα στη Γερμανία και αναμένεται να λάβει 18,5% και να εκλέξει 18 ευρωβουλευτές σε σχέση με 15,5% και 15 έδρες για τους Σοσιαλδημοκράτες.

Τέλος, στη Γαλλία, οι Οικολόγοι Πράσινοι φέρεται ότι θα βρεθούν στο 8% με οκτώ ευρωβουλευτές, με τους άλλοτε κραταιούς σοσιαλιστές να δίνουν μάχη για να περάσουν το όριο του 5% που απαιτείται για την εκπροσώπησή τους στο Στρασβούργο.

Περισσότερα από 30 εθνικά κόμματα απαρτίζουν το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα, το οποίο κάνει προεκλογική εκστρατεία με μια διακρατική κοινή πλατφόρμα σε βασικά θέματα. Στο ευρωκοινοβούλιο, οι Πράσινοι ανήκουν στην ομάδα Πράσινοι/Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία (ΕΕΣ) μαζί με προοδευτικά περιφερειακά κόμματα όπως το Εθνικιστικό Κόμμα Σκωτίας (SNP), το ουαλικό κόμμα Plaid Cymru και το Κόμμα των Πειρατών σε Σουηδία και Γερμανία.

Ο Άικχαουτ επισημαίνει ότι η άνοδος της δημοτικότητας των Πρασίνων οφείλεται κυρίως στην παγκόσμια κινητοποίηση της κοινής γνώμης για την κλιματική κρίση και στην πολύ καλή παρουσία Πρασίνων σε κυβερνητικούς συνασπισμούς. «Οταν είμαστε στην κυβέρνηση, οι επιδόσεις μας είναι πάντα πολύ καλές και η δημοτικότητά μας αυξάνεται».

Οι Ευρωπαίοι Πράσινοι έχουν γνωρίσει άνοδο και στο παρελθόν, πιο πρόσφατα μετά την πυρηνική καταστροφή στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας το 2011. Αλλά, όπως επισημαίνει η Guardian, μια ξεκάθαρη μετακίνηση από το παραδοσιακό αριστερό/δεξιό οικονομικό δίπολο στην πολιτική, προς έναν διάλογο επικεντρωμένο περισσότερο στην ιδεολογία και στον πολιτισμό, υποδηλώνει ότι αυτή η μετακίνηση μπορεί να είναι περισσότερο δομική.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News