Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Πρωθυπουργού στη Βουλή

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, την περασμένη Τρίτη, στο Μέγαρο των Ηλυσίων, συνυπογράψαμε μαζί με τον Πρόεδρο Macron τη Συμφωνία για τη νέα Στρατηγική Εταιρική Σχέση Ελλάδος – Γαλλίας. Είναι μία συνθήκη που αναβαθμίζει συνολικά τη συνεργασία των δύο χωρών μας στους τομείς της άμυνας, της ασφάλειας και της εξωτερικής πολιτικής.

Το ιστορικό αυτό κείμενο τίθεται σήμερα ενώπιον της Βουλής, καθιστώντας έτσι και τη σημερινή συνεδρίαση ιστορική. Γιατί η ψήφισή του θα σημαίνει πολλά και κρίσιμα. Τη θωράκιση της πατρίδας μας στην ταραγμένη Μεσόγειο και ταυτόχρονα το πρώτο τολμηρό βήμα για τη στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης. Την ενδυνάμωση, επίσης, της νότιας πτέρυγας του ΝΑΤΟ μέσω της σημαντικής ενίσχυσης του Πολεμικού μας Ναυτικού. Αλλά και τη θεμελίωση, παράλληλα, ενός συμμαχικού πόλου ειρήνης με ευρύτερη ακτινοβολία.

Αυτή η πολυεπίπεδη διάσταση της Ελληνογαλλικής σύμπραξης την κάνει πρωτοπόρα. Γιατί τα εθνικά της πλεονεκτήματα πιστεύω ότι είναι σε όλες και σε όλους σαφή.

Για πρώτη φορά προβλέπεται ρητά και κατηγορηματικά ρήτρα στρατιωτικής συνδρομής σε περίπτωση που τρίτος επιτεθεί σε ένα από τα δύο κράτη. Και όλοι ξέρουμε -όπως υπενθύμισε και ο κ. Υπουργός χθες- ποιος απειλεί ποιόν με casus belli στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτή είναι μία πολύ ισχυρή, νομική αμυντική δικλίδα, με ρητή αναφορά στο άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Η χώρα μας, άλλωστε, διαπραγματευόταν από το 1974, από την εποχή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, μία τέτοια συμφωνία. Και να που σήμερα γίνεται χειροπιαστή πραγματικότητα πάλι με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Όπως πραγματικότητα είναι επίσης ότι αυτή η νέα εταιρική σχέση μας με την Γαλλία πλαισιώνεται και με την προσθήκη στο στόλο μας τριών υπερσύγχρονων φρεγατών Belharra. Είναι πλοία τα οποία, όπως καλά γνωρίζετε, αποτελούσαν διακαή πόθο του Ναυτικού μας. Και με ανοιχτή την προοπτική απόκτησης ενός ακόμα αριθμού κορβετών η Ελλάδα θα διαθέτει σκάφη επιφανείας αντάξια των δυνατοτήτων των καπετάνιων της για τα επόμενα 40 χρόνια.

Όλα αυτά δεν υπήρχαν μέχρι χθες όπως υπάρχουν τώρα. Μαζί με τα 24 Rafale της Πολεμικής μας Αεροπορίας, τα πρώτα εκ των οποίων θα φτάσουν στην Τανάγρα πριν από το τέλος του έτους, τα τελευταίας γενιάς ελικόπτερα Romeo -για αυτούς που γνωρίζουν τα καλύτερα στον κόσμο στον ανθυποβρυχιακό πόλεμο- τις τορπίλες βαρέως τύπου των υποβρυχίων μας και τον νέο εξοπλισμό του Λιμενικού και της συνοριοφυλακής.

Όπως επίσης σήμερα υπάρχουν και οι Συμφωνίες μας με την Αίγυπτο και την Ιταλία για τις θαλάσσιες ζώνες. Υπάρχει μία συμφωνία με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα με αντίστοιχη ρήτρα αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής. Υπάρχουν σχήματα κοινής δράσης με το Ισραήλ και με πολλές γειτονικές χώρες. Και, ασφαλώς, η επικείμενη επέκταση της αμυντικής συνεργασίας μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες για μία πενταετία.

Έχω πει εξάλλου ότι για αυτή την κυβέρνηση άμυνα και διπλωματία είναι δύο όψεις της εθνικής ασπίδας.

Σαφής ωστόσο είναι και ο ευρωατλαντικός χαρακτήρας αυτής της νέας εταιρικής σχέσης, καθώς την υπογράφουν δύο μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία ταυτόχρονα είναι και μέλη του ΝΑΤΟ. Κινείται άλλωστε και στην ίδια λογική, στην κατεύθυνση, και του Γαλλογερμανικού Συμφώνου του Άαχεν που είχε προηγηθεί. Και αξίζει να σημειωθεί ότι ως τώρα τέτοιες εγγυήσεις από το Παρίσι δεν είχαν λάβει άλλες πρωτεύουσες με εξαίρεση το Βερολίνο. Στο εξής, λοιπόν, θα τις έχει και η Αθήνα.

Εμβαθύνεται έτσι η συνεργασία των χωρών του νότου της ηπείρου μας και αποκτά νέο περιεχόμενο η προάσπιση των ευρωπαϊκών συμφερόντων στη Μεσόγειο. Ενώ ταυτόχρονα οικοδομείται και η κοινή διαλειτουργική μας άμυνα, καθώς Rafale θα πετούν σε λίγο όχι μόνο στις γαλλικές και στις ελληνικές αλλά και στις κροατικές μοίρες. Και τα πλοία τα οποία αποκτούμε είναι ουσιαστικά τα ίδια πλοία με αυτά τα οποία αποκτά και το Γαλλικό Ναυτικό.

Όμως ταυτόχρονα θα συγκροτείται και μια ενιαία ευρωπαϊκή στάση στη Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή και στην υποσαχάρια Αφρική. Παντού όπου η Ευρώπη έχει στρατηγικά συμφέροντα.

Τα παραπάνω είναι προπλάσματα της ισχυρής, αυτόνομης και αυτοδύναμης Ευρωπαϊκής Ένωσης του αύριο. Γιατί συμμερίζομαι και εγώ την άποψη του Προέδρου Macron ότι εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει να σταματήσουμε να υποδεχόμαστε με αφέλεια τις τεκτονικές αλλαγές στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα. Πράγματι, είναι καιρός να αντιστοιχηθεί η οικονομική μας ισχύ με την αμυντική μας ικανότητα. Η ήπειρός μας, άλλωστε, δεν διαθέτει μόνο Ιστορία και πολιτισμό, αλλά πλουτοπαραγωγικές πηγές, τεχνογνωσία, επιστημονικά μυαλά, άξια εργατικά χέρια, δυνάμεις που, αν τεθούν όλες στην ίδια τροχιά, από παθητικό παρατηρητή θα την ξανακάνουν ενεργό πρωταγωνιστή.

«Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τους λαούς μας από την ένωσή τους», υπογράμμιζε ένας από τους πατέρες της ενωμένης Ευρώπης, ο Jean Monnet. Και τα λόγια του παίρνουν σήμερα άλλη διάσταση μπροστά στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής μας. Κοινά προβλήματα όπως το δημογραφικό, το μεταναστευτικό, η ασφάλεια απέναντι στην τρομοκρατία, η ψηφιακή και πράσινη μετάβαση δεν θα βρουν απαντήσεις σε μεμονωμένες λύσεις. Συνεπώς, οι πραγματικοί ευρωπαϊστές καλούμαστε να γίνουμε ευρωπαίοι πραγματιστές, χαράσσοντας με θάρρος το δρόμο της στρατηγικής αυτονομίας της Ένωσής μας, που πιστεύω ακράδαντα ότι είναι μονόδρομος για το μέλλον της.

Αγαπητοί συνάδελφοι, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα πιστεύω ότι όλοι οι πολίτες έχουν αντιληφθεί την τεράστια σημασία της στρατηγικής εταιρικής μας σχέσης με την Γαλλία. Γιατί -θα το ξαναπώ- είναι η πρώτη τέτοια διευρωπαϊκή συμφωνία που διατυπώνει ρητά την πρόβλεψη αμοιβαίας ένοπλης συνδρομής εάν απειληθεί η επικράτεια ενός από τους δύο συμβαλλόμενους. Κάτι που σημαίνει ότι σε περίπτωση επίθεσης η χώρα μας θα έχει στο πλευρό της τον ισχυρότερο στρατό της ηπείρου μας, τη μόνη ευρωπαϊκή πυρηνική δύναμη. Και τη μόνη χώρα της Ένωσης που είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Ταυτόχρονα, ο εθνικός μας στόλος αποκτά τρεις φρεγάτες τελευταίας γενιάς στο πλαίσιο ενός μελετημένου σχεδίου αναβάθμισης των Ενόπλων Δυνάμεών μας. Και εδώ θέλω να τονίσω κάτι σημαντικό: αν και η θωράκιση της πατρίδας μας αξίζει πάντα περισσότερα από όσα κοστίζει ο σχεδιασμός μας για τις Ένοπλες Δυνάμεις του μέλλοντος, δεν ξεπερνά τις δημοσιονομικές μας δυνατότητες.

Η τιμή των φρεγατών έφτασε τελικά πολύ χαμηλότερα της αρχικής προσφοράς, καθώς εκμεταλλευτήκαμε τη συγκυρία για να διαπραγματευτούμε σκληρά. Η εξόφληση του τιμήματος απλώνεται σε βάθος χρόνου αλλά και ο χρόνος παράδοσης είναι πρωτοφανής, καθώς ουσιαστικά συμφωνήθηκε η Ελλάδα να προηγηθεί, παίρνοντας τη θέση παραγγελιών του Γαλλικού Ναυτικού στη γραμμή παραγωγής των ναυπηγείων της Γαλλίας.

Γιατί, ξέρετε κυρίες και κύριοι της αντιπολίτευσης, το προπολεμικό δίλημμα «ψωμί ή κανόνια», δεν ισχύει πια στις μέρες μας. Η χώρα μας σε αυτή την συγκυρία και σε αυτή τη χρειάζεται, και μπορεί, και θα έχει και τα δυο. Άλλωστε, δεν υπάρχει άμυνα χωρίς ισχυρή οικονομία που να την χρηματοδοτεί. Αλλά ούτε και η οικονομία μπορεί να αναπτυχθεί χωρίς την ασφάλεια που οι Ένοπλες Δυνάμεις και η ενεργητική διπλωματία μπορούν να εξασφαλίσουν.

Συνεπώς, όποιος σήμερα αμφισβητεί την προμήθεια των νέων σκαφών ναυαγεί ο ίδιος στα απόνερα των δικών του αντιφάσεων.

Ανάλογα εξοπλιστικά προγράμματα προωθούνται, βεβαίως, και για τον Στρατό Ξηράς. Γιατί η χώρα μας έχει αφήσει για τα καλά πίσω της την εποχή της αμυντικής εγκατάλειψης υπό το ανόητο δόγμα ότι «θα το ρισκάρουμε» με τους γείτονες χωρίς να προστατευόμαστε.

Η πρώτη φρεγάτα μας θα πλεύσει στο ναύσταθμο της Σαλαμίνας εντός του 2025. Εκεί όπου κάποιοι συνοδοιπόροι σας άπλωναν κόκκινα χαλιά και προσκυνούσαν τα νερά σε κιτς τελετές για τους Σαλαμινομάχους.

Όλα αυτά γιατί πρέπει να κρινόμαστε αλλά δεν πρέπει να ξεχνιόμαστε. Γιατί μόνο έτσι τελικά συγκρινόμαστε.

Η Ελλάδα, λοιπόν, είναι πλέον σε νέα ρότα. Δεν απειλεί, ούτε όμως και απειλείται. Αντίθετα, διευρύνει τις συμμαχίες της. Πάντα με οδηγό το Διεθνές Δίκαιο. Και με Συμφωνίες όπως η σημερινή γίνεται από απλός δέκτης, δυναμικός πάροχος ασφάλειας, στη Μεσόγειο και την ευρύτερη περιοχή.

Με άλλα λόγια, εντάσσει την άμυνά της στη στρατηγική της αντίληψη και την γεωπολιτική της θεώρηση. Δίπλα, πάντα, στα ισχυρά διπλωματικά και νομικά μας επιχειρήματα. Πιστεύω ότι αυτή είναι η εθνική αντίληψη ενός ισχυρού, ενός σύγχρονου κράτους. Γι’ αυτό και όποιος δεν αντιλαμβάνεται τον αμυντικό και αποτρεπτικό χαρακτήρα της Ελληνογαλλικής Συμφωνίας δεν μπορεί παρά να μιλά ουσιαστικά από τη θέση του επιτιθέμενου.

Ταυτόχρονα όμως δεν μπορεί να ακούγονται και υπερβολές περί «προκεχωρημένου φυλακίου» της Δύσης. Τι είναι αυτό άραγε; Δεν καταλαβαίνω. Καταγγελία; Γιατί σε όποιον το ισχυρίζεται του απαντώ: ναι, η Ελλάδα είναι το τελευταίο φυλάκιο της Δύσης προς Ανατολάς. Το λέει η γεωγραφία, το επιβεβαιώνει η Ιστορία και το σφραγίζει ο πολιτισμός. Εκτός αν θέλετε να αλλάξετε τη θέση της Ελλάδος στο χάρτη και να μας μεταφέρετε εκεί όπου είναι η Δανία.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μία τέτοια πολιτική αντιλαμβάνεστε ότι υπερβαίνει τα χρονικά όρια των συνταγματικών θητειών. Και η επιτυχία αυτή δεν είναι επιτυχία μόνο της κυβέρνησης, είναι πρωτίστως επιτυχία της χώρας. Μια παρακαταθήκη για τον τόπο που θα διατρέχει τις επόμενες γενιές. Αν λοιπόν είναι ιστορική η σημασία της νέας στρατηγικής εταιρικής σχέσης Ελλάδος – Γαλλίας, ιστορική πρέπει να είναι και η ευθύνη της υποδοχής της.

Οι πολίτες και οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν ήδη απαντήσει με ένα υπερήφανο «ναι». Κάθε «όχι» λοιπόν που θα ακουστεί σήμερα στη Βουλή θα είναι ένα «όχι» στη δική τους βούληση.

Κύριε Τσίπρα, κυρίες και κύριοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, απευθύνομαι σε εσάς διότι έχω πληροφορηθεί την αρνητική σας πρόθεση, παρακολουθώντας και τη συζήτηση στην Επιτροπή, και σας καλώ ευθέως σήμερα, την κάθε μία και τον κάθε έναν ξεχωριστά να την αναθεωρήσετε.

Μην επαναλάβετε το λάθος το οποίο κάνατε στη Συμφωνία με την Αίγυπτο, για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, όπου ψηφίσατε «παρών». Μη μας ξαναπείτε πάλι ότι θέλατε αλλά «δεν προκάνατε», όπως στη Συνθήκη με την Ιταλία για την επέκταση των χωρικών μας υδάτων.

Και μην οχυρωθείτε πάλι πίσω από το αμήχανο «παρών» που ψηφίσατε στη Συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής αρωγής με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Όπως σας είπα, είναι μία Συμφωνία με πολλές ομοιότητες με την Ελληνογαλλική.

Θα επαναλάβω και σήμερα ότι το «παρών» σημαίνει «απών» από το Εθνικό Μέτωπο, ενώ το συμφέρον της χώρας μας θέλει σήμερα όλους παρόντες.

Άλλωστε, κ. Κατρούγκαλε, στην αρχική σας ανακοίνωση, ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήριζε ορθές επιλογές τόσο την αμυντική σύμπραξη με την Γαλλία όσο και την ενίσχυση του Πολεμικού μας Ναυτικού. Τι μεσολάβησε ακριβώς και μέσα σε λίγα 24ωρα αυτό το «ναι» έγινε «ίσως» και μετά -από ό,τι αντιλαμβάνομαι- γίνεται «όχι». Αλήθεια, τι φωνές ακούστηκαν στις κομματικές σας συνάξεις και στις συνεδριάσεις των βουλευτών σας; Και ποιος τελικά αποφάσισε να εμφανιστείτε σήμερα στη Βουλή ως εθνική εξαίρεση;

Άκουσα ότι προβάλλετε δύο λόγους. Ο πρώτος είναι να υπάρξουν -λέτε- δεσμεύσεις ότι η γαλλική συνδρομή θα αφορά τις θαλάσσιες Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες και την υφαλοκρηπίδα των δύο κρατών. Απαντώ: γνωρίζετε πολύ καλά ότι εκ των υστέρων δεσμεύσεις σε μία διεθνή Συνθήκη δεν μπορούν να προστεθούν. Δεύτερον, γνωρίζετε -φαντάζομαι- πολύ καλά ή θα σας τα έχει εξηγήσει ο κ. Κατρούγκαλος, κ. Τσίπρα, ότι ο όρος «επικράτεια», την οποία ρητά προστατεύει η εταιρική σχέση, περιλαμβάνει όχι μόνο το έδαφος αλλά και τη θάλασσα και τον αέρα.

Και τρίτον, η Συνθήκη κινείται στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου και της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας, που καλύπτουν απόλυτα τις ελληνικές θέσεις σχετικά με τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Θα προσθέσω επίσης ότι η Συμφωνία περιλαμβάνει μία γενική δέσμευση αμυντικής συνδρομής στην περίπτωση επίθεσης, ανεξάρτητα, κυρίες και κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, από τόπο ή αφορμή. Γι’ αυτό και η αναφορά στο άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ είναι τόσο σημαντική.

Και φαντάζομαι ότι γνωρίζετε -θα σας τα έχει εξηγήσει ο κ. Κατρούγκαλος- ότι το Διεθνές Δικαστήριο έχει αποδεχθεί ότι ένοπλη επίθεση συνιστά όχι μόνο η εισβολή αλλά και κάθε περιστατικό χρήσης βίας έναντι στρατιωτικών μονάδων άλλου κράτους ακόμα και εκτός της stricto sensu επικράτειας. Έτσι δεν είναι, κ. Κατρούγκαλε; Γι’ αυτό άλλωστε σε καμία αμυντική συμφωνία στον κόσμο δεν γίνεται αναφορά σε ΑΟΖ ή σε υφαλοκρηπίδα. Έτσι δεν είναι κ. Κατρούγκαλε και κ. Τσίπρα;

Όλα αυτά, κ. Τσίπρα, εσείς που έχετε διατελέσει και Πρωθυπουργός θα έπρεπε να τα ξέρετε. Δεν μπορείτε λοιπόν να τα ξεπερνάτε μηδενίζοντας πλεονεκτήματα που για πρώτη φορά αποκτά η Ελλάδα. Διότι ποτέ άλλοτε μια τόσο ισχυρή σύμμαχος δεν βρέθηκε δίπλα στην πατρίδα μας ως εγγυητής της εδαφικής μας ακεραιότητας επί του πεδίου και αν χρειαστεί και εν όπλοις. Και μάλιστα υπό ένα διεθνές νομικό καθεστώς που, όπως σας εξήγησα, ευνοεί τις ελληνικές θέσεις. Φαίνεται λοιπόν ότι το παρελθόν σας, σας εκδικείται. Από το χθεσινό «όχι» στις γραβάτες πήγατε στο «όχι» στις φρεγάτες. Είναι πραγματικά κρίμα.

Αλλά και η δεύτερη προϋπόθεση που αφορά στο άρθρο 18 της συμφωνίας είναι έωλη. Τι μας λέτε δηλαδή; Ότι εμείς πρέπει να ζητάμε από τους Γάλλους να μας συνδράμουν αλλά εμείς δεν πρέπει να συνδράμουμε εάν αυτό ζητηθεί από τη Γαλλία. Να ψηφιστεί δηλαδή μια ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής χωρίς αυτή να είναι καν αμοιβαία. Συγγνώμη, είναι σοβαρή αυτή θέση υπεύθυνου κόμματος, κυρίες και κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ;

Και, επιτέλους, σταματήστε να διακινείτε σε αυτή την αίθουσα ψέματα. Γιατί μιλάτε για δήθεν μάχες, πιθανές μάχες, εμπλοκή των στρατιωτών μας στην Αφρική, όταν ένοπλη -το τονίζω- εμπλοκή προβλέπεται μόνο στο άρθρο 2, εάν απειληθεί η επικράτεια μιας εκ των δύο χωρών. Ενώ άλλα σημεία πράγματι κάνουν λόγο για συνεργασία σε προβλήματα όπως είναι το μεταναστευτικό σε περιοχές κοινού ενδιαφέροντος.

Και για να μιλήσουμε, λοιπόν, κ. Τσίπρα λίγο για την περιοχή του Σαχέλ. Δεν γνωρίζετε, κ. Τσίπρα, ότι στο Σαχέλ σήμερα δραστηριοποιούνται, στα πλαίσια της επιχείρησης Takuba, οκτώ ευρωπαϊκές χώρες; Εξ όσων γνωρίζω καμία από αυτές δεν έχει υπογράψει συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με την Γαλλία. Δεν γνωρίζετε, κ. Τσίπρα, και δεν ήσασταν στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια όταν μετ’ επιτάσεως στα Συμπεράσματα γινόταν αναφορά στην περιοχή του Σαχέλ, αναγνωρίζοντας τη μεγάλη στρατηγική σημασία αυτής της περιοχής για την Ευρωπαϊκή Ένωση; Πού ήσασταν εσείς, κ. Τσίπρα, τότε;

Θα σας πω πού ήσασταν. Μιλούσατε εκ του ασφαλούς, διότι ως συνέχεια μίας από αυτές τις συνεδριάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ανέτρεξα λίγο στα πρακτικά μου και για να δείτε τι βρήκα. Τι βρήκα, λοιπόν; Ένα tweet σας μαζί με διάφορους Αφρικανούς ηγέτες που τι λέει; «Η ασφάλεια της Μεσογείου συνδέεται άρρηκτα με τις εξελίξεις στην υποσαχάρια Αφρική. Η Ευρώπη πρέπει να δείξει αλληλεγγύη προς τις χώρες της Αφρικής οι οποίες δοκιμάζονται, αντιμετωπίζουν προκλήσεις στον τομέα της ασφάλειας, της φτώχειας και της τρομοκρατίας». Πόσο άλλη υποκρισία, κ. Τσίπρα;

Το τελευταίο καταφύγιο το οποίο αναζητάτε, κυρίες και κύριοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι στα λεγόμενα του κ. Βενιζέλου ο οποίος προτείνει να ενισχυθεί η Συμφωνία με ορισμένες πρόσθετες δηλώσεις. Ευτυχώς, βέβαια, που ο άνθρωπος είναι ελεύθερος και το έκανε, γιατί αν και τον επικαλείται συχνά τελευταία ο ΣΥΡΙΖΑ, θυμάμαι ότι τον θέλατε στη φυλακή για τη Novartis. Λοιπόν, μέχρι και αυτή η επίκλησή σας δυστυχώς κατέρρευσε υπό το βάρος της ιστορικής σημασίας της σημερινής συζήτησης.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν υπάρχει κανένα απολύτως επιχείρημα που να αμφισβητεί την ιστορική σημασία της νέας Συμφωνίας Ελλάδος – Γαλλίας για την εγκαθίδρυση στρατηγικής εταιρικής σχέσης για την άμυνα και την ασφάλεια. Πρόκειται για μία ασπίδα προστασίας μας, προστασίας της ακεραιότητάς μας απέναντι σε απειλές που προέρχονται δυστυχώς από χώρες που τύποις, στο πλαίσιο της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, είναι σύμμαχοί μας.

Αποτελεί όμως, και όπως σας εξήγησα, και τον πρόλογο της κοινής άμυνας και ευρωπαϊκής στρατηγικής αυτονομίας. Είναι μία προβολή σταθερότητας και ειρήνης στην Μεσόγειο. Ένα διμερές υπόδειγμα δράσης με πολυεπίπεδη αναφορά.

Δεν έχω λοιπόν σήμερα να πω πολλά περισσότερα εδώ, στη Βουλή. Εξάλλου η συζήτηση υπήρξε ευρεία και στο κοινοβούλιο και στη δημόσια σφαίρα. Θα κλείσω επισημαίνοντας τη σοβαρή παράδοση που έχει κατακτήσει η Δημοκρατία μας, τα κόμματα, τουλάχιστον τα κόμματα εξουσίας, να συμφωνούν όταν πρόκειται για θέματα εθνικής ασφάλειας. Και θα χαιρετίσω τη στάση του Κινήματος Αλλαγής που, παρά τις επιφυλάξεις του, φαντάζομαι θα μας τις παρουσιάσει στη συνέχεια και η Πρόεδρός του, στηρίζει επί της αρχής τη Συμφωνία.

Γι’ αυτά ακριβώς, για τα θέματα εθνικής άμυνας, μιλάει μόνο η πατρίδα και κανένα κόμμα. Και στο όνομα αυτής ακριβώς της παράδοσης θα καλέσω και πάλι τους βουλευτές, ιδίως τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να αναθεωρήσουν τη στάση τους στην ψηφοφορία που ακολουθεί. Ειδικά σε αυτήν την συγκυρία, που η Τουρκία προχωρά στο πρωτοφανές βήμα να αμφισβητήσει ανοιχτά την κυριαρχία των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου επειδή, δήθεν, δεν είναι αποστρατικοποιημένα.

Το μήνυμα, λοιπόν, το οποίο πρέπει να εκπέμψει σήμερα το Ελληνικό Κοινοβούλιο είναι ένα μήνυμα ενότητας και εθνικής ευθύνης. Γι’ αυτό και ο καθένας και η καθεμία μας καλείται να αντιμετωπίσει την ψήφο του ως τη δική του ατομική υπογραφή κάτω από μια Συμφωνία η οποία θωρακίζει την Ελλάδα. Και ως ένα δικό του «ναι» στην αυτόνομη, στην αυτοδύναμη Ευρώπη του μέλλοντος.

Αυτές οι υπογραφές θα μείνουν για πάντα στη μνήμη όλων των Ελλήνων. Και θα αποτελέσουν για τους ιστορικούς του μέλλοντος έναν κατάλογο πατριωτικού χρέους. Και από αυτόν τον κατάλογο δεν πρέπει να λείψει κανένα όνομα. Κανένα όνομα Έλληνα βουλευτή. Η ευθύνη, λοιπόν, είναι βαριά και βαριά θα είναι και η ετυμηγορία της Ιστορίας.