Εξήντα σελίδες. Τόσες αριθμεί το Σύμφωνο του Κυρινάλιου, το οποίο θα υπογραφεί την προσεχή Παρασκευή στη Ρώμη. Είναι 60 σελίδες στις οποίες περιγράφεται με λεπτομέρειες το νέο κεφάλαιο των γαλλο-ιταλικών σχέσεων, ένα σύμφωνο φιλίας και συνεργασίας, από την εξωτερική πολιτική ως την άμυνα και τον πολιτισμό, το οποίο σε αναλυτές θυμίζει τη γαλλογερμανική συμφωνία του 1963. Βλέποντας δε τον Εμανουέλ Μακρόν και τον Μάριο Ντράγκι και τη χημεία που έχουν αναπτύξει μεταξύ τους, απορεί κανείς πώς ένα τέτοιο σύμφωνο δεν είχε ήδη υπογραφεί.

Ομως δεν ήταν καθόλου εύκολο. Δεν έχουν περάσει καν τρία χρόνια από την εποχή που ο Μακρόν ανακαλούσε τον πρεσβευτή του από τη Ρώμη, με τις σχέσεις των δύο χωρών –ήδη ευαίσθητες λόγω παραδοσιακών οικονομικών ανταγωνισμών– να υποχωρούν σε ένα μεταπολεμικό χαμηλό.

Η ιδέα ενός συμφώνου Παρισιού – Ρώμης, που θα λειτουργούσε συμπληρωματικά στον περίφημο γαλλογερμανικό άξοναm δεν είναι καινούργια, είχε συζητηθεί και δρομολογηθεί από το 2017, από τον νεοεκλεγέντα τότε στην προεδρία της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν και τον τότε πρωθυπουργό της Ιταλίας Πάολο Τζεντιλόνι.

Ομως η δραματική αλλαγή προσώπων στην ιταλική πολιτική σκηνή οδήγησε το σχέδιο σε ένα ναυάγιο. Στη Ρώμη επικράτησαν οι έξαλλοι και οι λαϊκιστές, ο ακροδεξιός Ματέο Σαλβίνι της Λέγκας και ο Λουίτζι ντι Μάιο των Πέντε Αστέρων έγιναν συγκυβερνήτες και όποτε έβρισκαν την ευκαιρία επιτίθεντο στη Γαλλία, την οποία κατηγορούσαν για ό,τι μπορούσαν, από τον ρόλο της στη Λιβύη και το Μεταναστευτικό, μέχρι το γεγονός ότι ιταλικές επιχειρήσεις εξαγοράζονται από γαλλικές. Τον Ιανουάριο του 2019 ο Σαλβίνι θα χαρακτήριζε τον Μακρόν «άθλιο πρόεδρο», ενώ ο Ντι Μάιο θα τασσόταν στο πλευρό των Κίτρινων Γιλέκων, καλώντας τους «να μην τα παρατήσουν» στην προσπάθειά τους να ανατρέψουν τη γαλλική κυβέρνηση.

Τελικά είναι θέμα προσώπων. Οπως επεσήμαναν οι Financial Times, τα εθνικιστικά και λαϊκιστικά ένστικτα τιθασεύτηκαν τόσο από την έλευση του Μάριο Ντράγκι στην πρωθυπουργία, που ακόμα και η Λέγκα του Σαλβίνι στηρίζει το σύμφωνο με τον Μακρόν.

«Το συμφέρον μας τώρα είναι να επανεκκινήσουμε τον διάλογο με τη Γαλλία» είπε πρόσφατα ο Λορέντσο Φοντάνα, βουλευτής της Λέγκας με αρμοδιότητα την εξωτερική πολιτική.

Συμφωνα με τους FT, ο Ντράγκι θέλει να χρησιμοποιήσει μια προνομιακή σχέση με το Παρίσι ώστε η Ιταλία, ύστερα από μια δεκαετία οικονομικής και υγειονομικής κρίσης, να αναβαθμιστεί ως παράγοντας του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι, ιδίως σε μια εποχή που η Γερμανία αναμένεται να εστιάσει την προσοχή της σε ζητήματα εσωτερικής πολιτικής, καθώς μια νέα κυβέρνηση παίρνει τα ηνία από την Ανγκελα Μέρκελ.

Από την πλευρά του ο Μακρόν εκτιμά ότι μια ενισχυμένη σχέση με τη Ρώμη θα τον βοηθήσει να αλλάξει τη στρατηγική τού πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και να του δώσει πόντους απέναντι στους λαϊκιστές στο εσωτερικό εν όψει και των προεδρικών εκλογών του 2022. Επιπλέον, αποκτά έναν σημαντικό σύμμαχο κατά τη διάρκεια της γαλλικής προεδρίας της ΕΕ, η οποία αρχίζει την Πρωτοχρονιά του 2022.

Η γέφυρα ανάμεσα στη Ρώμη και στο Παρίσι, σημείωσε επίσης το έγκριτο βρετανικό φύλλο, θα μπορούσε να βοηθήσει σε μια επαναδιαπραγμάτευση του δημοσιονομικού πλαισίου στη μεταπανδημική Ευρώπη. Το Σύμφωνο Σταθερότητας που περιορίζει τα ελλείμματα και τα χρέη, βρίσκεται προς το παρόν σε αναστολή, λόγω της υγειονομικής κρίσης, όμως μια μάχη αναμένεται στο εγγύς μέλλον, με αντίπαλους από τη μία τον ευρωπαϊκό Νότο και από την άλλη τους λεγόμενους «φειδωλούς» του Βορρά, χώρες όπως η Ολλανδία, η Φινλανδία, η Δανία και η Αυστρία, που απαιτούν αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και γρήγορα.

Δεν είναι βέβαια όλα ρόδινα σε αυτή τη γαλλοϊταλική φιλία, ακόμα και αν η χημεία των Μακρόν και Ντράγκι είναι εξαιρετική. Στον τομέα των επιχειρήσεων, ο ανταγωνισμός μεταξύ ευθέως ανταγωνιστικών γαλλικών και ιταλικών βιομηχανιών είναι συχνά πεδίο τριβών.

Τα τελευταία χρόνια, η Ιταλία βίωσε σαν εθνική ταπείνωση το γεγονός ότι εμβληματικοί οίκοι μόδας, όπως ο Gucci, ο Bulgari και ο Loro Piana, εξαγοράστηκαν από τον Μπερνάρ Αρνό και τον Φρανσουά Πινό. Και τώρα, η ταπείνωση μπορεί να έχει και μπαρούτι.

Οι διαπραγματεύσεις για την πώληση μιας ιταλικής βιομηχανίας οπλικών συστημάτων, η οποία ελέγχεται από τον κρατικό όμιλο Leonardo σε μια γαλλογερμανική εταιρεία, την KMW-Nexter θα είναι ένα πρώτο και δύσκολο crash test για τις σχέσεις Παρισιού – Ρώμης, εκτιμούν αναλυτές. Η γαλλική πρόταση, στα 650 εκατ. ευρώ, για τις βιομηχανίες OTO Melara και Wass, που κατασκευάζουν κανόνια και τορπίλες για το Πολεμικό Ναυτικό, είναι 200 εκατ. ευρώ υψηλότερη από αυτή του ιταλικού κολοσσού τής ναυπηγικής Fincantieri.

Ηδη από τα Πέντε Αστέρια κατήγγειλαν το «ξεπούλημα» εταιρείας στρατηγικής σημασίας για τη χώρα σε ξένους επενδυτές, ενώ και το Δημοκρατικό Κόμμα, άσκησε κριτική στο deal.

Σε κάθε περίπτωση, τα πρόσωπα μετράνε. Την ώρα που ο Μακρόν θα υπογράφει την Traité du Quirinal και ο Ντράγκι θα κάνει το ίδιο στο Trattato del Quirinale, θα μπορούν να πουν ότι αυτή είναι η αρχή μιας υπέροχης (γαλλοϊταλικής) φιλίας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News