Είναι μια πόλη-φάντασμα. Ο φονικός κοροαϊός έχει μετατρέψει τη Γουχάν των 11 εκατ. ανθρώπων σε ένα τεράστιο βιολογικό εργαστήριο –και σε ένα τεράστιο πολιτικό πείραμα συγκράτησης μιας επιδημίας. Πώς όμως κρατάς τους ανθρώπους κλεισμένους σπίτια τους; Και για πόσο; Ακόμα και ένα απολυταρχικό καθεστώς όπως το κινεζικό, δοκιμάζει πλέον τα όρια της επιβολής του.

Αν μάλιστα το βράδυ της Δευτέρας τύχαινε κανείς να είναι πολύ τολμηρός και δοκίμαζε να περπατήσει στους άδειους δρόμους της πόλης, θα βίωνε μια απίστευτη εμπειρία: φωνές από ψηλά, από ανθρώπους στα μπαλκόνια των πανύψηλων πολυκατοικιών που ούρλιαζαν «Jiāyóu», που κυριολεκτικά σημαίνει «προσθέστε καύσιμα».

Across #Wuhan, a show of determination with voices chanting ‘Jiāyóu!’. It’s what people say to lift somebody up during a struggle; to literally ‘add oil’ or ‘keep going’…though doctors here took to social media urging them to stop given the risk of spreading the virus. @NBCNews pic.twitter.com/DkIhsJ3HqW

— Janis Mackey Frayer (@janisfrayer) 28 Ιανουαρίου 2020

Είναι έκφραση που οι Κινέζοι χρησιμοποιούν για να ενθαρρύνουν κάποιον να συνεχίσει την προσπάθειά του. Για τους εκατομμύρια κατοίκους που βρίσκονται εδώ και μία εβδομάδα σε καραντίνα κάθε τρόπος αναπτέρωσης του ηθικού είναι χρήσιμος.

Με τον φόβο εξάπλωσης του θανατηφόρου ιού σε όλον τον κόσμο, τα social media έχουν γεμίσει με δυσοίωνα πλάνα αρρώστων από τα νοσοκομεία και έντονη φημολογία. Παράλληλα, όμως, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν γίνει και η πλατφόρμα στην οποία οι πολίτες του Γουχάν και των γύρω περιοχών μοιράζονται δημιουργικούς τρόπους για να περάσει η ώρα μέσα στο σπίτι.

Κάποιοι χορεύουν με ένα σκαμπό στο κεφάλι και μια κουβέρτα στην πλάτη, άλλοι ψαρεύουν στο….σαλόνι τους, ενώ είναι πιθανόν οι γεννήσεις εννιά μήνες αργότερα, τον Νοέμβριο, να αυξηθούν.

Three: exercise your body and brain to combat stress and anxiety. pic.twitter.com/RZ3qOU1CeV

— Manya Koetse (@manyapan) 27 Ιανουαρίου 2020

Πέρα από τον κοροναϊό και τη γρήγορη εξάπλωσή του, οι πολίτες έχουν να ανησυχούν και για το κρύο, καθώς οι θερμοκρασίες την ημέρα φτάνουν τους 10 βαθμούς αλλά το βράδυ το θερμόμετρο πέφτει κάτω από το μηδέν. Ετσι, οι οικογένειες συχνά συγκεντρώνονται γύρω από ηλεκτρικές σόμπες ή καταφεύγουν στη ζεστασιά των κρεβατιών τους για να περάσει η ώρα, όπως αναφέρει στον Guardian ένας κάτοικος της περιοχής.

«Προτού γίνει σοβαρό, αρκετοί άνθρωποι κάθονταν έξω και έπαιζαν το παιχνίδι μαγιόνγκ, αλλά τώρα κανείς δεν θέλει να το κάνει» είπε, προσθέτοντας πως τα σύνορα έχουν πραγματικά κλείσει και κανένα όχημα δεν μπορεί να περάσει από τον κλοιό.

Η κυβέρνηση, πολύ ξεκάθαρα, συμβούλεψε τους πολίτες της να βγαίνουν από το σπίτι τους όσο λιγότερο γίνεται, άντε, όμως, να εξηγήσεις και στα μικρά παιδιά ότι πρέπει να παραμείνουν συνεχώς μέσα και να πλένουν τα χέρια τους με την κάθε ευκαιρία. Ευτυχώς, ζούμε στον 21ο αιώνα και όπου υπάρχει ζήτηση, το κενό θα καλυφθεί.

Ενας συγγραφέας έχει, ήδη, δημοσιεύσει ένα παιδικό βιβλίο με τίτλο «Γιατί δεν μπορώ να βγω έξω;» Η ιστορία, που εξηγεί στα παιδιά τους κινδύνους του ιού χωρίς να τα τρομάζει, κυκλοφόρησε στις 26 Ιανουαρίου στο κινεζικό μέσο κοινωνικής δικτύωσης Weibo και έχει διαβαστεί από 870.000 ανθρώπους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News