Σε δύο από τα πρωτοσέλιδα του ελληνικού Τύπου της Δευτέρας υπάρχει αναφορά στους Εβραίους. Το ένα ισχυρίζεται ότι το Ισραήλ και οι ΗΠΑ ετοιμάζουν τη νέα παγκόσμια θρησκεία. Το άλλο αναφέρεται σε κάποιο γνωστό συμπατριώτη μας, από τον καλλιτεχνικό χώρο, σημειώνοντας με νόημα το θρήσκευμα του.

Αυτά τα πρωτοσέλιδα εμφανίζονται συχνά, στέκονται, σχεδόν καθημερινά, ως ψηφίδες στον χάρτινο τοίχο που απλώνεται κάθε πρωί στα περίπτερα της χώρας. Υπάρχουν μάτια που τα διαβάζουν και συνειδήσεις που τα υιοθετούν. Αρκετές έρευνες δείχνουν ότι η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες με ένα υψηλό φρόνημα αντισημιτισμού που έχει τις ρίζες του τόσο στη θρησκευτική προκατάληψη, όσο και στο εύφορο έδαφος των θεωριών συνωμοσίας. Αρκετοί συμπατριώτες μας στέκονται αρνητικά απέναντι στους Εβραίους για θρησκευτικούς λόγους, λησμονώντας ότι και η δική μας θρησκεία είναι ένα παρακλάδι της ιουδαϊκής σκέψης. Ξεχνούν ακόμα και ότι ο Ιησούς ήταν Εβραίος. Άλλοι πάλι, έχοντας ως εγχειρίδιο την «Αντιγνώση» της Λιλής Ζωγράφου πιστεύουν ότι ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός κατέρρευσε ως αποτέλεσμα ενός σχεδίου για τη διάβρωση του, μέσω του χριστιανισμού, που, φυσικά, ενορχήστρωσαν οι Εβραίοι. Και ασφαλώς πάρα πολλοί πιστεύουν στην ύπαρξη των Πρωτοκόλλων της Σιών, δηλαδή του εβραϊκού εγχειρήματος για τον έλεγχο του κόσμου δια της οικονομικής και πολιτικής ισχύος.

Επίσης η πατρίδα μας, ειδικά η Θεσσαλονίκη, έχει παρελθόν σε αισθήματα και πράξεις αντισημιτισμού για τα οποία ενδεχομένως θα καμάρωναν οι ναζί. Στις 29 Ιουνίου 1931 έγινε το πογκρόμ στη συνοικία Κάμπελ στη Θεσσαλονίκη που υποδαυλίστηκε από τον τοπικό Τύπο και εκτελέστηκε από εθνικιστές που ήθελαν να καθαρίσουν την πόλη από οτιδήποτε μη ελληνικό, λες και οι Εβραίοι που ζούσαν εκεί δεν ήσαν Ελληνες.

Αλλά και κατά τη γερμανική Κατοχή, ορισμένες από τις ενέργειες των ναζί, όπως το ξήλωμα του εβραϊκού νεκροταφείου (εκεί που βρίσκεται σήμερα το ΑΠΘ), ήταν κυρίως ρουσφέτι των κατακτητών προς τις Αρχές της πόλης -αρκετές πλάκες από το δάπεδο του Αγίου Δημητρίου προέρχονται από τα εβραϊκά μνήματα. Οι δε επιζώντες του Ολοκαυτώματος, γύρισαν στη Θεσσαλονίκη και έψαχναν να βρουν το βιος τους -οι σχετικοί νόμοι εφαρμόστηκαν με περιορισμένη ισχύ. Εννοείται δε, ότι σχεδόν όλες οι πράξεις αντισημιτισμού είχαν ως θύματα ανθρώπους φτωχούς ή της μεσαίας τάξης.

Διαχρονικά, ο αντισημιτισμός επικαλύπτει και άλλα κομμάτια του πολιτικού φάσματος, πέραν της ακροδεξιάς. Εκδηλώσεις και πορείες για την Παλαιστίνη έχουν περάσει και από το μνημείο των Εβραίων μαρτύρων της Θεσσαλονίκης. Ένας αποθανών καλλιτέχνης του αντισυστημικού, εναλλακτικού κύκλου έβαζε συχνά στο πρόγραμμα του αναφορές στους Εβραίους, ενώ η παραδοσιακή αποστροφή αριστερών κύκλων προς το κράτος του Ισραήλ δεν έπειθε πάντα ότι προέρχεται από διάθεση συμπαράστασης προς τους Παλαιστινίους. Εντάξει, για την Εκκλησία δεν το συζητάμε καν. Όταν αφαιρέθηκε το θρήσκευμα από τις ταυτότητες, η απόφαση χρεώθηκε στους Εβραίους. Είχαμε, άλλωστε, Σημίτη Πρωθυπουργό… Ένας πρώην υπουργός (Καμμένος) είπε στο πανελλήνιο ότι οι Εβραίοι δεν πληρώνουν φόρους. Επίσης πολύ συχνά ακούμε από συμπατριώτες μας να ισχυρίζονται ότι εντάξει, το Ολοκαύτωμα συνέβη, αλλά δίπλα του μπορούν να σταθούν και οι γενοκτονίες που υπέστη ο ελληνισμός.

Δύο υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης (Βορίδης, Γεωργιάδης) εμφανίστηκαν μεταμεληθέντες για αντισημιτικά σχόλια που έκαναν στο παρελθόν. Ωστόσο αξίζει να σταθούμε στον Γεωργιάδη καθώς ο Βορίδης ζορίστηκε λόγω αντιδράσεων από την πλευρά του Ισραήλ όταν πήρε το χαρτοφυλάκιο. Ο Γεωργιάδης πήγε και στο Άουσβιτς. Και μίλησε για εκτελέσεις σε βιομηχανική παραγωγή, στη μελανότερη στιγμή στην ιστορία της Ευρώπης. Δήλωσε επίσης ότι ντρέπεται για απόψεις με τις οποίες συνέπλευσε στο παρελθόν, λόγω της σχέσης του με τον Κώστα Πλεύρη.

Σε πρώτη ανάγνωση η δήλωση του δύναται να θεωρηθεί και υποκριτική. Όμως δεν νομίζω ότι είναι έτσι, δεν πρόκειται για μία δήλωση που έγινε ως σπονδή για την απόκτηση χαρτοφυλακίου -θα το είχε ούτως ή άλλως. Οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε το δικαίωμα στην εξέλιξη, στην αλλαγή. Αλίμονο αν μέναμε όλοι προσκολλημένοι σε ιδέες, απόψεις και στερεότυπα του παρελθόντος. Η δήλωση του Άδωνι είναι μία από τις πιο ουσιαστικές ενέργειες που έγιναν τελευταία για την εκρίζωση του αντισημιτισμού. Η άλλη, πολύ πιο σημαντική ενέργεια, είναι η συγγνώμη της Θεσσαλονίκης δια στόματος του, τότε, δημάρχου Μπουτάρη. Το να ξεπλένεις τη ντροπή σου δημόσια, είναι πολύ πιο σημαντικό και γενναίο από το να την κρύβεις.

Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα τιμά τους Εβραίους πολίτες της που χάθηκαν στα νύχια των ναζί ή εξέπεσαν από το μίσος και την ιδιοτέλεια των συμπατριωτών τους. Λείπουν βέβαια ακόμα μνημεία και ονοματοδοσίες που θα αποκαταστήσουν τη μνήμη και την αλήθεια στο βαθμό που της αξίζει. Και περισσότερο λείπει η καθολική απαξίωση προς οτιδήποτε καλλιεργεί τον αντισημιτισμό και μολύνει με ψεύδη, προσβολές και ρατσιστικά περιττώματα τα οστά των άδικα χαμένων συμπατριωτών μας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News