Πάρτε για παράδειγμα τον Τζορτζ Κλούνεϊ. Στα νιάτα του ήταν άγνωστος. Μετά έπαιξε στην «Εντατική», σε εκείνο το (εύπεπτο) σήριαλ όπου υποδυόταν τον γιατρό. Και μετά έγινε σταρ. Πώς; Επαιξε σε μια σειρά ταινιών με υπερήρωες και παράλληλα σε κωμωδίες και B’movies. Η κατάσταση χρόνο με τον χρόνο γινόταν καλύτερη. Σήμερα έχει φτάσει να είναι μια ζωντανή μηχανή επιτυχίας.

Ο Τζον Χαμ, αυτή την τύχη μέχρι τώρα, δεν την είχε. Πριν από το «Mad Men» ήταν άνεργος τον περισσότερο καιρό και ή εργαζόταν ως στυλίστας σε σοφτ πορνό για να πληρώνει τους λογαριασμούς.

Δέκα χρόνια μετά την πρώτη προβολή του σίριαλ, το οποίο υπογράφει ο Μάθιου Βάινερ, δεν έχει παίξει σε καμία μεγάλη επιτυχία και δεν έχει ακόμη καθιερωθεί ως σταρ πρώτης γραμμής. Παρότι ερμηνευτικά η γκάμα του είναι εντυπωσιακή, παρότι είναι ένας κλασικός πολύ όμορφος άνδρας σαν παλιός σταρ του σινεμά, παρότι γενικά ανακατεύεται με τις κινηματογραφικές παραγωγές.

Αυτό είναι άξιο απορίας. Διότι ναι, υπάρχει το επιχείρημα ότι το στιλ του είναι πολύ κλασικό για την εποχή μας, πολύ «Κάρι Γκραντ» δηλαδή, ωστόσο ανάλογη περίπτωση είναι εμφανισιακά και ο Τζορτζ Κλούνεϊ. Και μετά, ως Ντον Ντρέιπερ, ο αρρενωπός γοητευτικός ελαφρώς παλιομοδίτης διαφημιστής, έχει διαπρέψει… Δηλαδή δεν υπάρχουν δέκα χρόνια τώρα ρόλοι για έναν τόσο επιτυχημένο τηλεοπτικό ηθοποιό στον κινηματογράφο;

Υπάρχουν. Η αισθητική του «Mad Men» είναι αισθητική κόμιξ. Οι καρτουνάδες λοιπόν, τύπου Marvel, από την πρώτη στιγμή τον προσέγγισαν για να υποδυθεί τον υπερήρωα. Και ενώ όλοι οι ηθοποιοί περνάνε από αυτό το στάδιο για να τους γνωρίσει το ευρύ κοινό και να μπουν στις μεγάλες παραγωγές του Χόλιγουντ, ο Τζον Χαμ είπε «Όχι».

Γιατί όχι; «Μα δεν ονειρευόμουν ποτέ να το κάνω αυτό» έχει δηλώσει στο ανδρικό περιοδικό GQ. «Ποτέ μη λες ποτέ, αλλά αυτές τις ταινίες δεν πάω να τις δω στο σινεμά. Όχι πια».

Ναι, δεν πάει να τις δει, προφανώς. Δεν μπορώ να φανταστώ επίσης ότι ο Κρίστιαν Μπέιλ θα πήγαινε να δει ταινία Μπάτμαν σήμερα, παρότι τον υποδύθηκε. Όμως δυστυχώς αυτός είναι ο τρόπος να ανέβεις κατηγορία δημοτικότητας στο Χόλιγουντ. Τελικά o Χαμ έπαιξε το 2011 σε μία ταινία με υπερήρωες, τον «Πράσινο Φανό» (2011). Αλλά η ταινία δεν πήγε…

Γενικώς, όπως και η Ελίζαμπεθ Μος, από το «Mad Men», ο Τζον Χαμ τα πήγε καλύτερα στα σίριαλ. Και μάλιστα γύρισε ένα και ο ίδιος τις «Σημειώσεις ενός νεαρού γιατρού» (2012, 2013), που βασίζονται στην ομώνυμη συλλογή διηγημάτων του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ.

Η επόμενη ταινία που επέλεξε να παίξει ήταν «Το χέρι του ενός εκατομμυρίου» (2014). Πρόκειται για μία αθλητική αμερικανική ταινία η οποία δεν πήγε καλά ούτε στις ΗΠΑ ούτε αλλού. Όταν ήταν να βγει στους κινηματογράφους ο Τζον Χαμ έδωσε μια συνέντευξη στο περιοδικό Vanity Fair και είπε τα εξής:

«Είναι ταινιούλα. Δεν είναι για Οσκαρ, δεν είναι για μια μεγάλη ιδέα και δεν έχει θέμα πολιτικό ή ρομποτικό ή κάτι από αυτά για τα οποία γυρίζουν τις ταινίες σήμερα. Είναι μια ξεπερασμένη ταινία, σαν αυτές τις παλιές του Ντίσνεϊ».

Προσέξτε τη λέξη «ξεπερασμένη». Όταν περιγράφεις έτσι την ταινία στην οποία επέλεξες να πρωταγωνιστήσεις σημαίνει ότι είσαι αποφασισμένος να ακολουθήσεις μια πορεία μακριά από το σταριλίκι. Αν αυτό σου έρθει κατά τύχη, ΟΚ. Ετσι συνέβη με το «Mad Men». Εκεί ο Τζον Χαμ επελέγη λόγω εμφάνισης: «Ηταν ο μόνος άνθρωπος που με έκανε να νιώσω αυτή την παλιομοδίτικη αρρενωπότητα» έχει πει γι’ αυτόν ο Μάθιου Βάινερ στο Vanity Fair.

«Από τη στιγμή που εκτοξεύθηκε το “Mad Men” και όσο ακόμη έτρεχαν οι κύκλοι, συνειδητά είχα αποφασίσει να μην ξανακάνω το ίδιο πράγμα. Μου έχουν προτείνει έναν σωρό ρόλους με καπέλο, τσιγάρο και σκούρο ποτό σε χαμηλό ποτήρι. Αλλά αυτό το έκανα ήδη. Επαιξα τον Ντον Ντρέιπερ σε 93 επεισόδια. Φτάνει πια. Αν ήθελα να επαναλαμβάνω το ίδιο πράγμα τότε δεν θα είχα γίνει ηθοποιός».

Πράγματι, δίκιο έχει ο Τζον Χαμ. Αλλά μ΄αυτά τα μυαλά δεν θα γίνει ποτέ σταρ του σινεμά.

«Γενικώς στις μεγάλες ταινίες δεν παίρνεις κεντρικό ρόλο αν δεν είσαι ο Ματ Ντέιμον, ο Κρίστιαν Μπέιλ, Ο Ντένζελ Ουάσινγκον ή ο Μπεν Αφλεκ. Πέντε έξι είναι όλοι κι όλοι οι πρωταγωνιστές για τους μεγάλους ρόλους. Κι αν είσαι τυχερός θα πάρεις έναν δεύτερο». Αυτή είναι μία από τις πρόσφατες δηλώσεις του Τζον Χαμ, που πλέον είναι 46 ετών και που δεν βλέπει πολύ φως στον ορίζοντα.

Από την άλλη βέβαια, προφανώς ο τύπος θέλει να το κάνει με τον δικό του τρόπο. Και σε αυτό δεν μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς. Μπράβο του, κι ας μην τα καταφέρει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News