Οι εκκαθαρίσεις, με αφορμή το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου στην Τουρκία, έφτασαν -χθες- και στο ποδόσφαιρο. Μετά τον Στρατό, την Αστυνομία, τη Δικαιοσύνη, τα Πανεπιστήμια, τα ΜΜΕ και μια σειρά από Δημόσιες Υπηρεσίες -αλλά και ιδιωτικές επιχειρήσεις- ήρθε η σειρά της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της χώρας.

Σύσσωμο το διοικητικό συμβούλιο υπέβαλε την παραίτησή του. Το ίδιο έκαναν και οι πρόεδροι και τα μέλη των 11 Ενώσεων που είναι συνδεδεμένες με την τουρκική Ομοσπονδία,  προκειμένου να υποβληθούν σε «ελέγχους ασφαλείας». Ακόμη και οι απλοί υπάλληλοι βρίσκονται υπό παραίτηση, έστω χωρίς να το γνωρίζουν..

Δεν θα έχει πρόβλημα, η Τουρκία, με την UEFA και τη FIFA; Πιθανότατα, όχι. Το γεγονός οτι το «ξήλωμα» τυλίχτηκε με τον μανδύα των παραιτήσεων, κρύβει πολύ καλά αυτή την ωμή παρέμβαση του κράτους στο αυτοδιοίκητο της Ομοσπονδίας. Δύσκολα θα βρεθεί κάποιος να καταγγείλει οτι αυτές οι «παραιτήσεις» ήταν εκβιαστικές, αν κρίνουμε και από ένα απόσπασμα της ανακοίνωσης των μελών του Δ.Σ. της: «… Για την εσωτερική ασφάλεια και στην Ομοσπονδία μας, για να διαπιστωθεί πως τα μέλη μας δεν έχουν προβεί σε κάτι επιλήψιμο, αποδεχόμαστε τις όποιες ευθύνες μάς αναλογούν με τις παραιτήσεις μας …».

Μάλιστα, σε άλλο σημείο της ανακοίνωσης, οι κεφαλές της Ομοσπονδίας συντάσσονται απολύτως με τον ισχυρισμό της τουρκικής κυβέρνησης οτι πίσω από την απόπειρα πραξικοπήματος κρύβεται ο Γκιουλέν: «… Ολοι οι Οργανισμοί, οι Ενώσεις και οι Ομοσπονδίες υπόκεινται σε εσωτερικούς ελέγχους ασφαλείας μετά τα όσα έγιναν από την τρομοκρατική οργάνωση του Φετουλάχ Γκιουλέν …».

Αλλά, τι σχέση μπορεί να έχουν, με την απειλή κατά του Ερντογάν, οι επιτροπές Διαιτησίας, Ηθικής και Δεοντολογίας, Αδειοδότησης, Υγείας και αντι-ντόπινγκ, ακόμη και το Γραφείο Διεθνών Σχέσεων της Ομοσπονδίας; Απολύτως καμία. Απλώς, ο «Σουλτάνος» βρήκε τη μεγάλη ευκαιρία να ποδηγετήσει πλήρως το τουρκικό ποδόσφαιρο, επειδή πιστεύει οτι η μπάλα μπορεί να γίνει ένα πολύ αποτελεσματικό όπλο στα πόδια των αντιπάλων του. Των «τρομοκρατών», όπως τους αποκαλεί.

Το έλεγε από παλιά, όμως αυτή η ιδέα τού έγινε εμμονή μετά τα γεγονότα του περασμένου Μαρτίου. Εκείνες τις ημέρες, οι ποδοσφαιριστές της Amedspor ταξίδεψαν στην πόλη Σίβας για να αντιμετωπίσουν την τοπική ομάδα Belediyespor. Ο σύλλογος του Ντιγιάρμπακιρ -η Amedspor, δηλαδή- βρίσκεται στο στόχαστρο των τουρκικών Αρχών από πολύ παλιά. Το όνομά του προέρχεται από την κουρδική ονομασία του Ντιγιάρμπακιρ (Amed), της πόλης στην οποία Στρατός και Αστυνομία καταδιώκουν τα μέλη του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK).

Εκεί, λοιπόν, στη Σίβας, η άφιξη της Amedspor -ομάδας Β’ Κατηγορίας- προκάλεσε μεγάλες ταραχές. Κανένα ξενοδοχείο της πόλης δεν δέχτηκε να φιλοξενήσει την αποστολή της, ενώ ορδές φανατικών εθνικιστών απειλούσαν τους Κούρδους ότι δεν θα φύγουν ζωντανοί. Οι «Γκρίζοι Λύκοι», οι οποίοι φρόντισαν να είναι παρόντες στο γήπεδο, απαίτησαν να κατέβει η σημαία της Amedspor. Τους την παρέδωσε η ίδια η Αστυνομία, και εκείνοι την έκαναν κομμάτια. Οι ποδοσφαιριστές της Belediyespor εισήλθαν στον αγωνιστικό χώρο με την τουρκική σημαία, ενώ οι οπαδοί των γηπεδούχων φώναζαν στις εξέδρες: «Ευτυχισμένος όποιος αποκαλείται Τούρκος» και «Θάνατος στο PKK».

Προτού γίνει πολιτικός, δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, πρωθυπουργός και… Σουλτάνος, υπήρξε σπουδαίο ποδοσφαιρικό ταλέντο

Η κουρδική ομάδα έχασε με 2-0. Αλλά, στο Κύπελλο Τουρκίας, κατέπληξε. Τον Φεβρουάριο, στο Ντιγιάρμπακιρ, έφερε ισοπαλία (3-3) με τη Φενέρμπαχτσε, την αγαπημένη ομάδα του Ερντογάν. Ο αγώνας απασχόλησε τον διεθνή Τύπο. Βλέπετε, δεν είναι συνηθισμένο φαινόμενο, την ώρα του ματς να πετάει πάνω από το γήπεδο ένα… F-16. Το παιχνίδι έγινε «κεκλεισμένων των θυρών». Γιατί; Γιατί, έτσι. Οπως έγραψαν οι Financial Times, στις κερκίδες είχαν τοποθετηθεί γιγαντοαφίσες με φωτογραφίες θεατών. Στους γύρω δρόμους ακούγονταν εκρήξεις από τις οδομαχίες των κούρδων διαδηλωτών με τις δυνάμεις ασφαλείας που τους είχαν κλείσει τον δρόμο προς το γήπεδο.

Νωρίτερα, η τουρκική Ομοσπονδία είχε φροντίσει, ώστε να μην έχει δικαίωμα συμμετοχής ο καλύτερος παίκτης της κουρδικής ομάδας, ο Ντενίζ Νακί. Ενας Κούρδος γεννημένος στη Γερμανία, ο οποίος επέστρεψε στην πατρίδα του για να την υπηρετήσει, με τον τρόπο του. Είχε τιμωρηθεί με αποκλεισμό 12 αγωνιστικών, επειδή στο μπράτσο του είχε «χτυπήσει» τατουάζ με τη λέξη «Azadi», που σημαίνει «Ελευθερία» στα κουρδικά. Μετά την επιβολή της ποινής από την Ομοσπονδία, εκπρόσωπος του Ερντογάν είχε σχολιάσει οτι τη βρήκε «απογοητευτικά επιεική». Τέλος πάντων, στη ρεβάνς που έγινε στην Κωνσταντινούπολη, στις αρχές Μαρτίου, η Amedspor έχασε με 3-1 και αποκλείστηκε. Οι παίκτες της ομάδας του Ερντογάν σχημάτιζαν το έμβλημα του κόμματός του -έπειτα από κάθε γκολ που πετύχαιναν- ενώ οι οπαδοί της φώναζαν «έξω το PKK». Βεβαίως, κανένας από τη Φενέρ δεν τιμωρήθηκε.

Ο Ερντογάν θέλει τον απόλυτο έλεγχο του ποδοσφαίρου στη χώρα του, επειδή γνωρίζει καλύτερα από τον καθέναν τη διείσδυσή του στις λαϊκές μάζες. Προτού γίνει πολιτικός, δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, πρωθυπουργός και… Σουλτάνος, υπήρξε σπουδαίο ποδοσφαιρικό ταλέντο. Αν και ημι-επαγγελματίας, ο Ερντογάν ήταν βασικός παίκτης (φορ) της Κασίμπασασπορ, μιας μικρής αλλά ιστορικής ομάδας της Κωνσταντινούπολης στη δεκαετία των 70’s. Μάλιστα, είχε κινήσει το ενδιαφέρον της πάμπλουτης -από τότε- Φενέρμπαχτσε, η οποία θέλησε να τον αποκτήσει. Ο πατέρας του, όμως, ήταν ανένδοτος. Ετσι, ο Ερντογάν εγκατέλειψε την ποδοσφαιρική του καριέρα για χάρη των σπουδών.

Πολλά χρόνια αργότερα, ο Ερντογάν άσκησε ασφυκτική πίεση στον Χακάν Σουκούρ να κατέβει υποψήφιος με το «Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης». Ο Σουκούρ είναι ένας από τους δημοφιλέστερους αθλητές στην Τουρκία, έχοντας παίξει στη Γαλατάσαράι και την εθνική ομάδα, στην Τορίνο, στην Ιντερ, στην Πάρμα και στην Μπλάκμπερν. Τρία χρόνια αφότου εγκατέλειψε την ενεργό δράση (το 2008), εξελέγη βουλευτής. Τώρα, όμως, ο παλαίμαχος άσος (ο οποίος ζει στο Λος Αντζελες) είναι «στα μαχαίρια» με τον Ερντογάν. Διότι ο Σουκούρ ήταν οπαδός του Φετουλάχ Γκιουλέν, του άλλοτε ιμάμη και κάποτε πνευματικού καθοδηγητή του Ερντογάν, που εξελίχτηκε στον υπ’ αριθμόν ένα εχθρό του προέδρου της Τουρκίας.

Ο Σουκούρ παραιτήθηκε από το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και έγινε ιδιαίτερα επικριτικός κατά του «Σουλτάνου», όταν ο Ερντογάν άρχισε να διώκει ανώτατους αξιωματούχους, επιχειρηματίες και εκδότες που ανήκαν στο Κίνημα του Γκιουλέν. Μετακόμισε οικογενειακώς στις ΗΠΑ, υποτίθεται για να ιδρύσει εκεί μια σχολή ποδοσφαίρου και να μάθει αγγλικά.

Ο Ερντογάν είχε, ανέκαθεν, μια ιδιαίτερη σχέση με το ποδόσφαιρο. Στις 16 Ιουλίου θα φορούσε -πάλι- το σορτσάκι του για να παίξει δίπλα στους Ετό, Μέσι, Νεϊμάρ, Αρντά Τουράν, Αμπιντάλ, Ντρογκμπά, Μέσι, Πουγιόλ, Μπενζεμά, Αντεμπαγιόρ, Ινιέστα, Ντέκο, Ντεσαγί, Κόλο Τουρέ και Τσάβι, σε φιλανθρωπικό αγώνα. Τον πρόλαβε το πραξικόπημα. Αλλά, δεν το βάζει κάτω. Τώρα θέλει να γίνει (και) πρόεδρος της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Τουρκίας. Με άλλο όνομα και άλλη μορφή, για να μη… φωνάζει η UEFA.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News