Η πρώτη του σκέψη ήταν να αποφύγει αυτό το μαρτύριο. Τη στιγμή που ο Ιάγο Ασπας ετοιμαζόταν να εκτελέσει το τελευταίο πέναλτι των Ισπανών, στο ματς με τη Ρωσία, ο Αντρές Ινιέστα έστρεψε το πρόσωπό του αλλού. Φημίζεται για την ψυχραιμία του, όμως ποτέ στο παρελθόν ένα σουτ δεν σήμαινε γι’ αυτόν τόσα πολλά. Εδώ δεν παιζόταν μόνο μια πρόκριση, ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά και ο χρόνος που του απέμενε πάνω στην κεντρική ποδοσφαιρική σκηνή. Τελικώς, ο «Αντρεσίτο» βρήκε το κουράγιο να κοιτάξει προς τα γκολπόστ. Είδε τον Ιγκορ Ακινφέεφ να αποκρούει με το πόδι και να καταστρέφει τα όνειρά του για τον επίλογο της μυθικής του καριέρας.

Αλλο Μουντιάλ δεν θα υπάρξει για ‘κείνον. Ούτε, καν, άλλο παιχνίδι top επιπέδου. Θα παίξει λίγο ακόμη -όσο αντέξει- στην Ιαπωνία, κι έπειτα θα αποσυρθεί από τα γήπεδα. Επιθυμούσε, προτού αναχωρήσει για τον μακρινό τόπο της ποδοσφαιρικής του αυτοεξορίας, να κρατήσει στα χέρια του, για άλλη μια φορά, το αντικείμενο του πόθου κάθε παίκτη κλάσης: το χρυσό αγαλματίδιο. Και δεν το έκρυβε. Το είχε εξομολογηθεί σε συνέντευξή του που δημοσίευσε ο Guardian τη μέρα που ο Ινιέστα πατούσε το πόδι του στη Ρωσία (Κράσνονταρ): «Είμαι αποφασισμένος να διασκεδάσω κάθε λεπτό της τέταρτης συμμετοχής μου σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Επειδή θα είναι τελευταίο μου. Αλλά και να αγωνιστώ για το τρόπαιο με όλο μου το “είναι”, σαν να ήταν το πρώτο μου. Είμαι προετοιμασμένος γι’ αυτές τις μάχες. Μόλις τελειώσουν, τίποτα δεν θα είναι όπως πριν, το ξέρω, όμως πριν γυρίσω σελίδα στη ζωή μου θέλω αυτό το χρυσό αγαλματίδιο».

Ο Αντρές αποχαιρέτησε την εθνική ομάδα της Ισπανίας, αμέσως μετά το τέλος του αγώνα, με αυτή τη γοητευτική απλότητα που, ανέκαθεν, τον ξεχώριζε από τις άλλες διασημότητες των γηπέδων: «Είναι αλήθεια. Αυτό ήταν το τελευταίο μου παιχνίδι με την εθνική. Ενα υπέροχο ταξίδι τελειώνει… Μου αφήνει μια πικρή γεύση, είναι δύσκολη στιγμή για όλους. Ωστόσο, το σημερινό αποτέλεσμα δεν αναιρεί όσα ζήσαμε στο παρελθόν. Συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο. Το κάθε τι έχει μια αρχή κι ένα τέλος…».

Δικαιολογημένη η απογοήτευσή του, όμως δεν πρέπει να έχει παράπονο. Από το 2006, που φόρεσε τη φανέλα της Ισπανίας για πρώτη φορά, έζησε μεγάλες στιγμές, που στο φιλαράκι του τον Μέσι (φερειπείν) θα μείνουν… απωθημένο. Σήκωσε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο (2010) και δύο Ευρωπαϊκά (2008, 2012), στο διάστημα κατά το οποίο οι Ισπανοί κυριάρχησαν σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Συμπλήρωσε 131 συμμετοχές και πέτυχε 14 γκολ. Ενα από αυτά (τα γκολ) είχε ανεβάσει την εθνική του ομάδα στην κορυφή του Κόσμου – είναι, μέχρι σήμερα, το πιο σημαντικό στην ιστορία του ισπανικού ποδοσφαίρου. Αλλά δεν ήταν μόνο το γκολ, στον τελικό με τους Ολλανδούς. Στην παράταση εκείνου του αγώνα, στο Γιοχάνεσμπουργκ, ο Ινιέστα κάνει ένα καταπληκτικό παιχνίδι, που αγγίζει το τέλειο. Με αστείρευτη αντοχή, έπειτα από ένα εξουθενωτικό 90λεπτο.

Στο κυριακάτικο ματς με τη Ρωσία έπαιξε ως αλλαγή. Ηταν η πρώτη φορά μετά το 2010 που ο 34χρονος χαφ -της ιαπωνικής Βίσελ Κόμπε, πλέον- δεν βρισκόταν στη βασική ενδεκάδα, σε αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου ή Euro. Μόλις ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη της διαδικασίας των πέναλτι, όλοι οι φίλοι του καλού ποδοσφαίρου ένιωσαν έναν κόμπο στο στομάχι. Οχι για την Ισπανία που αποκλείστηκε -αυτή θα επιστρέψει πολύ σύντομα-, αλλά γιατί δεν θα ξαναδούν τον «χλωμό μάγο», που τώρα θα χαθεί στα βάθη της Απω Ανατολής.

Φεύγοντας, ο «Αντρεσίτο» κλείνει πίσω του την πόρτα μιας ολόκληρης εποχής, της οποίας υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους: της εποχής του «τίκι-τάκα». Οι Ισπανοί πραγματοποίησαν, χθες, 1.137 πάσες (770 στο 90λεπτο, που είναι ρεκόρ σε αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου), με 91% επιτυχία, και είχαν κατοχή μπάλας 74%, όμως δεν κατάφεραν να νικήσουν τη Ρωσία, μια πολύ κατώτερη ομάδα. Γιατί; Επειδή ο Τσάβι δεν είναι πια εδώ, ο Ινιέστα μεγάλωσε, κι αυτοί που προσπαθούν να μιμηθούν το παιχνίδι τους δεν είναι του ίδιου επιπέδου. Τουλάχιστον όχι σε ό,τι αφορά τη φαντασία και την μπροστινή τελική πάσα. Αλλά, χωρίς αυτά τα δυο στοιχεία, η καλή κυκλοφορία της μπάλας είναι άχρηστη. Κάνει την ομάδα βαρετή, ανίκανη να παράγει φάσεις για γκολ.

Αντί για την Ισπανία προκρίθηκε η Ρωσία, με κατοχή μόλις 21%. Η Ουρουγουάη νίκησε την Πορτογαλία με 33%. Η Γαλλία έβαλε στην Αργεντινή τέσσερα γκολ με 40%. Η Αργεντινή και η Γερμανία αποχαιρέτησαν τη διοργάνωση με 65%. Το αποδεικνύουν οι αριθμοί, πόσο επικίνδυνο είναι να αντιγράφεις ένα στιλ παιχνιδιού που στηρίχθηκε στον Τσάβι και τον Ινιέστα, εάν δεν έχεις κάποιον που να μοιάζει στον Τσάβι ή στον Ινιέστα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News