Οι ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στην Μπουντεσλίγκα λένε ότι άρχισαν να συνηθίζουν. Στην αρχή ένιωθαν άβολα μπροστά στις έρημες από κόσμο εξέδρες των τεράστιων γερμανικών γηπέδων. Σαν «ψάρια έξω από το νερό». Στη συντριπτική τους πλειονότητα, ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν παίξει «κεκλεισμένων των θυρών». Οι ψυχολόγοι, που οι ομάδες τους επιστράτευσαν, έκαναν καλή δουλειά. Αντιθέτως, τα ομοιώματα φιλάθλων που κάποιοι σύλλογοι χρησιμοποίησαν, κυρίως ως σκηνικό των τηλεοπτικών μεταδόσεων, ελάχιστα βοήθησαν.

Το ποδόσφαιρο που κάνει τα πρώτα του, δειλά βήματα στην εποχή του κορονοϊού διαφέρει σε πολλά από εκείνο που παρακολουθούσαμε προτού ξεσπάσει η πανδημία. Ο ρυθμός έχει πέσει, οι μυϊκοί τραυματισμοί έχουν πολλαπλασιαστεί, οι σωματικές επαφές μεταξύ των παικτών έχουν μειωθεί, ο καθαρός χρόνος του παιχνιδιού έχει αυξηθεί (επειδή γίνονται λιγότερα φάουλ), και το πλεονέκτημα της έδρας έχει, σχεδόν, εξαφανιστεί. Στη Γερμανία, πριν από τη διακοπή του πρωταθλήματος, το ποσοστό νικών των γηπεδούχων ομάδων ήταν 43,3%. Σήμερα έχει κατρακυλήσει στο 21,7%. Στους 46 πρώτους αγώνες της επανεκκίνησης, είχαμε μόλις 10 «άσους», 14 ισοπαλίες και 22 «διπλά».

Πάνω απ’ όλα, έχει αλλάξει το θέαμα και το άκουσμα του δημοφιλέστερου σπορ. Τώρα καταλαβαίνουμε, ότι η εικόνα μιας γεμάτης εξέδρας είναι το αλάτι που το νοστιμεύει. Και ο ήχος της, η μουσική του. Οι φίλαθλοι εκφράζουν όλα τα έντονα συναισθήματα που το ποδόσφαιρο προκαλεί: χαρά, απογοήτευση, αγωνία, αδημονία, θυμό. Χωρίς αυτούς, τα ματς μοιάζουν με ταινίες του βωβού κινηματογράφου.

Το γερμανικό Sky, που κατέχει τα δικαιώματα τηλεοπτικής μετάδοσης των αγώνων της Μπουντεσλίγκα, επιχειρεί να θεραπεύσει αυτήν την έλειψη με ηχογραφημένο φυσικό ήχο από παλαιότερα ματς. Στην αναμέτρηση της Μπορούσια Ντόρτμουντ με τη Χέρτα Βερολίνου (1-0), το Σάββατο, ο τηλεθεατής έβλεπε τον Εμρέ Τσαν, τον τούρκο αμυντικό των γηπεδούχων, να εξουδετερώνει μια απειλή για την ομάδα του, και άκουγε επιφωνήματα επιδοκιμασίας. Εβλεπε τον αμυντικό της Χέρτα, Ντέντρικ Μπογιάτα, να χρησιμοποιεί το χέρι του μέσα στη μεγάλη του περιοχή, και άκουγε τους οπαδούς της Ντόρτμουντ να ζητούν την παρέμβαση του VAR. Κι όταν το αίτημά τους δεν έγινε δεκτό από τους διαιτητές, ακολούθησαν αποδοκιμασίες. Οπαδοί δεν υπήρχαν, βεβαίως. Για τον ήχο που έπρεπε να «ντύσει» κάθε φάση φρόντιζε ένας επιμελητής, που είχε αναλάβει τα κάνει αυτή τη δουλειά από τα στούντιο του Sky στο Μόναχο.

Μπορεί σε κάποιους να μην άρεσε αυτός ο fake ήχος. Αλλοι δεν «αντέχουν» τα ψεύτικα γέλια στις κωμικές σειρές της TV, ή τα ψεύτικα χειροκροτήματα σε σόου και τηλεπαιχνίδια. Ποια ήταν, όμως, η εναλλακτική; Να ακούγονται οι προπονητές που «ουρλιάζουν» στους παίκτες, ή οι ποδοσφαιριστές που φωνάζουν, αδιάκοπα, ο ένας στον άλλον. Ή, κάτι ακόμη χειρότερο. Στη διάρκεια της μετάδοσης του αγώνα Ντόρτμουντ – Σάλκε (4-0) οι τηλεθεατές άκουγαν στους δέκτες τους τη βοή των υποσταθμών που ηλεκτροδοτούν το τεράστιο γήπεδο των 81.000 θέσεων.

Το σαββατιάτικο ματς (Ντόρτμουντ – Χέρτα) το είδαν και στη Βρετανία, μέσω του BT Sport. Αν κρίνει κανείς από τα σχόλια στα social media, τα… ηχητικά εφέ των Γερμανών δεν ενόχλησαν καθόλου. Κάθε άλλο. Οι πλέι-μπακ ιαχές τους βοήθησαν να απολαύσουν το ματς. Αλλωστε, έχουν και μια πρακτική χρησιμότητα: όπως και ο τόνος της φωνής του σπορτκάστερ, υποδεικνύουν στον τηλεθεατή πότε πρέπει να εντείνει την προσοχή του στο παιχνίδι.

Με την ίδια λογική θα μεταδοθούν και οι 92 αγώνες που απομένουν για να ολοκληρωθεί η σεζόν στην Πρέμιερ Λιγκ, σύμφωνα με τον Guardian. Το Sky Sports, που θα δείξει 64 ματς, υπόσχεται «μια σειρά από ήχους και φωνές πλήθους», που θα διαφέρουν από γήπεδο σε γήπεδο, ως μέρος ενός πακέτου που περιλαμβάνει τη διαδραστική αναβίωση του Fanzone, όπου ομάδες φίλων θα έχουν «την ευκαιρία να συζητήσουν για τον αγώνα, επηρεάζοντας τον ήχο του πλήθους που θα ακούν στους δέκτες τους».

Στο BT Sport η δυνατότητα μετάδοσης με ήχο αρχείου θα δίνεται με το πάτημα του κόκκινου κουμπιού. Επειδή ο τηλεθεατής μπορεί να προτιμά τον πραγματικό ήχο του γηπέδου, για να διαπιστώσει… αν ο Μίλνερ μιλάει περισσότερο από τον Χέντερσον μέσα στο παιχνίδι, ή να ακούσει τις οδηγίες του Κλοπ προς τους παίκτες του. Στο BBC η επιλογή θα είναι «crowd» ή «no crowd». Κάτι αντίστοιχο θα προσφέρει και το Amazon Prime, που θα μεταδώσει τέσσερα ματς.

Οι τεχνικές δυνατότητες υπάρχουν. Η επιτυχία του εγχειρήματος, όμως, θα εξαρτηθεί από τους… Dj των καναλιών. Από το πόσο πιστά θα καταφέρουν να αποδώσουν την (εντελώς διαφορετική) ατμόσφαιρα του «Ανφιλντ», του «Εμιρεϊτς», ή του «Γκούντισον Παρκ».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News