Ακούγεται σαν να είναι κάποιο παλιό και θορυβώδες βρετανικό επεισόδιο, από τα πολλά ανάλογα στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ωστόσο, είναι οι Κάτω Χώρες τώρα αυτές που βρέθηκαν στην καρδιά της «πιο πικρής διένεξης στο πλαίσιο της Ενωσης» και μάλιστα κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού.

Η Ολλανδία πράγματι απομονώθηκε στα πρόσφατα τηλεσυμβούλια των υπουργών της ΕΕ, ενώ η στάση της στο θέμα της πανευρωπαϊκής αντίδρασης με σκοπό την ανάκαμψη από την πανδημία χαρακτηρίστηκε απογοητευτική.

Οι ευρωπαϊστές Ολλανδοί, παρά τον ευρωπαϊσμό τους, έχουν αναδειχθεί σε πρωτοπορία της ενδοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης στα σχέδια περί μεγάλων δαπανών σε αυτή τη συγκυρία. O Guardian βλέπει συγγένειες μεταξύ των σταθερών Ολλανδών και των αποχωρησάντων Βρετανών στη στάση τους και όσον αφορά το εθνικό συμφέρον τους σε αντιδιαστολή με το γενικό ευρωπαϊκό.

Η Ολλανδία είναι ιδρυτικό μέλος της ΕΕ και του ευρώ και πραγματοποιεί τα τρία τέταρτα των συναλλαγών της με την ΕΕ. Εχει πλουτίσει από την ευρωπαϊκή αγορά, χώρια που έχει μετατραπεί σε ένα είδος φορολογικού παραδείσου για τις πολυεθνικές στερώντας φόρους από άλλες χώρες της Ενωσης. Μόλις πριν από έναν χρόνο, ο πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε, μιλώντας για «το χάος του Brexit» είχε πει ότι «δεν υπάρχει υπέροχη απομόνωση».

Παρά ταύτα, λέει ο Guardian επικαλούμενος ολλανδούς πολιτικούς επιστήμονες και τις αναλύσεις τους, στα τελευταία γεγονότα υπάρχει ένας απόηχος της βρετανικής εμπειρίας. Καθώς οι ολλανδοί πολιτικοί επί μακρόν δεν εξήγησαν επακριβώς στον λαό τους ότι η ολλανδική οικονομία καρπώθηκε μεγάλα οφέλη από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, τώρα είναι πολύ δύσκολο να δικαιολογήσουν το κόστος συμμετοχής στην ευρωπαϊκή υπόθεση και στην ενιαία αγορά. «Καλά ήταν τα κέρδη και οι καρποί που δρέψαμε, και τώρα θα σταματήσουμε να ποτίζουμε το δέντρο;» Αυτό το σκηνικό είναι πολύ γνώριμο, γράφει. «Θυμίζει πολύ έντονα τη Βρετανία και τις συζητήσεις για το Brexit».

Οι «αχάριστοι» λοιπόν Ολλανδοί δεν είναι μόνοι που παρακολουθούν με ανησυχία τον ανήφορο των δαπανών της ΕΕ. Σχηματίζουν «το καρέ της λιτότητας» μαζί με τους Αυστριακούς, τους Δανούς και τους Σουηδούς, γράφουν οι Βρετανοί. Και ο Ρούτε, λέει, έχει προσωπικώς ενοχλήσει με την «παιδιάστικη συμπεριφορά του» τη γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ, από την οποία ενδεχομένως ο ίδιος θα περίμενε μεγαλύτερη κατανόηση, αν όχι και υποστήριξη.

Οι δηλώσεις διαφόρων αναλυτών στο βρετανικό Μέσο συγκλίνουν στην άποψη ότι η προδιάθεση των ολλανδών πολιτικών όσον αφορά «οικονομικά και χρηματοοικονομικά ζητήματα» είναι να γίνουν για τους Γερμανούς κάτι χρήσιμο, «όπως είναι ο Ρόμπιν για τον Μπάτμαν»… Υπάρχει όμως και συνέχεια: «Επίσης, ταιριάζει στη Γερμανία να έχει τους Ολλανδούς έτοιμους να παίξουν τον ρόλο του κακού», επειδή αυτή η κατάσταση «επιτρέπει στη Γερμανία να παίξει έναν πιο ισορροπημένο, κεντρικό, διαμεσολαβητικό ρόλο».

Τα μικροπολιτικά εσωτερικά παιχνίδια διαδοχής στα ολλανδικά πολιτικά αξιώματα έχουν παίξει τον ρόλο τους στις τοποθετήσεις του ολλανδού υπουργού Οικονομικών Βόπκε Χέκστρα που εποφθαλμιά τον πρωθυπουργικό θώκο. Για αυτό το παίζει πιο σκληρός και από τον Ρούτε. Και «αυτό είναι εξόχως βρετανικό: κάνει πολιτική στις Βρυξέλλες με τον νου του στραμμένο στην εσωτερική κατανάλωση, στην Ολλανδία». Σε καθαρά ευρωπαϊκό πλαίσιο, οι ολλανδοί πολίτες είδαν ότι η επέκταση της ΕΕ προς Ανατολάς τούς έκανε να χάσουν το ειδικό βάρος που έως τότε είχαν. Η δυσαρέσκεια εκφράστηκε με το «όχι» στο ευρωσύνταγμα, το 2005.

Τώρα οι Κάτω Χώρες δέχονται πιέσεις από τη Γαλλία, την Ισπανία και την Ιταλία για να δεσμευτούν σε επίπεδο «αλληλεγγύης» για περισσότερες δαπάνες, είτε μέσω επιμερισμένου χρέους είτε με μαζικές επιχορηγήσεις για να βοηθηθούν οι χώρες που πλήττονται περισσότερο από την πανδημία. Το σημείο τριβής, το ευρωομόλογο ή η πανευρωπαϊκή αμοιβαιότητα του χρέους, λένε οι αναλυτές, δημιουργεί ένα διπλό πρόβλημα: «Μάλιστα, ο Μακρόν έχει δίκιο να τα ζητάει, επειδή φοβάται τον λαϊκισμό στον γαλλικό Νότο, αλλά και οι Βόρειοι έχουν δίκιο να τα αρνούνται, επειδή φοβούνται τον λαϊκισμό στον Βορρά»…

Προς το παρόν ο Ρούτε σαρώνει τους λαϊκιστές και ακροδεξιούς αντιπάλους του στις δημοσκοπήσεις, αλλά αυτό θα αλλάξει αν η Ολλανδία ενδώσει στις απαιτήσεις των Νοτίων…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News