Σε μια νέα ηχηρή πολιτική παρέμβαση προχώρησε ο Μίκης Θεοδωράκης, ο οποίος με άρθρο του στο «Βήμα της Κυριακής», επιτίθεται εκ νέου κατά της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, την οποία κατηγορεί ότι οδηγεί στο χάος, ενώ αποδεκατίζει το περίφημο ηθικό αριστερό πλεονέκτημα του Αλέξη Τσίπρα: «Το ομολόγησε και ο ίδιος: “Γιατί η Ευρώπη μού φέρεται τόσο σκληρά;“ αναρωτήθηκε “αφού της έδωσα περισσότερα από ό,τι ο Σαμαράς“» γράφει σε ένα σημείο του άρθρου του ο μουσικοσυνθέτης.

Ο κ. Θεοδωράκης προχωρά όμως και ένα βήμα παραπέρα από τη συνήθη κριτική του κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Ζητά την ανατροπή της κυβέρνησης, η οποία, όπως λέει, δεν εκπροσωπεί παρά το 15% του λαού και παρ’ όλ’ αυτά δεσμεύει τη χώρα για 100 χρόνια. Προτείνει λοιπόν ο 92χρονος μουσικοσυνθέτης, από τη στιγμή που λόγω Συντάγματος, η χώρα είναι δέσμια των προθέσεων του Πρωθυπουργού, να παραιτηθεί σύσσωμη η αντιπολίτευση!

«Θεωρώ ότι υπάρχει εθνική ανάγκη να σταματήσει αυτή η ανωμαλία» γράφει ο κ. Θεοδωράκης για να καταλήξει: «Δηλαδή ενώ κάποιοι μας οδηγούν προς την καταστροφή, εμείς οι υπόλοιποι, η συντριπτική πλειοψηφία του Λαού, να τους ανεχόμαστε χωρίς αντίδραση… Θα πουν, υποθέτω, ότι δεν υπάρχει λύση συμβατή με το ισχύον Σύνταγμα. Ομως, υπάρχει: να παραιτηθούν όλοι οι βουλευτές της αντιπολίτευσης. Είναι, κατά τη γνώμη μου, η μοναδική ιστορική θα έλεγα ευκαιρία για να σωθούν η χώρα και ο Λαός».

Το άρθρο του Μίκη Θεοδωράκη στο «Βήμα της Κυριακής» είναι το εξής:

«Θα ήθελα να εκφράσω τη βαθιά ανησυχία μου για την κατάσταση στην οποία έχει φτάσει ο Λαός μας ύστερα από τη σκληρή δοκιμασία στην οποία τον έχουν ρίξει τα Μνημόνια στα τελευταία χρόνια.

» Πρέπει ο Λαός μας να μάθει ότι οι συμβάσεις τις οποίες μας επέβαλαν το ΔΝΤ και η Ευρώπη διαφέρουν από εκείνες που έχουν υπογραφεί με την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και την Ισπανία, οι οποίες είχαν καθαρά οικονομικό χαρακτήρα. Γι’ αυτό και οι χώρες αυτές βγήκαν από τα Μνημόνια. Στη δική μας περίπτωση, επιβλήθηκαν όροι πρωτοφανείς με πρόσχημα το χρέος. Οροι όπως η απεμπόληση της εθνικής μας κυριαρχίας, η κατάσχεση από τους δανειστές του εθνικού μας πλούτου και η δέσμευση της εθνικής μας περιουσίας.

» Στην ουσία, το καθεστώς που μας επιβλήθηκε με τη συγκατάθεση των κυβερνήσεων από το 2010 έως σήμερα είναι καθεστώς αποικίας. Για αυτόν τον λόγο καμιά κυβέρνηση δεν τόλμησε να προβεί σε ενέργειες αναπτυξιακού χαρακτήρα, όπως η εξόρυξη του ορυκτού μας πλούτου και η κήρυξη της ΑΟΖ (αποκλειστική οικονομική ζώνη) και άλλων μεγάλων αναπτυξιακών πρωτοβουλιών γιατί, πρώτον, μας το απαγορεύει το Μνημόνιο και δεύτερον, στην περίπτωση που κάποια κυβέρνηση αντλούσε πλούτο από οποιαδήποτε πηγή, τα χρήματα είναι δεσμευμένα και οφείλει να τα παραδίδει στους Δανειστές μας. Ετσι, η Ελλάδα είναι η μοναδική χωρίς ΑΟΖ. Ενώ η Κύπρος έχει κάνει βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, επειδή ακριβώς δεν έχει υπογράψει όρους πρωτοφανείς και απαράδεκτους για ένα κυρίαρχο κράτος.

» Οι πιέσεις από τους δανειστές μας για μέτρα που βυθίζουν στη φτώχεια μεγάλα τμήματα του πληθυσμού και στοχεύουν στη διάλυση του κοινωνικού ιστού έλαβαν μεγαλύτερη καταστρεπτική ορμή με την κυβέρνηση της “για πρώτη φορά Αριστεράς“.

» Τότε που ο Αλέξης Τσίπρας μού είχε προτείνει (πριν από τις εκλογές) να συνεργαστούμε και να συγκυβερνήσουμε, του τόνισα ότι οι ιστορικές συνθήκες και η γεωπολιτική θέση της χώρας αποκλείουν μέσα στις υπάρχουσες συνθήκες την ανάδειξη της Αριστεράς σε κυβερνητική εξουσία. Και τον κάλεσα να στραφούμε προς τον ελληνικό λαό, που είναι η μόνη δύναμη ικανή να επιβάλει, εάν το θελήσει, μια τέτοιας μεγάλης σημασίας αλλαγή. Διαφορετικά, το να επιδιώκει ένα αριστερό κόμμα να πάρει την εξουσία στις υπάρχουσες συνθήκες, αποτελεί πράξη τυχοδιωκτική που θα βλάψει τον Λαό και την Αριστερά.

«Η αγριότητα των μέτρων πολλαπλασιάστηκε από το γεγονός ότι οι έμπειροι δανειστές είχαν απέναντί τους έναν άπειρο πολιτικό και μια ανώριμη κυβέρνηση που τους άνοιγε την όρεξη»

» Το γεγονός αυτό το αντελήφθη σίγουρα ο Αλ. Τσίπρας μετά το δραματικό εξάμηνο του 2015, όμως αντί να παραιτηθεί, αποφάσισε μετά το δημοψήφισμα του «ΟΧΙ» να πει το μεγάλο «ΝΑΙ» και έκτοτε να αφεθεί σαν ένα ξερόφυλλο στη διάθεση των ανέμων των δανειστών μας. Αλλωστε το ομολόγησε και ο ίδιος: “Γιατί η Ευρώπη μού φέρεται τόσο σκληρά;“ αναρωτήθηκε “αφού της έδωσα περισσότερα από ό,τι ο Σαμαράς“. (Δεν θυμάμαι ακριβώς τα λόγια που χρησιμοποίησε, όμως αυτό ήταν το νόημα…)

» Ομως από μια κυβέρνηση της Αριστεράς που αποφασίζει να εφαρμόζει πολιτική της Δεξιάς είναι θείο δώρο γι’ αυτούς που έδειξαν με χίλιους τρόπους ότι στοχεύουν στον εκμηδενισμό του Λαού μας. Πράγματι, η αγριότητα των μέτρων πολλαπλασιάστηκε από το γεγονός ότι οι έμπειροι δανειστές είχαν απέναντί τους έναν άπειρο πολιτικό και μια ανώριμη κυβέρνηση που τους άνοιγε την όρεξη για ακόμη χειρότερα μέτρα. Ετσι, η χώρα μας είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που βρίσκεται κάτω από Μνημόνια και ενώ όλοι οι δείκτες στην Ευρώπη δείχνουν γενικώς άνοδο, εδώ κατρακυλούν κάθε μέρα όλο και πιο βαθιά. Πώς λοιπόν να μη φωνάξω SOS;

» Η χώρα μας κάθε μέρα κάνει ένα ακόμη βήμα προς το χάος. Πάντως μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι ενώ όλα όσα είπα τα συμμερίζονται το 85% του Λαού μας και σύσσωμη η αντιπολίτευση, δεχόμαστε να μας κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και να δεσμεύει τη χώρα μας για εκατό χρόνια έχοντας μαζί του μόνο το 15% του πληθυσμού!

» Βεβαίως στηρίζουν την παρουσία τους επάνω στην αναθεώρηση του Συντάγματος του 1986, με την οποία το προνόμιο του Προέδρου της Δημοκρατίας, να διαλύει τη Βουλή σε περίπτωση ασυμφωνίας ανάμεσα στην κυβέρνηση και τη λαϊκή θέληση, το πήρε συνταγματικά ο Πρωθυπουργός!

» Εχω επανειλημμένως τονίσει ότι το πολίτευμα της Προεδρευομένης Δημοκρατίας έχει έκτοτε μεταβληθεί σε θεσμό πρωθυπουργικής ασυδοσίας, δεδομένου ότι καταργήθηκε ο θεσμικός ρόλος του Προέδρου, που του έδιδε το δικαίωμα να ελέγχει τον Πρωθυπουργό. Ετσι, σήμερα ο κ. Τσίπρας ελέγχει τον κ. Τσίπραν (!) και εξακολουθεί να κυβερνά με το πρόσχημα ότι έχει μαζί του τους 153 βουλευτές. Με τη λογική αυτή και εφόσον αυτοί οι 153 έχει αποδειχθεί ότι είναι μπετόν αρμέ, εάν αύριο η δημοτικότητα του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πέσει στο 10%, ο κ. Τσίπρας θα εξακολουθήσει να κυβερνά. Και εάν πέσει στο 5%, το ίδιο. Και εάν τελικά φτάσει το 1%, ή ακόμα κι αν έχει μόνο τη δική του ψήφο, και πάλι με τη μία αυτή ψήφο θα μένει ο Πρωθυπουργός στη θέση του. (Κάνω μια φανταστική υπόθεση, ακριβώς για να αναδείξω τον τραγέλαφο στον οποίο έχει οδηγήσει τη χώρα εκείνη η Αναθεώρηση του Συντάγματος, την οποία φυσικά ειρήσθω εν παρόδω εγώ – βουλευτής του ΚΚΕ τότε – και ένας ακόμα ήμασταν οι μόνοι που δεν την ψηφίσαμε.)

» Το ερώτημα μετά από αυτή την ανάλυση είναι γιατί οι 153 εξακολουθούν να κρατούν τη θέση τους στη Βουλή, όταν το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει πέσει στο 15% και αύριο σίγουρα θα πέσει ακόμα πιο χαμηλά; Η απάντηση είναι: Γιατί επωφελούνται από τη Συνταγματική Αναθεώρηση, βάσει της οποίας ο μόνος που μπορεί να διαλύσει τη Βουλή και να προκηρύξει εκλογές είναι ο Πρωθυπουργός!

» Επειτα από όσα εξέθεσα, θεωρώ ότι υπάρχει εθνική ανάγκη να σταματήσει αυτή η ανωμαλία. Δηλαδή ενώ κάποιοι μας οδηγούν προς την καταστροφή, εμείς οι υπόλοιποι, η συντριπτική πλειοψηφία του Λαού, να τους ανεχόμαστε χωρίς αντίδραση… Θα πουν, υποθέτω, ότι δεν υπάρχει λύση συμβατή με το ισχύον Σύνταγμα. Ομως, υπάρχει: να παραιτηθούν όλοι οι βουλευτές της αντιπολίτευσης. Είναι, κατά τη γνώμη μου, η μοναδική ιστορική θα έλεγα ευκαιρία για να σωθούν η χώρα και ο Λαός».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News