Φίλη στο facebook με κάλεσε ένα πρωί να υπογράψω σε ένα ψήφισμα του Avaaz που απευθύνεται στο υπουργείο Υγείας με αίτημα «Βοηθήστε τα εγκαταλελειμμένα (sic) μωρά του Νοσοκομείου Αλεξάνδρα».

Σύμφωνα με το σκεπτικό του ψηφίσματος που, έως εκείνη την ώρα, είχε περίπου 6.000 υπογραφές, πάνω από 50 παιδιά ζουν παρατημένα από τις μητέρες τους σε νοσοκομεία της Αττικής, ενώ μέσα στο 2015  «ένας πολύ μεγάλος αριθμός παιδιών γεννήθηκαν και έμειναν στο νοσοκομείο ακόμα και για 12 μήνες πριν καταλήξουν σε κάποιο ίδρυμα». Στο ψήφισμα περιγράφεται μια εφιαλτική πραγματικότητα για τα παιδιά αυτά, τα οποία ζουν σε τεχνητό φως, μέσα σε κλάματα, μοιράζονται τις μαίες με άλλα, είναι παραμελημένα, δεν μπορούν να κοιμηθούν, δεν έχουν πάνες και πολλά ακόμη, γιατί το «Αλεξάνδρα» είναι μαιευτήριο και όχι χώρος φιλοξενίας ή Ίδρυμα. Όλα αυτά, η συντάκτρια λέει ότι τα διάβασε σε γνωστό περιοδικό και σοκαρίστηκε. Επίσης λέει ότι παρόλο που γνωρίζει ότι οι διαδικασίες αυτές (ποιες;) παίρνουν χρόνο, θα ήθελε να γίνει το καλύτερο δυνατό, το έχει συζητήσει με αρκετό κόσμο, έχει πίστη στον άνθρωπο κι ίσως το κείμενο, τελικά, να πέσει στον κατάλληλο άνθρωπο, γι’ αυτό ας βάλουμε όλοι μια υπογραφή – δεν μπορεί δα να είναι και τόσο μεγάλη αβαρία!

Και ποια δεν θα υπέγραφε αυτό το κείμενο βλέποντας τόση ανθρωπιά εντός του; Μόνο καμιά περίεργη σαν κι εμένα. Έτσι, σκέφτηκα να το ψάξω λίγο το θέμα πριν υπογράψω.

Αρχικά, πήρα τη βοήθεια του Google. Με έκπληξη ανακάλυψα ότι η ιστορία με τα εγκαταλελειμμένα νεογνά κρατά από την περασμένη δεκαετία. Έτσι, το 2009, το «Χαμόγελο του Παιδιού» διαπίστωνε σε δελτίο Tύπου ότι «o νέος χρόνος θα βρει 42 παιδιά εγκαταλελειμμένα στα Νοσοκομεία της Αττικής λόγω έλλειψης χώρων υποδοχής και φιλοξενίας. Τι θα κάνουμε για αυτό;» και ζητούσε να τα αναλάβει εκείνο σε χώρους που πρότεινε. Ακολουθούσαν δημοσιεύματα του 2010 και του 2011 που μιλούσαν και πάλι για τα νεογνά των νοσοκομείων, ένα ρεπορτάζ της Τατιάνας Στεφανίδου το 2010, και η μαρτυρία «μίας μαίας» το 2015.

Τηλεφώνησα στο νοσοκομείο «Αλεξάνδρα», ζήτησα να μιλήσω με τη διοίκηση, τους εξήγησα τι αναζητώ και με διαβεβαίωσαν ότι κατά καιρούς βλέπουν κι εκείνοι κάποια δημοσιεύματα που δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα, αλλά για να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες θα έπρεπε να πάρω άδεια από το υπουργείο Υγείας.

Στο μεταξύ, είχε φτάσει απόγευμα και οι υπογραφές τις 12.000…

Συμπτωματικά, λίγο αργότερα συνάντησα γιατρό που ασχολείται με τα νεογνά και γνωρίζει άριστα την κατάσταση σε όλα τα μαιευτήρια και γενικά τα νοσοκομεία της Ελλάδας και μου εξήγησε την κατάσταση. «Υπάρχουν παιδιά που εγκαταλείπονται από τις μητέρες τους και μέχρι να βρεθούν σε κάποιο ίδρυμα μένουν στα νοσοκομεία. Oμως, σε καμιά περίπτωση οι συνθήκες δεν είναι τόσο κακές, ιδίως στο “Αλεξάνδρα” και το “Έλενα”! Ίσα ίσα, που σε αυτά τα νοσοκομεία τα μωρά έχουν φροντίδα και αγκαλιές από τους εθελοντές. Υπάρχουν οργανώσεις, υπάρχουν φίλοι των νοσοκομείων, υπάρχουν ακόμη και άνθρωποι από χριστιανικές οργανώσεις οι οποίοι καθημερινά δρουν εθελοντικά για τα μωρά αυτά. Οι εθελοντές είναι εκπαιδευμένοι και πιστοποιημένοι, δεν είναι ότι είδαν φως και μπήκαν και κάνουν ό,τι τους έρχεται. Όλοι τους περνούν ώρες να φροντίζουν τα μωρά, ενώ υπάρχουν όλα τα είδη γι’ αυτά. Σίγουρα, δεν είναι ό,τι πιο ευχάριστο ή ιδανικό. Όλα τα μωρά θα έπρεπε να έχουν τις μαμάδες τους – κι αυτά εδώ δεν τις έχουν. Θα ήταν ευχής έργον εάν οι διαδικασίες για να βρεθούν σε ιδρύματα ή σε οικογένειες ήταν πιο σύντομες. Αλλά είναι δεδομένο ότι οι συνθήκες που περιγράφονται σε αυτού του είδους τα δημοσιεύματα, δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα».

Στο μεταξύ, όση ώρα γράφω, οι υπογραφές στο ψήφισμα του Avaaz πλησιάζουν τις 15.000. Μέσα σε 12 ώρες, 9.000 άνθρωποι, ιδίως γυναίκες, υπέγραψαν – αλήθεια, τι υπέγραψαν; Δεν έχω καταλάβει.

Το Avaaz είναι μια διαδικτυακή πλατφόρμα, «το μεγαλύτερο διαδικτυακό κίνημα που υπήρξε ποτέ παγκοσμίως», όπως αναφέρει στη σελίδα του. Σε αυτήν, καθένας μπορεί να ξεκινήσει ένα ψήφισμα. «Το μοντέλο διαδικτυακής οργάνωσης του Avaaz επιτρέπει σε χιλιάδες πολιτικές δράσεις, μικρές ή μεγάλες, να συνδυαστούν για να δημιουργήσουν μια ισχυρή συλλογική δύναμη. Τα Ψηφίσματα Πολιτών, σου προσφέρουν τα διαδικτυακά εργαλεία για να ξεκινήσεις τις δικές σου τοπικές, εθνικές ή και διεθνείς εκστρατείες και βήμα, βήμα να αλλάξεις τον κόσμο προς το καλύτερο». Συνήθως τα ψηφίσματα αφορούν θέματα οικολογίας ή ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά μπορεί να δείτε και εκκλήσεις για τις αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης, τη 13η σύνταξη ή τη διάσωση ενός ιδρύματος που κινδυνεύει.

Το Avaaz όντως σε πολλές περιπτώσεις είναι ένα εκπληκτικό εργαλείο για μαζική κινητοποίηση και σοβαρός μοχλός πίεσης προς κυβερνήσεις και οργανισμούς. Όντως, το Avaaz μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Από την άλλη, όμως, μπορεί απλώς να είναι το νανούρισμα των συναισθημάτων μας. Νιώθουμε οργή, θυμό, τύψεις και δεν ξέρουμε πώς να εκτονωθούμε; Ας βάλουμε μια υπογραφή για να σωθούν οι ελέφαντες της Αφρικής ή τα δελφίνια της Ιαπωνίας. Ας δηλώσουμε την αγανάκτησή μας για «τα εγκαταλελειμμένα (sic) μωρά του Νοσοκομείου Αλεξάνδρα». Υπογράφοντας, κάνουμε το καθήκον μας και δεν πάει το μυαλό μας ότι αν πραγματικά θέλουμε να τα βοηθήσουμε, μπορούμε εμείς να πάμε να γίνουμε εθελόντριες (ή εθελοντές) για τις αγκαλιές που αυτά έχουν ανάγκη. Τι στο καλό, 15.100 υπογραφές έχουν μαζευτεί ως αυτήν τη στιγμή που τελειώνω το γράψιμο, δεν θα βρεθούν ανάμεσά τους 100-200 άτομα να γίνουν εθελοντές;

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News