Λίγο πριν η Πρώτη Φορά Αριστερά εγκαταλείψει το χαράκωμα του αγώνα προκειμένου να προετοιμαστεί για τη δεύτερη φορά, στη Βουλή έγινε ένα μικρό πάρτι με διορισμούς πρώην συζύγων, τέκνων και συνεργατών, στους οποίους η πατρίδα οφείλει να σταθεί ευγνωμονούσα και να τους μισθοδοτεί ως τη συνταξιοδότησή τους. Ακόμα και αν δεν συνέβαλαν προσωπικά στον αγώνα κατά των μνημονίων, συμπαραστάθηκαν στους συγγενείς τους που έδωσαν την τίμια μάχη.

Το να είσαι αριστερός δεν σε καθιστά κορόιδο. Οι άνθρωποι απλώς ακολούθησαν την πατέντα των προκατόχων τους. Δεν θυμάστε τη ρύθμιση του μακαρίτη Δημήτρη Σιούφα; Οσοι είχαν προσληφθεί έστω και για μία μέρα ως μετακλητοί υπάλληλοι των κομμάτων, των προέδρων τους ή των μελών του προεδρείου της Βουλής, μονιμοποιήθηκαν με μία απλή αίτηση. Και κάπως έτσι τακτοποιήθηκαν 231 τυχεροί.

Ο διορισμός της Ελένης Ζαρούλια, συζύγου Μιχαλολιάκου, επιχειρήθηκε να γίνει με βάση μία διάταξη που προβλέπει ότι οι πρώην πρόεδροι Κοινοβουλευτικών Ομάδων δικαιούνται έναν μετακλητό υπάλληλο της επιλογής τους. Η διάταξη αυτή ήταν προς κατάργηση, αλλά ο Νίκος Βούτσης τη διατήρησε ενεργή. Και τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρεται…

Ομως, για ένα λεπτό. Το θέμα μας εδώ δεν είναι μόνο η Ζαρούλια. Είναι η ίδια η διάταξη. Για ποιο λόγο οι πρώην πρόεδροι Κοινοβουλευτικών Ομάδων δικαιούνται μετακλητό υπάλληλο στη Βουλή; Για να μαζεύει την αλληλογραφία τους; Για να απαντάει σε τηλεφωνήματα, λέγοντας ότι ο κύριος πρόεδρος δεν είναι πλέον στο Κοινοβούλιο; Τι είδους ρουσφέτι είναι αυτό;

Είναι ρουσφέτι συναδελφικής αλληλεγγύης που επιτρέπει σε διαπρεπείς απόμαχους της πολιτικής να εξυπηρετήσουν έναν δικό τους άνθρωπο. Κάτι σαν μπόνους πολιτικής συνταξιοδότησης. Και, εντάξει, σε απόλυτους αριθμούς δεν μιλάμε για πολύ κόσμο. Πόσοι πρώην πρόεδροι ΚΟ, που δεν έχουν χρηματίσει πρωθυπουργοί, κυκλοφορούν έξω; Βενιζέλος, Κωνσταντόπουλος, Μεϊμαράκης, Μιχαλολιάκος, Καμμένος, Θεοδωράκης, Λεβέντης, Παπαρήγα, Δαμανάκη —ξεχνάω κανέναν; Η ένσταση δεν έχει να κάνει με τον αριθμό, αλλά με τη νοοτροπία. Για ποιο λόγο, ας πούμε, η Μαρία Δαμανάκη να διορίσει (αν το έχει κάνει) μετακλητό στη Βουλή; Το ίδιο ισχύει, ως ένα βαθμό, με τα γραφεία και τα προνόμια των πρώην πρωθυπουργών. Ασφαλώς και η Πολιτεία οφείλει να υποστηρίξει τη δημόσια και θεσμική παρουσία ενός πρώην πρωθυπουργού, αλλά, μερικές φορές, αισθάνεσαι ότι κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.

Συχνά το πολιτικό σύστημα λες και καταβάλλει προσπάθεια για να μας θυμίσει ότι συγκροτείται από προσωπικό που υιοθετεί τον κυνισμό και τα ταπεινά κίνητρα μιας προνομιούχας συντεχνίας. Αυτό, βέβαια, συμβάλλει στην απομυθοποίηση των προσώπων, στην απόξεση των ευγενών κινήτρων που επενδύουν προσχηματικά πολιτικές συμπεριφορές. Τα βλέπει ο πολίτης αυτά και θυμάται ότι έχει να κάνει με ανθρώπους σαν κι εμάς. Ενίοτε και με ανθρωπάκια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News