Την παραμονή των εκλογών ταξίδεψα από την Αθήνα στην ιδιαίτερη πατρίδα μου για να ψηφίσω. Εξι η ώρα το απόγευμα Σαββάτου ήταν η πτήση, επτάμισι το απόγευμα Κυριακής η επιστροφή. Θέλησα να νοικιάσω αυτοκίνητο γι’ αυτό το εικοσιτετράωρο. Το (εξωφρενικό) ποσό που μου ζητήθηκε ήταν 200 ευρώ. Στην διαμαρτυρία μου, η απάντηση ήταν ότι η συγκεκριμένη ενοικίαση «έπιανε» δύο εικοσιτετράωρα αφού παρεμβάλλονταν η δωδεκάτη νυκτερινή και ότι ο Ιούλιος είναι «φουλ σεζόν» οπότε οι τιμές ήταν αυτές.

Ο ίδιος άνθρωπος που αρχές Ιουλίου ζητούσε το 200άρι, σήμερα που κοντεύει το μέσον του Αυγούστου τραβάει τα μαλλιά του διότι η δουλειά έχει πέσει κατά 30% και δεν θα βγάλει ούτε τα έξοδα του. Ρωτήστε ξενοδόχους, ταβερνιάρηδες, αυτοκινητάδες, σουβενιρατζήδες, ταξιτζήδες, πράκτορες εισιτηρίων και όποιον άλλον ζει από τον τουρισμό. Το ίδιο θα σας πει. Πτώση από 15 έως 30%. Αν ζητήσετε πιο εξειδικευμένα στοιχεία, θα σας πουν ότι ο Μάιος και ο Ιούνιος ήταν καταστροφικοί, ο Ιούλιος υποτονικός και ο Αύγουστος κινείται αναμενόμενα. Προσεύχονται για Σεπτέμβρη και Οκτώβρη. Επίσης, εμφανώς λίγοι οι Έλληνες ενώ οι ξένοι κυκλοφορούν με ελάχιστο χρήμα στην τσέπη.

Θα μου πείτε πως κάθε χρόνο τα ίδια λένε. Συμφωνώ. Και πέρυσι τα ίδια άκουγα, αλλά φέτος μνημονεύουν το 2018 σαν την καλύτερη (εισπρακτική) χρονιά της δεκαετίας. Και ποιος φταίει για την πτώση κατά την γνώμη όλων αυτών των παραγόντων; Εδώ σε θέλω. Την Κουντουρά δεν έχει νόημα να την κατηγορήσουν, έφυγε (τιμωρημένη) για τον παχυλό μισθό της ευρωβουλής. Τον Θεοχάρη είναι πολύ νωρίς, του την φυλάνε για του χρόνου. Με τον Ερντογάν τα βάζουν που οδήγησε σε υποτίμηση της λίρας και έριξε τις τιμές στην Τουρκία. Λένε επίσης κάτι αόριστα περί «ανοίγματος των άλλων αγορών», αν και αμφιβάλω αν ξέρουν που πέφτουν αυτές οι «άλλες αγορές».

Το 200άρι πάντως για μια εικοσιτετράωρη ενοικίαση αυτοκινήτου δεν φταίει. Είναι βέβαιοι για αυτό. Οτι ανάμεσα στο 2016 και 2019 η τιμές στην καλοκαιρινή εστίαση έχουν ανέβει τουλάχιστο 30% δεν φταίει επίσης. Ούτε φταίει το μυαλό τους που πήρε αέρα με τα τουριστικά μας «ρεκόρ» και επί τρία χρόνια πίστεψαν ότι είναι οι εκλεκτοί που δεν τους πιάνουν οι νόμοι της αγοράς. Δεν φταίει που ο μικροξενοδόχος στην νότια Κρήτη ή στην παραλία της Ηγουμενίτσας πίστεψε ότι ο τόπος και οι εγκαταστάσεις του είναι σαν την Ψαρού, με αποτέλεσμα να έχουν εξαφανιστεί τιμές των 40 ή 50 ευρώ την βραδιά. Κοντά ή πάνω από το 100άρικο κοστίζει το δωμάτιο ανεξαρτήτως σε ποια ερημιά που βρίσκεται και τι προσφέρει. Τον Αύγουστο χτυπάει άνετα το 150άρι κι ας είναι για κλάματα.

Για βάλτε όμως 500 ευρώ για δωμάτιο (δύο άτομα για πέντε νύχτες) και 500 τα ακτοπλοϊκά εισιτήριο (με αυτοκίνητο και καμπίνα) και 500 για φαγητό και υπολογίστε που πάει ο λογαριασμός, χώρια τα απρόβλεπτα κάθε απόδρασης. Και με ποια λογική, οι μεν Ελληνες μπορεί να ζορίζονται να πληρώσουν τέτοιες τιμές αλλά οι ξένοι το κάνουν με άνεση; Ειδικά όταν αυτοί έχουν μπροστά τους επιλογές από δέκα τουλάχιστον χώρες που απέχουν την ίδια περίπου ώρα με το αεροπλάνο απ’ το σπίτι τους;

Ξεχνάτε πως μέχρι το 2016 είχε αρχίσει σε όλη την Ελλάδα ένα κύμα να προσφέρονται δωρεάν οι ομπρέλες στην παραλία (με υποχρέωση παραγγελίας) και ότι σήμερα αυτό έχει εξαφανιστεί; Παντού πληρώνουμε έξι ή οκτώ ευρώ για λίγο ίσκιο. Συν οι δυο καφέδες, να ‘το το καθημερινό 15άρι μόνο εκεί που σκάει το κύμα. Λένε βέβαια για τους φόρους. Ωραία λοιπόν, τώρα που θα τους μειώσει ο Κυριάκος να δούμε πόσο φθηνότερες θα γίνουν οι υπηρεσίες τους. Και πόσο ποιοτικότερες. Πάντως να θυμούνται πως τα 100άρικα δεν είναι μαρουλόφυλλα και πως αν δεν λογικευτούν μόνοι τους θα τους λογικέψει βίαια η αγορά, ελληνική και διεθνής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News