Αυτές τις μέρες, η Βασιλική Θάνου θα πρέπει να είναι πολύ, μα πάρα πολύ ευχαριστημένη. Μια ολόκληρη παράταξη που πέρασε δια πυρός και σιδήρου στις εκλογές και καθιερώθηκε οριστικά ως ο μεγάλος κεντροαριστερός πόλος στο σκηνικό της χώρας, αφήνει στην άκρη ό,τι κάνει, για να προτάξει τα στήθη της στην υπεράσπιση του μικρού της θρόνου στην Επιτροπή Ανταγωνισμού. Οποία τιμή για μια αδέκαστη δικαστικό που με την καριέρα της έγραψε λαμπρές σελίδες ανεξάρτητης και ακομμάτιστης δραστηριότητας στο λειτούργημα της.

Ολόκληρος Πρωθυπουργός αναγκάστηκε να κατασκευάσει φωτογραφική διάταξη για να την αποκαθηλώσει και ολόκληρος Παπαδημούλης ετοιμάζεται να συνταράξει συθέμελα την Κομισιόν για χάρη της, με ερώτηση-καταπέλτη. Επίσης, ολόκληρος Νίκος Παππάς έβγαλε βιτριολική ανακοίνωση ότι την «τρώνε οι εκδότες» επειδή η Βασιλική τους είχε μπει στο διαπλεκόμενο ρουθούνι τους και ολόκληρη Κοινοβουλευτική Ομάδα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει ξαμοληθεί στα κανάλια για να βάλει ανάχωμα στην καρατόμηση της.

Τι άλλο άραγε χρειάζεται ένας άνθρωπος για να νιώσει πλήρης και ευτυχής; Βεβαίως, οι άνθρωποι της προσφοράς (άμισθη στο γραφείο του πρωθυπουργού, άμισθη και στην Επιτροπή Ανταγωνισμού) ποτέ δεν επαναπαύονται στις δάφνες τους. Αδιαφορώντας για τα χρόνια που σωρεύονται στην πλάτη τους και για τους κόπους που κύρτωσαν τους ώμους τους, αρνούνται να κάτσουν άπραγοι σε μια γωνιά και να απολαύσουν τα χρόνια που τους απομένουν σαν συνηθισμένοι συνταξιούχοι. Σύνθημα τους, «όσο πιο πολλά έδωσα στην κοινωνία, τόσο πιο πολλά χρωστάω».

Χρωστάει κι άλλη προσφορά λοιπόν στην χώρα η Βασιλική Θάνου. Κι ας της αρνήθηκε η ελληνική κοινωνία μια τόση δα παραβιασούλα του συντάγματος ώστε να κάνει άλλη μια θητεία στην ηγεσία της δικαιοσύνης. Δεν πειράζει, η Βασιλική δεν κρατά κακίες. Αντιθέτως, οι δυσκολίες, οι άνανδρες τρικλοποδιές και τα ανήθικα τεχνητά εμπόδια την χαλυβδώνουν. Η αποκάλυψη του Μητσοτακικού Ορμπανισμού που γίνεται εξ αιτίας της και εναντίον της, θα αποτελέσει την αρχή του τέλους της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας που προσωρινώς ενέσκηψε στην χώρα. Δεν θα τα παρατήσει μέχρι να δικαιωθεί ο αγώνας των γιών και των θυγατέρων της δρακογενιάς, δεν θα εγκαταλείψει μέχρι να πάρουνε τα όνειρα εκδίκηση.

Τούτων δοθέντων, η κυρία Θάνου πρέπει να νιώθει μια χαρά, κραταιά παρά την αποκαθήλωση της και υπερήφανη για όσα έχει καταφέρει στην ζωή της. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πώς νιώθει ο ΣΥΡΙΖΑ ως συλλογικό πολιτικό υποκείμενο της Αριστεράς. Ενα κόμμα που πήρε την εξουσία διακηρύσσοντας παλλαϊκό αγώνα εναντίον της κατοχής της πατρίδας, να έχει καταντήσει πέντε χρόνια αργότερα να αναλώνεται στο στήσιμο ταμπουριών γύρω από το ξανθό τσουλούφι μιας γηραιάς κυρίας που αποτελεί την επιτομή της προσωπικής φιλοδοξίας. Μα καλά, ακόμα δεν έχουν καταλάβει ότι για κάτι τέτοιες λακαρισμένες κουπ και για κάτι παρεμφερή μάγκικα μουστάκια, βρέθηκαν εκεί που είναι σήμερα;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News