Καινούργιο κοσκινάκι μου και πού να σε κρεμάσω. Καινούργια μου Rafale και πόσο πια να σας δοξάσω.

Διαβάζω ατέλειωτα θριαμβικά κατεβατά για τα γαλλικά πολεμικά αεροπλάνα που αγοράσαμε. Ρεπορτάζ συναδέλφων και αναλύσεις ειδημόνων περί τα αεροπορικά, γεμάτες με άγνωστες λέξεις, με ονόματα πυραύλων, πολλαπλών εκτοξευτών, ραντάρ, ανιχνευτών, κινητήρων, αισθητήρων, συστημάτων αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου, όλα φοβερά και τρομερά, όλα ακατανίκητα και πρωτοποριακά, όλα φορεμένα στα περιώνυμα Rafale που σε λίγο θα μοστράρουμε απέναντι στην πάνοπλη προκλητικότητα του Ταγίπ. Χαίρομαι.

Αλλά αναρωτιέμαι κιόλας. Μήπως τα παραλέμε ρε παιδιά; Ομολογώ το περιορισμένο των γνώσεων μου επί των πολεμικών ζητημάτων, αλλά θέλω να πιστεύω ότι η κοινή λογική δεν έχει εγκαταλείψει πλήρως την διάνοια μου. Διαβάζω κάτι απίθανα πράγματα. Οτι τα Rafale είναι πολύ ανώτερα και από τα F-16 και από τα περιβόητα F-35. Πάνε πολύ πιο μακριά από όλα τα υπόλοιπα αεροσκάφη, χτυπάνε ταυτόχρονα ως έξι στόχους σε διαφορετικά σημεία μ’ ένα πάτημα κουμπιού, είναι ανίκητα σε κλειστές αερομαχίες, αντιλαμβάνονται ακόμα και τα stealth εχθρικά, πετάνε νύχτα και με κακοκαιρία, έχουν ελάχιστη ανάγκη επίγειας υποστήριξης, εξουδετερώνουν άνετα και τους ρώσικους S-400, ρίχνουν πάνω από την Λάρισα και βυθίζουν πλοία στην Ρόδο ή ισοπεδώνουν την μακρινή τουρκική ενδοχώρα, προσγειώνονται ακόμα και σε βομβαρδισμένους διαδρόμους. Μάλιστα.

Είμαι ο τελευταίος που θα αμφισβητήσω τις ικανότητες των γάλλων τεχνικών, ειδικά όταν αυτοί οι Γάλλοι είναι με το μέρος μας και όχι εναντίον μας. Αλλά επιτρέψτε μου να μην θεωρώ χάπατα τους Αμερικανούς, τους Βρετανούς ή τους Ρώσους που ασχολούνται με την αεροπορική πολεμική βιομηχανία και πουλάνε στους απέναντι. Πώς να το πω, δεν γίνεται οι Γάλλοι να έχουν φτιάξει το υπερόπλο και όλοι οι άλλοι να βρίσκονται ακόμα στην εποχή του χαλκού. Και, εν πάση περιπτώσει, αν είναι με δεκαοκτώ Rafale να αποκτήσουμε την απόλυτη αεροπορική υπεροχή στο Αιγαίο, γιατί δίνουμε λεφτά να αναβαθμίσουμε τα παλιά μας F-16 και δεν αγοράζουμε άλλα δεκαοκτώ να έχουμε ήσυχο το κεφάλι μας;

Αφήστε που με αφορμή την αγορά των γαλλικών, μαθαίνουμε κάτι αλλόκοτα για τις παλιότερες αγορές των οπλικών μας συστημάτων. Αγοράζαμε λέει πανάκριβα F-16, αλλά το ΝΑΤΟ ή οι κατασκευάστριες εταιρείες δεν μας επέτρεπαν να τους φορέσουμε πυραύλους ή ραντάρ τελευταίας τεχνολογίας. Ενώ τώρα, τα εξελιγμένα οπλικά συστήματα των Rafale θα τα χρησιμοποιούμε –διαβάζω- κατά βούληση για την εθνική μας άμυνα, αφήνοντας τα αμερικάνικα αεροπλάνα για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ. Άρα δεν ήταν θέμα όπλων, αλλά πολιτικών δεσμεύσεων και πολιτικής βούλησης. Κοντολογίς, τσάμπα πληρώναμε τόσα χρόνια, τώρα ξυπνήσαμε. Αν ισχύει, κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Τέλος πάντων, οι εθνικοί μύθοι είναι χρήσιμο πράγμα αρκεί να μην παγιώνουν εθνικές ψευδαισθήσεις. Δεν λέω να κρατάμε μικρό καλάθι για τα Rafale μας, αλλά καλό θα είναι να μην πιστέψουμε ότι αποκτήσαμε και το μαγικό πολεμικό ραβδάκι με δεκαοκτώ αεροπλάνα που θα πάρουμε ως το 2023. Μέτρον άριστον.

Στο κάτω-κάτω, το ‘χουμε πει εκατό φορές. Δεν θέλουμε να νικήσουμε την Τουρκία σ’ έναν συνολικό μακροχρόνιο πόλεμο, θέλουμε να κάνουμε πολύ βαρύ το τίμημα της σε περίπτωση που αυτή αποφασίσει να κάνει κάποιο παρακινδυνευμένο βήμα στο Αιγαίο. Με βάση αυτό το δόγμα, σοφή κίνηση η αγορά των Rafale, απλώς ας μην ονειρευόμαστε και την άλωση της Αγκυρας. (Περιμένω τους επόμενους δοξαστικούς για τις φρεγάτες που θα αγοράσουμε ως τα μέσα του Μάρτη).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News