Οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις για το παραδικαστικό κύκλωμα επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στο στόχαστρο του οποίου βρέθηκαν πολιτικοί αντίπαλοι του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμένου, σφραγίζουν με τον πλέον εμφατικό τρόπο την ανυπαρξία προοπτικής συνεργασίας του Κινήματος Αλλαγής με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης – με τέτοιο τρόπο μάλιστα που είναι να απορείς με ποια λογική κάποιοι πρότειναν κάτι τέτοιο.

Οι αποκαλύψεις και η γενικότερη στάση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και τώρα που βοά ο τόπος, γκρέμισαν κάθε γέφυρα προσέγγισης, αν και για να είμαστε δίκαιοι κάτι τέτοιο επισήμως δεν είχε υπάρξει ποτέ ως ενδεχόμενο, με τη Φώφη Γεννήματα να διακηρύττει με κάθε τρόπο την αυτόνομη πορεία του ΚΙΝΑΛ.

Ό,τι υπήρξε ήταν κάτι επιθυμίες μεμονωμένων παραγόντων στο ΚΙΝΑΛ και στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς, οι οποίοι στο όνομα του αντιδεξιού προσδιορισμού τους θεώρησαν ότι η συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή δήθεν εκεί είναι εγκλωβισμένοι προοδευτικοί ψηφοφόροι, είναι η απάντηση στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Επέλεγαν να μην ακούν τις περιβόητες δηλώσεις Πολάκη «βάλτε κάνα δυό φυλακή για να πάρουμε τις εκλογές», ή το δόγμα της Μπέτυς Μπαζιάνα ότι «πήραμε την κυβέρνηση αλλά δεν έχουμε την εξουσία» και προτιμούσαν να μην βλέπουν ότι στο βασικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η πολιτική εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ που μετεξελίχθηκε και αναπτύσσεται σε Κίνημα Αλλαγής.

Ομως η σύμπραξη του Νίκου Παππά με τις πρακτικές της βαθιάς Δεξιάς και ο εξωδικαστικός συμβιβασμός της Νοvartis στις ΗΠΑ, με τη διαβεβαίωση των αμερικανικών αρχών ότι καμιά εμπλοκή πολιτικών προσώπων δεν υπήρξε, έκαναν ακόμα και αυτούς τους, ας πούμε ρομαντικούς, αν όχι αφελείς ή ιδιοτελείς, να αντιληφθούν το λάθος τους. Ή, έστω, θα έπρεπε να τους έχει κάνει να το αντιληφθούν.

Η κυρία Γεννηματά, πάντως, αποδίδοντας πλήρως την πολιτική ευθύνη στον κ. Τσίπρα για γνώση και ανοχή της δραστηριότητας των Παππά, Παπαγγελόπουλου και Καμμένου, κατέστησε απολύτως σαφές ότι κάθε σενάριο συνεργασίας ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το Κίνημα Αλλαγής είναι «καμένο» από χέρι. Δεν είναι δυνατόν να συζητήσει πρόταση συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ για κοινό μέτωπο κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη και να αποκαλύπτεται ότι υιοθετεί όλη την αντιδημοκρατική, παραθεσμική πρακτική των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Μέσα σε όλα, εξάλλου, η σύγχυση και η αμηχανία του κ. Τσίπρα να μιλά για αντίστοιχο «βρώμικο 89» —με τον Φώτη Κουβέλη, μάλιστα, πρωταγωνιστή τότε να χειροκροτεί!— και να επιχειρεί με θράσος να εμφανιστεί ως νέος Ανδρέας Παπανδρέου, είναι πέραν της γελοιότητας και επικίνδυνη. Γιατί εμφανιζόμενος ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ως θύμα των αντιπάλων του καλλιεργεί τον λαϊκισμό.  Κάτι τέτοιο όμως δεν κάνει και ο Τραμπ;

Κορυφαία στελέχη του Κινήματος Αλλαγής, βγαίνουν διαρκώς και στηλιτεύουν τα όσα αποκαλύπτονται, ενώ ταυτόχρονα υπενθυμίζουν ότι το ΚΙΝΑΛ και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο αυθεντικός εκφραστής της Κεντροαριστεράς. 

Παράλληλα  αναδεικνύεται ως η μόνη αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση και ως το μόνο κόμμα που ασκεί πραγματικά την αξιωματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η στάση του από την έναρξη της πανδημίας τον περασμένο Μάρτιο συνηγορεί επ’ αυτού μολονότι με τις δημοσκοπήσεις αδικείται. Προς το παρόν. Διότι με δεδομένο ότι συνεχώς θα αξιολογείται η αναξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ, θα γίνεται παράλληλα από το ΚΙΝΑΛ τεκμηριωμένη κριτική κατά της κυβέρνησης προκειμένου να πειστεί η κοινή γνώμη ότι αυτό (μπορεί να) είναι η εναλλακτική πρόταση στη ΝΔ. Αρχής γενομένης την προσεχή Τρίτη στη κοινή συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.

Με τις ισχυρές  προκλήσεις της οικονομίας να είναι μπροστά μας η ιδεολογικοπολιτική Συνδιάσκεψη , το φθινόπωρο, είναι σημαντική ευκαιρία προκειμένου το ΚΙΝΑΛ να διατυπώσει τους βασικούς άξονες της δικής του αντιπρότασης στη κυβέρνηση Μητσοτάκη και να προχωρήσει σε ανοιχτή πρόσκληση σ΄όλο το φάσμα της δημοκρατικής παράταξης να συνδράμει στο να πρωταγωνιστήσει ξανά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News