«Αν πιστεύουν ότι τους ευνοεί ένα ριμέικ του βρώμικου ’89, είμαι και είμαστε εδώ», αναφώνησε ο Αλέξης Τσίπρας προς τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Και από τις πρώτες γραμμές του ακροατηρίου, ο Φώτης Κουβέλης, υπουργός Δικαιοσύνης του βρώμικου ’89, ξεσπά σε ένα ενθουσιώδες παρατεταμένο χειροκρότημα προς τον αρχηγό του.

Αν αυτό ήταν σκηνή από κωμωδία της Τσινετσιτά του 1970, στο επόμενο πλάνο θα εισέβαλαν μέσα στην αίθουσα δυο τύποι με άσπρες ιατρικές μπλούζες και θα μπουζούριαζαν κανονικά τον χειροκροτητή δια τα περαιτέρω. Επειδή όμως είμαστε σε κωμωδία του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία του 2020, η συνεδρίαση συνεχίστηκε κανονικά χωρίς εισβολές και παρατράγουδα.  

Εδώ ο ποιητής σηκώνει τα χέρια, ότι η ποίηση παύει πια να λυτρώνει τους μοναχικούς ήρωες της επιμονής στην ιστορική αλήθεια. Ο πολιτικός αναλυτής αυτοπυροβολείται, ότι εξέλειπε πλέον η λογική ως εργαλείο ερμηνείας της ζώσας πραγματικότητας. Ο ψυχαναλυτής μουντζώνει νοερά τους δασκάλους του, ότι αυτά που του δίδαξαν αποδεικνύονται αέρας κοπανιστός. Και ο απλός ανθρωπάκος που θυμάται με το νι και με το σίγμα τι είχε γίνει τότε, κουνάει την ασπρισμένη κεφάλα του με απελπισία, ότι χάθηκε πια από τούτο τον κόσμο η τσίπα και το φιλότιμο. 

Τουλάχιστον τα μέλη του 20^ου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, όταν τον Φεβρουάριο του 1956 άκουσαν από τον Νικίτα Χρουστσόφ να περιγράφει από το βήμα τα εγκλήματα του Στάλιν (και τα δικά τους συνακόλουθα), προτίμησαν να σιωπήσουν ή να λιποθυμήσουν (περί τα 120 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής έπεσαν ξερά κατά την διάρκεια της ομιλίας). Δεν τόλμησαν πάντως να χειροκροτήσουν. Εδώ χειροκρότησαν άπαντες, με τον κυρ-Φώτη πρώτο-πρώτο. «Where is my mind?» που ρωτούσαν κι οι παλιοί ροκάδες.

Oπως με την ίδια ζέση χειροκρότησαν τον αρχηγό Αλέξη όταν είπε «στην πραγματικότητα εγώ είμαι ο στόχος τους, αν έχουν τα κότσια και δεν είναι θρασύδειλοι, εγώ είμαι εδώ». Νόμισαν ότι χειροκροτούν έναν ήρωα που βάζει μπροστά το στήθος του για να υπερασπιστεί τους συντρόφους του, και δεν ήξεραν -οι άφρονες-  ότι χειροκροτούσαν έναν αντιγραφέα του αισχίστου είδους. Ήταν πάλι τα ο 1989, που ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει σε συνέντευξη Τύπου «θρασύδειλοι, μην χτυπάτε την Δήμητρα, χτυπήστε εμένα». 

Μα σε όλα τέλος πάντων τον αντιγράφει; Είναι δυνατόν μια «ηγετική φυσιογνωμία παγκοσμίως, πανευρωπαϊκά και εθνικά» κατά που λέει η Δούρου για τον Αλέξη, να μην μπορεί να βρει μια δική του ατάκα της προκοπής, αλλά να ψάχνει στους λόγους του Ανδρέα προ τριών δεκαετιών για να τους ξεπατικώσει; Τι διάολο, μόνο όταν αναφέρεται σε λιποθυμίες παιδιών και σε μαγκάλια ξεδιπλώνεται το ταλέντο του παγκόσμιου ηγέτη, σ’ όλα τα υπόλοιπα πρέπει να τυμβωρυχεί;  

Κι αφού είναι τόσο πιστός αντιγραφέας του Ανδρέα, γιατί τον αντιγράφει a la card; Ας δει τι έκανε τότε ο Ανδρέας στον Μένιο, για να πράξει κι αυτός αναλόγως στον Παππά και τον Παπαγγελόπουλο…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News