Τα ποσοστά αποδοχής του Τραμπ στην αμερικανική κοινή γνώμη βελτιώνονται καθημερινά. Λογικό, καθώς εκδηλώνεται το φαινόμενο συσπείρωσης των πολιτών γύρω από την ηγεσία τους. Αυτό θεωρητικά αυξάνει τις πιθανότητες επανεκλογής. Ο Τραμπ παίζει κάθε μέρα σε εθνικό δίκτυο. Οι αντίπαλοί του δεν μπορούν. Σε λίγο θα κάνει και τον διαιτητή στον ανταγωνισμό που αναπτύσσεται ανάμεσα στις Πολιτείες για την προμήθεια υγειονομικού υλικού.

Οσο μεγαλώνει μία κρίση, τόσο πιο εσωστρεφείς γίνονται οι πολιτικοί οργανισμοί. Ας πούμε, η Πολιτεία της Νέας Υόρκης απείλησε με μήνυση την κυβερνήτη του Ρόουντ Αϊλαντ όταν επιχείρησε να επιβάλει απαγόρευση εισόδου σε αυτοκίνητα με πινακίδες από τη Νέα Υόρκη.

Στην Ουγγαρία, ο Ορμπαν βρίσκεται ένα βήμα από την κήρυξη στρατιωτικού νόμου. Η Βουλή της χώρας ενέκρινε την ενίσχυση των κυβερνητικών εξουσιών, πλέον ο πρωθυπουργός της χώρας έχει την ισχύ δικτάτορα. Υπάρχει, βέβαια, το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας, πλην όμως όλοι γνωρίζουν ότι η σύνθεση του αποτελείται από πολιτικούς φίλους του Ορμπαν.

Ο Ορμπαν έθεσε υπό τον έλεγχο του στρατού 140 επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Επίσης δηλώνει ότι η χώρα του θα στραφεί προς τη Ρωσία, την Κίνα και την Τουρκία για τη λήψη βοήθειας, εκτιμώντας ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών. Και όποιος εκφράζει αντιρρήσεις στην Ουγγαρία, χαρακτηρίζεται «υποστηρικτής του κορονοϊού».

Και κανένας δεν είναι σίγουρος για τις κινήσεις του Ορμπαν μετά το τέλος της κρίσης. Δεν είναι, ας πούμε, βέβαιο ότι θα αποσύρει τον στρατιωτικό έλεγχο από τις επιχειρήσεις ή ότι η Βουλή θα προχωρήσει σε ανάκληση των έκτακτων εξουσιών. Ο Ορμπαν θα μπορεί να ισχυριστεί ότι η ισχύς των μέτρων πρέπει να επεκταθεί στον χρόνο. Αλλωστε το 2022 θα έχει εκλογές.

Και οι Βρυξέλλες τι λένε; Κάτι είπε η πρόεδρος της Κομισιόν, αλλά ποιος ακούει ή ασχολείται στα σοβαρά τέτοιες ώρες; Για αυτό και έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον η αναφορά Μητσοτάκη στη Βουλή με την οποία επιτέθηκε στον Ορμπαν, μιλώντας για αυταρχικό περιορισμό, περιγράφοντας, ως πολιτικό πρόταγμα των ημερών, τη διαφύλαξη της δημοκρατικής λειτουργίας. Παρεμπιπτόντως, ο Μητσοτάκης έχει υπογράψει επιστολή προς τον ΕΛΚ με την οποία ζητεί την αποπομπή του Ορμπαν.

Στην Πολωνία η κυβέρνηση έκανε αλλαγές στον εκλογικό νόμο και σκοπεύει να στήσει κανονικά τις κάλπες για την προεδρική εκλογή της 10ης Μαΐου. Όπως συμβαίνει και με την περίπτωση του Τραμπ, ο πρόεδρος Ντούντα είναι ο μοναδικός που μπορεί να κάνει, έστω και εμμέσως, προεκλογική καμπάνια. Η αντιπολίτευση καλεί τους πολίτες να μην προσέλθουν στις κάλπες.

Οι περιπτώσεις της Ουγγαρίας και της Πολωνίας επιβαρύνονται από το πρόσφατο ιστορικό παρελθόν, πρόκειται δηλαδή για χώρες όπου το σχετικά μικρό διάστημα δημοκρατικού κοινοβουλευτισμού δεν έχει επιτρέψει την αντίστοιχη θεσμική ανάπτυξη και την ενδυνάμωση της Δημοκρατίας στη συλλογική μνήμη. Από την άλλη, ο Τραμπ παίζει βάσει κανόνων, δεν εγκαλείται για εκτροπή, απλώς εκμεταλλεύεται τη συγκυρία.

Αυτή η πανδημία, λοιπόν, θα αφήσει και ένα έντονα αρνητικό πολιτικό αποτύπωμα. Θα ξημερώσει η επόμενη μέρα και η Ευρωπαϊκή Ενωση θα ξυπνήσει με έναν δικτάτορα στους κόλπους της και ένα αμφιλεγόμενο εκλογικό αποτέλεσμα στην Πολωνία.

Το χειρότερο είναι ότι πέρα από μία κουλτούρα εσωστρέφειας, θα έχει δημιουργηθεί και ένα πλαίσιο εντός του οποίου η συζήτηση για περιοριστικά, ολοκληρωτικά μέτρα, θα διεξάγεται με όρους ανεκτικότητας. Ένας κόσμος όπου τα κράτη κλείνουν σύνορα και ανταγωνίζονται για την προμήθεια υγειονομικού υλικού, μπορεί και να μην επιστρέψει τόσο εύκολα στην προτέρα πολιτική κατάσταση.

Ενδεχομένως, δε, να ακούσουμε από κάποιους για το φωτεινό παράδειγμα της Κίνας, που με αποφασιστικότητα και αυστηρό έλεγχο, κατάφερε να θέσει υπό έλεγχο την πανδημία. Αν τώρα αυτή η πολιτική τάση συνδυαστεί με τις δυνατότητες ελέγχου που προσφέρει η τεχνολογία, δεν αποκλείεται να δούμε και στη Δύση καταστάσεις πολιτικού και τεχνολογικού ολοκληρωτισμού, που μάλιστα θα υποστηρίζονται από τις κοινωνίες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News