Δύο «εκτροπές» του προηγούμενου Σαββατοκύριακου θα όφειλαν να έχουν βάλει πολλούς σε σκέψη.

Από τη μία, τα σκουπίδια του «Big Brother». Από την άλλη οι ψεκασμένοι αρνητές της μάσκας να διαδηλώνουν στο Σύνταγμα.

Δύο εξίσου θλιβερές εικόνες της σύγχρονης Ελλάδας, η οποία κατά τα άλλα αντιμετωπίζει μία εθνική απειλή, μία πανδημική κρίση και το φάσμα ενός νέου οικονομικού εκτροχιασμού.

Και τα δύο φαινόμενα δεν συναντώνται μόνο στη χώρα μας, έχουν δυστυχώς οικουμενικό χαρακτήρα. Ωστόσο, εδώ, όπως πάντα, υπάρχουν ιδιαιτερότητες.

Το «Big Brother» είναι εξ αρχής και εξ ορισμού ένα τηλεοπτικό σκουπίδι και έχει συζητηθεί εκτενώς από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε. Πολλά έχουν ειπωθεί, πολλά μπορεί να πει κανείς ακόμη, κάποια στιγμή καταλήγει αυτή η συζήτηση στο γνωστό: «O κόσμος το βλέπει, τι να κάνουμε;».

Πολλά μπορούμε να κάνουμε. Τώρα, με την απόσυρση των χορηγών, ίσως και να γίνεται για παράδειγμα ένα πρώτο βήμα και να σπάει η αλυσίδα της επιχειρηματολογίας που ξεκινά με το ότι «το βλέπει ο κόσμος». Το θέμα θα πρέπει να μετατεθεί στο τι προσφέρεις στον κόσμο να δει. Είναι ένα τέτοιο τηλεσκουπίδι η καλύτερη επιλογή σε αυτήν την εποχή και σε αυτή τη συγκυρία;

Κατά τα άλλα, οι διαπιστώσεις είναι απλώς θλιβερές, για τον πολύ απλό λόγο ότι σεξιστικές, ρατσιστικές και μικρονοϊκές αντιλήψεις υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία και είναι διαδεδομένες. Τις προβάλλεις και τις αναδεικνύεις; Εκεί έχεις και μερίδιο ευθύνης.

Ενα άλλο ζήτημα είναι ότι κυβέρνηση, αντιπολίτευση και πολιτικό προσωπικό ασχολήθηκαν με τον άθλιο του «Big Brother» λες και δεν έχουν άλλη δουλειά. Ηταν άστοχο και ενδεικτικό της κατάστασής μας. Η εμπλοκή των εκπροσώπων της πολιτικής τάξης στο θέμα ήταν απλώς μία επιβεβαίωση: είναι πολύ περισσότεροι από ό,τι νομίζουμε αυτοί που θέλουν να ασχολούνται με τα σκουπίδια. Εστω και για να διαπιστώσουν οψίμως ότι βρωμάνε.

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τους ψεκασμένους και τους αρνητές της μάσκας. Συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα και οι εικόνες ήταν από γραφικές έως τρομακτικές. Πρόβλημά τους; Δικαίωμά τους; Προφανώς και όχι, αφού πρόκειται για μια επικίνδυνη αγέλη, με συμπεριφορά που απειλεί την υπόλοιπη κοινωνία.

Τι κάνεις με αυτούς;

Η Αναστασία Κοτανίδου, καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ και μία από τις πρωταγωνίστριες του αγώνα κατά της πανδημίας, ήταν κατηγορηματική: Να μην προβάλλονται αυτές οι εκδηλώσεις στον Τύπο, να μη δίνεται κανένα βήμα σε αυτές τις ομάδες. Το πρότεινε από τη συχνότητα του ΣΚΑΪ.

Πόσο θέλει για να καταλάβουμε ότι σε αυτές τις περιπτώσεις, μόνο έτσι μπορεί να σπάσει ο φαύλος κύκλος;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News