Την ελληνική έκδοση του «Εφιάλτη στην κουζίνα» την πρωτοείδαμε στην οθόνη το 2009. Συνεχίστηκε το 2010, προβλήθηκε για ακόμα μια φορά το 2013 και επαναλαμβάνεται και φέτος.

Σε εκείνες τις πρώτες σεζόν της εκπομπής, ο Εκτορας Μποτρίνι κατέφτανε στα εστιατόρια που χρειάζονταν βοήθεια, έτοιμος για κριτική και σύγκρουση. Οπως ακριβώς έκανε και ο Γκόρντον Ράμσεϊ, ο διάσημος σεφ που παρουσίαζε τη βρετανική εκδοχή της εκπομπής. Ετοιμοπόλεμος, τραχύς και συχνά ωμός στις παρατηρήσεις του, με όσα δεν του άρεσαν, ο Μποτρίνι στρίμωχνε τους συμμετέχοντες και, πολλές φορές, τους έκανε πυρ και μανία, προτού φτάσει η ώρα να τους προσφέρει βοήθεια, μαζί με την ομάδα της εκπομπής.

Τι απότομος που είναι αυτός ο Μποτρίνι, λέγαμε τότε. Μήπως το παρατραβάει; Μήπως παραείναι σκληρός; Μήπως τους αδικεί με την τόση αυστηρότητά του;

Ηταν η αρχή της οικονομικής κρίσης και ακόμα δεν μας είχε δείξει τα δόντια της. Και σίγουρα, δεν μας είχε κάνει να εκτιμήσουμε το value for money, να αναγνωρίσουμε τη σπουδαιότητα τού να κάνει κάποιος σωστά τη δουλειά του και να μας προσφέρει το προϊόν του με συνέπεια και ποιότητα. Ειδικά στον χώρο της εστίασης, ανεχόμασταν πολλά, από την υπερεκτιμημένη άνοστη γκρουρμεδιά, μέχρι την κάκιστη απομίμηση μιας ξένης κουζίνας, κι από ένα αδικαιολόγητα ακριβό εστιατόριο, μέχρι ένα κακής ποιότητας φαγητό που έφτανε μπροστά μας. 

Τότε, βλέπαμε την εκπομπή και εστιάζαμε στον παρουσιαστή. Το «τρομακτικό τέρας» της υπόθεσης ήταν ο Μποτρίνι.

Η εκπομπή «Εφιάλτης στην κουζίνα» επέστρεψε φέτος από τη συχνότητα του Alpha. Ο Μποτρίνι επισκέπτεται ξανά εστιατόρια που εκπέμπουν SOS και είναι εξίσου έτοιμος για ρήξη, εξίσου ωμός στις παρατηρήσεις του, εξίσου απότομος. Αλλά το «τέρας» που σε τρομάζει, τώρα πια, είναι οι συμμετέχοντες εστιάτορες. Οι wannabe εστιάτορες, θα ήταν πιο σωστό να τους ονομάσουμε, γιατί σε καμία περίπτωση δεν έχουν πετύχει να είναι. Κι αν κατηγορήσουμε μόνο τα δύσκολα χρόνια που διανύουμε για αυτούς τους αποτυχημένους μαγαζάτορες της διπλανής πόρτας, τότε βλέπουμε μόνο τη μια όψη του νομίσματος.

Οταν είσαι τεμπέλης, όταν δεν έχεις ιδέα για το πώς πρέπει να δουλέψεις ένα μαγαζί εστίασης, όταν το προσωπικό σε έχει καβαλήσει ή δεν ξέρεις πώς να το συντονίσεις, όταν έχεις βάλει έναν εργαζόμενο στην κουζίνα να κάνει τα πάντα, όταν ο σερβιτόρος σου δεν γνωρίζει τι περιέχουν τα πιάτα που σερβίρει, όταν το μενού του μαγαζιού σου έχει τα μισά από όσα αναγράφει, όταν το φαγητό που προσφέρεις στον πελάτη σου είναι καμένο, παραβρασμένο, κακοψημένο και γενικώς κακό, τότε ποιος να σε σώσει; Και κυρίως, γιατί να σε σώσει;

Ολα τα παραπάνω παραδείγματα, και πολλά ακόμη που θα μπορούσα να αναφέρω, τα έχουμε δει στον «Εφιάλτη στην κουζίνα». Που θα μπορούσε άνετα να λέγεται και «Εφιάλτης στο επιχειρείν». Γιατί, πραγματικά, βλέπεις την προχειρότητα, την αδεξιότητα και την επιπολαιότητα των δήθεν επιχειρηματιών να περνούν από μπροστά σου.

Πάει ο κάθε πικραμένος, ο κάθε άσχετος και ανοίγει ένα μαγαζί εστίασης. Το είχε όνειρο, το είχε απωθημένο, του το άφησε ο μπαμπάς, του το είπε ο κολλητός. Και βρέθηκε με μια επιχείρηση στην πλάτη, με υποχρεώσεις και με ευθύνες. Φυσικά, στην πορεία, όλοι αυτοί οι επίδοξοι επιχειρηματίες της εστίασης χάνουν τα αυγά και τα πασχάλια… Χάνουν τον έλεγχο, αν δεχτούμε ότι τον είχαν και ποτέ. Προ κρίσης, συνέχιζαν να υπάρχουν γιατί έπαιρναν αβέρτα δάνεια. «Ελα μωρέ, να πάρουμε ακόμα ένα, κάτι θα γίνει»… 

Με το «κάτι θα γίνει», προχωρούσαν σε έναν δρόμο καταστροφής, μόνο που δεν έβλεπαν γρήγορα τον γκρεμό μπροστά τους. Τώρα που οι εποχές άλλαξαν, φτάνουν στον γκρεμό πιο γρήγορα και η αποτυχία τους παίρνει (ευτυχώς) ένα τέλος. Λίγο πριν, κάποιοι από δαύτους μπορεί να φωνάξουν και τον Εκτορα Μποτρίνι. Και να απορήσουν κιόλας, γιατί τα βρίσκει όλα χάλια στο μαγαζί τους και τους «τη λέει» τόσο άγρια.

Και λίγα τους λέει ο Εκτορας Μποτρίνι. Πολύ λίγα τους σούρει. Κανονικά, θα έπρεπε να τους λέει «Βρε παιδί μου, εσύ δεν κάνεις για αυτή τη δουλειά». Αλλά έτσι δεν θα έβγαινε εκπομπή. 

Ο «Εφιάλτης στην κουζίνα» είναι μια μικρογραφία του κακού επιχειρείν, εκείνου που βλέπουμε δίπλα μας κατά κόρον, αλλά τώρα δεν έχουμε τόση ανοχή απέναντί του. Δεν σερβίρεις καλό φαγητό; Δεν εξυπηρετείς; Δεν σέβεσαι τον πελάτη σου; Είναι η επιχείρησή σου «κουκουρούκου»; Παίρνω τα κουβαδάκια μου και σ’ άλλη παραλία. 

ΥΓ. Προφανώς, οι περισσότεροι από αυτούς που βλέπουμε στη συγκεκριμένη εκπομπή δεν σώζονται από τη βοήθεια του Εκτορα. Παίρνουν απλώς μια παράταση ζωής. Κανείς δεν σώζεται από μια τηλεοπτική εκπομπή, σώζεται από τον εαυτό του. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News