Στο Μέγαρο Μαξίμου «ψήνεται» καινούργιο «βρώμικο ’89». Με τον Τσίπρα στη θέση τού τότε διωκόμενου για καθαρά πολιτικούς λόγους, Ανδρέα Παπανδρέου. Με τους σημερινούς σκευωρούς Κυριάκο και Φώφη, στη θέση των τότε σκευωρών Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Χαρίλαου Φλωράκη και Λεωνίδα Κύρκου. Με τον Σάμπυ Μιωνή στη θέση του αλήστου μνήμης Χρήστου Μαυρίκη. Αυτά μάθαμε από το non paper του ΣΥΡΙΖΑ.

Στο άκουσμα αυτής της είδησης, η νεοελληνική Ιστορία διαρρηγνύει τα ιμάτιά της ενώπιον όλων των Ελλήνων στη μέση της πλατείας Συντάγματος. Ο Μπαμπινιώτης αναζητά εναγωνίως μια καινούργια ελληνική λέξη που ξεπερνά σε ένταση το «εξωφρενικός», για να την προσθέσει στο λεξικό του. Τριγμοί οστών ακούγονται από την πλευρά του Α’ νεκροταφείου όπου είναι θαμμένος ο Ανδρέας. Καγχασμοί και κλάματα από τις τελευταίες κατοικίες του Χαρίλαου και του Λεωνίδα.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ευρώπη, αντιρατσιστές διαδηλωτές προσπαθούν να ξαναγράψουν την παγκόσμια Ιστορία αποκαθηλώνοντας αγάλματα παλιών ανθρώπων από τα βάθρα τους. Ο Τσίπρας δεν τα αποκαθηλώνει, αλλά πάει νύχτα στα μουλωχτά και παίρνει τη θέση τους πάνω στο μάρμαρο. Κι από ‘κεί πάνω ξαναβλέπει τον κόσμο ως απόγονος των θυμάτων του «βρώμικου ’89», άρα και ως θύμα της σύγχρονης επανάληψής του. Οποία ύβρις.

Πήρε την εξουσία ως πολιτικό εγγόνι του Νίκου Ζαχαριάδη, για να πάρει τη ρεβάνς από την ήττα του Εμφυλίου. Εφτιαξε έναν καινούργιο light εμφύλιο, στον οποίο ηττήθηκε ξανά. Και ύστερα από αυτό, κατέληξε να φτύνει τη μνήμη των πολιτικών του πατεράδων, Χαρίλαου και Λεωνίδα. Τους κατονομάζει σκευωρούς και μεταπηδά στη θέση του πολιτικού γιου του θύματός τους, του Ανδρέα. Η ιστορική και πολιτική διαστροφή σε όλο της το μεγαλείο. Ο κυνισμός, επίσης.

Αν ο Τσίπρας είχε στοιχειώδες φιλότιμο, δεν θα τολμούσε να υποδυθεί αυτό τον ρόλο. Είναι αίσχος για την ιστορία της παράταξης που λέει ότι εκπροσωπεί. Τηρουμένων των αναλογιών, θα ήταν σαν να προσπαθούσε η ΝΔ να μας πείσει ότι σήμερα είναι πολιτικός απόγονος των εκτοπισμένων στα ξερονήσια της μετεμφυλιακής περιόδου. Η εκ των έσω κριτική αποτίμηση της ιστορίας κάθε πολιτικού χώρου επιβάλλεται, η αντιμετάθεση ιστορικών ρόλων είναι απόδειξη ακραίου τυχοδιωκτισμού.

Το σενάριο βέβαια δεν θα επαναληφθεί. Ο Τσίπρας, ακόμα κι αν τον δείξουν εκατό αυτόπτες μάρτυρες και χίλιες κασέτες, δεν θα παραπεμφθεί. Ο Κυριάκος θα αποδειχθεί πιο διορατικός από τον πατέρα του. Η Μαρέβα δεν φτιάχνει ντολμαδάκια. Ο Μιωνής είναι πιο σκληροτράχηλος από τον αστείο Μαυρίκη, που γύριζε στις ρούγες με μια βαλίτσα γεμάτη κασέτες υποκλοπών για να τις πουλήσει κοψοχρονιά. Η τότε Αριστερά των Κυρκοφλωράκηδων ήξερε τι ήταν και ποιον είχε για εχθρό ώστε να τον κλείσει φυλακή. Η σημερινή Αριστερά είναι ένα άθυρμα κενό ιδεολογίας, χτισμένη γύρω από έναν ηγέτη-εκκρεμές, που στη θέση των αρχών έχει βάλει τις φιλοδοξίες του. Το «βρώμικο ’89» δεν θα επανεμφανιστεί ούτε ως ιστορική φάρσα. Είμαστε πια στο 2020.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News